بهنوش خرم‌روز: ممکن است خیال کنید در شبکه دوستان و آشنایانتان، این شمایید که منبع قدرت و تعیین کننده هستید. اما طبق نتایج یک مطالعه جدید، ممکن است گوشی همراهی که در جیبتان دارید، بهتر شما از پس پیگیری روابطتان بربیاید. این مطالعه امکانات تازه‌ای را به دانشمندان علوم اجتماعی، همه‌گیرشناسان و سایر پژوهشگرانی که می‌خواهند در مورد نحوه ارتباط و تعامل اجتماعی افراد بدانند، فراهم آورده است.
به گزارش نیوساینتیست، ناتان ایگل، از موسسه سانتافه در نیومکزیکو به همراه همکارانش سندی پنتلند و دیوید لیزر به 94 داوطلب در ام.آی.تی (انستیتو فناوری ماساچوست) گوشی‌های همراهی را دادند که با استفاده از نرم‌افزاری، تماس‌های آن‌ها را ضبط می‌کرد و با استفاده از بلوتوث، وقتی یکی دیگر از گوشی‌ها در نزدیکی آن‌ها قرار می‌گرفت، آن را تشخیص می‌داد.
امضای رفتاری
پژوهشگران در پی الگوهایی ساده در ثبت تماس‌ها و زمان‌هایی که گوشی‌های همراه داوطلبین نزدیک به هم قرار داشتند، متوجه شدند که با 95 درصد اطمینان می‌توانند تعیین کنند که فرد داوطلب چه کسی را دوست خود قلمداد می‌کند. برای مثال، بودن در کنار هم برای چند دقیقه طی ساعات اداری به معنای ارتباط کم است؛ اما اگر گوشی‌های همراه برای چندین ساعت در بعداز ظهر آخر هفته نزدیک به هم باشند، به این معناست که صاحبان آن‌ها به احتمال زیاد با هم دوست هستند. ایگل در این باره می‌گوید: « می‌توانید آن را نوعی امضای رفتاری به حساب بیاورید.»
همچنین پژوهشگران موفق شدند اطلاعات به دست آمده از گوشی‌های همراه داوطلبین را به رضایت شغلی آن‌ها ارتباط دهند. کسانی که رضایتمندی کم‌تری از شغلشان گزارش کردند، احتمال کم‌تری داشت که در نزدیکی خود دوستی داشته باشند و طی ساعات کاری احتمال بیشتری داشت که با دوستانشان تماس بگیرند.
زمان مواجهه
گوشی‌های همراه ثابت کردند که نسبت به خود داوطلبان در اندازه‌گیری زمانی که این افراد از نظر فیزیکی با دیگران می‌گذرانند، دقیق‌ترند: مردم عمدتا زمانی را که با دوستاننشان می‌گذرانند، بیشتر از میزان واقعی آن و زمانی را که صرف روابط رسمی می‌کنند، کم‌تر از میزان واقعی آن تخمین می‌زنند.
با این که برخی از این یافته‌ها ممکن است به نظر بدیهی برسند، اما این مطالعه یک اصل بسیار مهم را به اثبات رساند: این که وسیله‌ای که ما هر روز با خود این طرف و آن طرف می‌بریم، می‌تواند به دقت نکات ظریفی را که در روابطمان داریم، ضبط کند. برای پی بردن به اطلاعاتی در مورد زندگی مردم، می‌توان در مطالعات علوم اجتماعی به جای مصاحبه‌ها، که اغلب دشوار و غیرقابل اعتماد هستند، از گوشی‌های همراه استفاده کرد.
همچنین استفاده از گوشی‌های همراه می‌تواند برای همه‌گیرشناسان هم مفید باشد، برای مثال از این طریق می‌توانند پیش‌بینی کنند آنفولانزای خوکی چگونه بین افراد منتشر می‌شود.
جشن بیس‌بال
در طول این مطالعه، بروز یک اتفاق ناخواسته امکانات بیشتری را پیش روی پژوهشگران قرار داد. در اکتبر 2004 / آبان 1383، وقتی جوراب قرمزهای بوستون برنده بازی‌های جهانی بیس‌بال شدند، بسیاری از شرکت‌کنندگان داوطلب این مطالعه، برای جشن در مرکز بوستون گرد آمده بودند. طراحان حمل‌ونقل بوستون می‌توانستند از برج‌های تلفن همراه برای تعقیب حرکت افراد در طول این مهاجرت غیرعادی استفاده کنند و به نحوه عملکرد شبکه‌های اجتماعی آنان بهتر پی ببرند.
همین حالا هم برخی از شرکت‌ها از گوشی همراه برای کسب اطلاعاتی در مورد روابط دوستانه استفاده می‌کنند. ترادیتا (Teradata) در اوهایو به اپراتور شبکه کانادایی، راجرز، کمک می‌کند تا افرادی را که روابط غنی دارند، پیدا کند. آن‌ها این افراد را رهبران اجتماعی می‌نامند و آنان را هدف پیشنهاد ارجاع به یک دوست قرار می‌دهند. نتایج حاکی از آن است که این روش بهتر از گروه‌های فروش معمولی جواب می‌دهد.
با این حال، احتمال استفاده از ثبت‌های گوشی همراه برای دنبال کردن یا حتی پیش‌بینی رفتار، بدون اجازه صاحبان گوشی‌های همراه، حس وجود یک شبح ناظر را ایجاد می‌کند. جورجی کازینت که در دانشگاه کرنل نیویورک به عنوان تحلیل‌گر کیفی روی شبکه‌های اجتماعی آنلاین مطالعه می‌کند، در این باره می‌گوید: « در این جا مشکلات جدی در زمینه حریم خصوصی وجود دارد.»
تمامی داوطلبانی که در این مطالعه شرکت کرده‌اند، فرم رضایت‌نامه‌ای را حاوی تمام جزییات در مورد اطلاعاتی که ضبط می‌شد و نحوه استفاده از آن‌ها امضا کرده بودند. به گفته ایگل، در مطالعات بزرگ‌تری که هزاران یا میلیون‌ها نفر را در بر می‌گیرد، چنین کاری عملی نیست. اما می‌توان آن‌ها را به شرط گمنامی افراد اجرا کرد تا اطلاعات خصوصی محرمانه باقی بمانند.
نظر شما