راهپیمایی 22 بهمن را به خاطر دل مردم برگزار نکنید

حتی اگر همه اصلاح طلبها و اصولگراها هم امضا دادند که در راهپیمایی حضور می‌یابند، باز هم برگزار نکنید. 

 حتی اگر همه دشمنان این مرز و بوم  از شنیدن خبر لغو آن قند توی دلشان آب شد، باز هم برگزار نکیند. 

حتی اگر همه فرشته‌های آسمان یک‌صدا درخواست کردند، باز هم برگزار نکنید.

 بگذارید تاریخ بنویسد در چهل‌وسومین 22 بهمن انقلاب، هیچ شعاری که دل یک عده را بشکند داده نشد. 

بگذارید در خاطره‌ها بماند که هیچ پلاکاردی که مرگ فلان چهره سیاسی را آرزو می‌کرد بالا نرفت. 

 بگذارید گدازه‌های داغ آتشفشان لعن و نفرین برای یک بار هم که شده در خیابان‌ها ولو نشود. 

بگذارید خیابان آزادی و خیلی از خیابانهای سراسر کشور، خاطره پاهایی را که در سالهای پیاپی از خشم علیه این و آن بر زمین کوبیده می شد،فراموش کنند.

روز 22 بهمن به همه شبکه‌های تلویزیونی بگویید برفک پخش کنند. رادیو هم سکوت پخش کند. 

بگذارید این سکوت و برفک، مردم را ببرد به روزهایی که همدل بودند، رفیق بودند، به آینده‌شان امید داشتند، به عشق همدیگر زندگی می‌کردند...

حالا که نمی توانید آن مهربانی اول انقلاب را بازآفرینی کنید، نفرت و دشمنی و بغض و کینه را جایگزینش نکنید.

برگزار نکنید؛ شما را به خدا، به خاطر امام، به خاطر گلگون‌کفنانی که شاید دوست ندارند این روزهایمان را ببینند... و به خاطر دل مردم برگزار نکنید.