در روزهای نزدیک به انتخابات دوره هفتم اتاق ایران، افرادی با ادعای دلسوزی و اصلاح ساختار اتاق، با انتشار مطالبی، انتقادهایی از رئیس کنونی اتاق ایران مطرح کردهاند. در این که شیوه دلسوزی و اصلاح، چنین است یا نه، بحث زیادی میشود کرد؛ اما در برابر اشکالات بیانشده توسط نگارندگان، ذکر چند نکته ضروری است:
- 1- بخش قابل توجهی از اشکالات، متوجه دبیرکل اتاق ایران، پذیرفته و انکارنکردنی است. حقیقتاً شایسته نهادی چون اتاق ایران، دبیرکلی است قاطعتر، پرنشاط و پرحرارت و کاردان و محبوبتر از دبیرکل کنونی، دبیرکل اتاق ایران باید در میان اعضای محترم هیات نمایندگان، بدنه اجرایی و حتی تمامی اعضای اتاقها دارای نفوذ کلام و جایگاه تأثیرگذار باشد. این ویژگیها زمانی اهمیت بیشتر مییابد که تعامل او با نهادهای دولتی مرتبط با اتاق هم در نظر گرفته شود، دبیرکل اتاق ایران، دبیرکل نهادی است که در آن 34 اتاق شهرستان، بیش از 100 تشکل اقتصادی کلان و بیش از سی اتاق و شورای مشترک حضور دارد، با این وجود، سبب این همه توجه به جایگاه دبیرکل اتاق ایران، نشان از اقتدار بیش از پیش هیات رئیسه دوره ششم و جان گرفتن بیشتر مجموعه اتاق در این مقطع است؛ تقویت نقش اتاق و تأثیرگذاری بیشتر آن در این دوره از هر حیث است که مناصبی چون دبیری کل را جدیتر و پر اهمیتتر از همیشه جلوهگر میسازد و تأثیرگذاری این مسند را بیان میکند و این همه نقد را بر میانگیزد. به علاوه نباید از انصاف گذشت و دستاوردهایی چون تهیه، ابلاغ و پایش برنامه استراتژیک اتاق ایران به منظور نهادینهسازی فرهنگ برنامهمحوری و هدفمندی فعالیت بدنه اجرایی پاسخگو را نادیده گرفت. این دستاورد، هر چند محصول همفکری و ایدهپردازی شخص دبیر کل و دیگران است، پیگیری و جدیت تا پیادهسازی و اجرای هر چه جامعتر آن برای ساختار سنتی شکلیافتهای که چند ده سال به دور از این سامانه رفتار میکرده امری است پرخیر و سازنده، برای حال و آینده اتاق؛ این موضوع، آنجا زیباتر است که به اتاقهای 34 گانه هم سرایت نموده است.
- 2- ارائه گزارش عملکرد دورهای اتاق ایران به شکلی شفاف و گسترده و بهدور از هر نوع پنهانکاری یا بزرگنمایی، امر کماهمیتی نیست؛ راهدادن چشمان و گوشهای عضو وغیر عضو به اتاق، بازکردن درهای اتاق ایران و سایر اتاقها به شکلی آگاهانه و برنامهریزی شده از ابتکارات برخاسته از روحیه تنوعطلب و آمیخته با سعه صدر رئیس دوره ششم اتاق است؛ روحیه و دیدگاهی که به خوبی به سایر اتاقها و مسئولان خرد و کلان اتاقها نیز راه یافته و فضا را چنان ساخته که آراء پرتنوع و دارای تضاد قابل توجه از سوی افراد و طیفهای مختلف، روی میز مذاکرات و مباحثات کوچک و بزرگ اتاق ایران ورز و ارج مییابد و در بسیاری از موارد، منجر به بندهای وزینی میشود که به صحن خانه ملت راه مییابد و قدر تقنین پیدا میکند؛ عرضه گزارش عملکرد این چهارساله، راه را برای آیندگان هم نشان میدهد؛ دیگران هم ملزم خواهند بود به هر شکلی گویا و روشن، پاسخگوی موکلان و ابواب جمعی خود باشند.
- 3- درباره سفرهای خارجی، اشکالات مربوط به هیاتهای همراه رئیس، مبرهن است، با این وجود، دستاوردهای سفرها، سرمایه سنگین و پربهایی برای همیشه اتاق ایران و مجموعه اعضای محترم اتاقهاست.
- - نیل به مقام عضویت در فدراسیون جهانی اتاقها (WCF).
- - حذف دستور تحریم ایران از دستور کار اجلاس سالانه اتاق بازرگانی بینالمللی (ICC)، آنهم در قلب اروپا و پاریس
- - کسب عنوان ریاست دورهای اتاق اکو و انتقال دبیرخانه آن به تهران و اتاق ایران
- - و تصویب استاندارد جهانی غذای حلال در اجلاس سازمان کنفرانس اسلامی
نمونههایی از توفیقات بیبدیل حاصل از سفرهایی است که اینهمه مورد هجوم منتقدان دلسوز قرار گرفته است! پرسش اینجاست که خروج دستور تحریم ایران، تصویب استاندارد جهانی غذای حلال، ریاست اکو و عضویت در فدراسیون جهانی اتاقها، آیا بدون مقدمه، به یکباره، با ملاحظه و تعارفات مرسوم میان ایرانیان حاصل میشود یا مسبوق به لابیها و پیشنیازهای فراوان بینالمللی است که بعضاً از بسیار پیشتر از متن، باید مقدمهسازی میشد؟!
- - اما اینکه در این سفر یا آن سفر، کسی از روابط عمومی یا کسانی از هیات محترم نمایندگان همراه نبودهاند، قابل بررسی و اعتنای جدی است؛ ولی استحصال این توفیقها در شرایط کنونی اقتصاد داخلی و بینالمللی، تحریمها و سنگاندازیهای معروف، آسان و ارزان نیست؛ هست؟!
- 4- ملاحظهکاری، محافظهکاری یا ناتوانی از نه گفتن آقای دکتر اما امری است که قدری از آن، به سلیقهها برمیگردد؛ بخشی به ویژگیهای فردی و بخشی دیگر به تعاریفی از اصطلاح عاریتی «محافظهکاری»؛ محافظهکاری در عرف سیاسی، معنایی دارد که چندان قابل انطباق با فضای اقتصادی و اداری نیست، بهخصوص که از آقای نهاوندیان، موضعگیریهایی را دیدهایم که از سر شجاعت و جسارت ناشی از دانایی و توانایی او بوده است؛ اظهارات او در اتاق تهران در مهر 88 در موضوع واگذاری شرکتها به شبهدولتیها، در کنفرانس صادرات غیرنفتی سال 89 در تبریز و مواردی از این دست، یادآور همین جسارت و جرأت است. تندینکردن و نه نگفتن و ملاحظهکاری اما با اخلاقورزی و حکمت و موعظه حسنه که سفارش قرآنی ماست، سخت، هممزر و هممعنی است؛ نباید افراط و تفریط داشت، اما نباید رفتاری کرد که مخل تأمین فضای آراسته به حسن خلق و بزرگمنشی باشد؛ در انتخابات اسفندماه که محمد نهاوندیان با چالش طاقتفرسای رد صلاحیتهای بیمنطق و بیسابقه روبهرو بود، با همین مسلک، توانست مسائل را حل و فصل نماید؛ این، یعنی خلق چهرهای صالح و بالغ از اتاق که باید آنرا قدر دانست و پاس داشت نه اینکه به تیر تخریب از بین برد؟!
- 5- سستی و فشلبودن ساختار اداری هم امری است که تا حد زیادی انکار نکردنی است، هر چند بخشی از آن، ناشی از حضور مدیران دارنده تفکر دولتی در اتاق ایران است، تعریف مدیر دولتی اما آیا تنها کسی است که دوره یا حتی دورانی را در بدنه دولت گذرانده یا تعریفی جدیتر و علمیتر دارد؟ مدیری که در قید بوروکراسی فرساینده اداری است و معتاد به کندی رایج در ادارات دولتی است، مدیری که عادت به هزینهکردن، بیتوجه به درآمد و برنامهریزی برای آن باشد، مدیری که ارزش زمان را همسان قدری که فعال بخش خصوصی میداند، نداند البته مدیری نیست که بتواند در بدنه اجرایی بخش خصوصی، آنهم جایی مثل اتاق، توفیق، به دست آورد؛ با این حال، کسانی را می بینیم و دیدهایم که در همین نهاد، در حال ساخت توفیقات و تحصیل پیشرفتهایی هستند که تاکنون معدوم بوده است.
در مجموع، انصافمحوری، پرهیز از هیجانات آنی این روزها و شبهایی که یکیدو روز دیگر نخواهد بود، خردورزی و وقار و قصد اصلاح امور به منظور حفاظت و تأمین منافع جمع و نه منفعت فردی، مؤلفههایی است که نمیتوان اهمیت آن و توجه بدان را از قلم و نظر و دست و دل، پنهان داشت.
آرزومند انتخاباتی سالم، جامع و مبتنی بر شعور و تعقل هستیم.
/39/39
نظر شما