اما با روی کار آمدن دولت سازندگی قضیه وارونه جلوه داده شد: وعده توسعه و رفاه بدون زیرساخت‌های لازم، تحمیل عمودی‌سازی و آپارتمان‌نشینی بر زندگی مردم به جای سبک بنای اسلامی و سیاست نابه‌جای کنترل جمعیت، رویکردهای به غایت اشتباهی بود که تنها پوسته‌ای ظاهری از جامعه مدرن را بر چهره جنگ‌زده کشور می‌کشید. تا به امروز که هر یک از آن سیاست‌ها خود سرفصل معضلات لاینحل گردیده است.
امروزه در جهان نیروی انسانی و جمعیت جوان به‌عنوان یکی از شاخص‌های توسعه محسوب می‌گردد و بالعکس کاهش رشد جمعیت و روند پیری، تهدیدی برای حیات و بقای جوامع قلمداد می‌شود. در این خصوص کشور ما با دو معضل جدی روبه رو است یکی جمعیت انبوه جوانان مجرد که به دلایل مختلفی چون اوضاع نابسامان اقتصادی یا نیافتن همسر مناسب ازدواج نکرده و در حال عبور از سنین جوانی هستند و دیگری خانواده‌های کم جمعیت سه نفره و رشد جمعیت زیر یک درصد که با چنین روندی طی یکی دو دهه آینده رشد منفی را تجربه خواهیم کرد.
این شرایط بحرانی در صورتی است که دولت جدید برای برون‌رفت از آن با هماهنگی دیگر قوا باید به فوریت اقداماتی جدی را در دستور کار قرار دهد. به عنوان نمونه:
- گذاشتن مشوق‌های متعدد برای ازدواج جوانان و انواعی از سختگیری اجتماعی برای افراد مجرد.
- حمایت از مؤسسات همسریابی و برپا کردن نهضت ازدواج آسان.
- اعطای کمک‌های متعدد بلاعوض به زوج‌های جوان و حمایت‌هایی چون اسکان کم‌هزینه در سالهای آغازین زندگی مشترک آنها.
- تشویق به فرزندآوری با افتتاح حساب بانکی از سوی دولت برای نوزادان.
- حمایت از مادرانی که بیش از دو فرزند می‌آورند با دادن مستمری و حقوق ماهیانه.
- اولویت دادن به خانواده‌های پرجمعیت در واگذاری مسکن، بیمه رایگان و خدمات بهداشتی و درمانی رایگان.
- اصلاح قانون سربازی به نفع خانواده‌های پرجمعیت.
- قرار دادن شاخصه جمعیتِ خانواده در پرداخت حقوق کارکنان دولت.
پیشنهادات دست و دلبازانه کیهان برای پول خرج کردن در حالی مطرح می شود که همین روزنامه دو روز پیش با افزایش حقوق بازنشستگان مخالفت کرده بود.
23302
نظر شما