دانشمندان شبکه اینترنت، هفته گذشته در کنفرانس علم آنلاین در لندن گردهم آمدند تا به بررسی مسائلی بپردازند. از جمله این‌که چگونه اینترنت در حال تغییر شیوه‌های ارتباط، تمرین و فرهنگ علم است. کامرون نیلون، زیست‌شیمی‌دان دانشگاه ساوتهمپتون انگلیس، از جمله معدود دانشمندان حاضر در این کنفرانس بود که اجازه استفاده از نسخه منتشر نشده گوگل‌ویو (موج گوگل) را داشت. گوگل‌ویو یک ابزار آنلاین همکاری و ارتباط است که انتشار آن با هیاهوی بسیار اعلام شد. سایت نیچر با نیلون در رابطه با شیوه‌های ارتباط دانشمندان به وسیله گوگل‌ویو گفتگو کرده است که مشروح آن‌را در ادامه می‌خوانید.
گوگل‌ویو چیست و دانشمندان چطور می‌توانند از آن استفاده کنند؟
گوگل‌ویو، یک ابزار ارتباطی است که با ای‌میل کار می‌کند و دارای یک مسنجر است. شما می‌توانید از هر موج به عنوان سندی انعطاف‌پذیر یاد کنید که به همکاران اجازه می‌دهد در حین صحبت با یکدیگر، مطالب را ویرایش کنند. شما همچنین می‌توانید پیام‌های رسانه‌ای مانند فایل‌های صوتی، جدول‌ها و ویدئوها را به راحتی در این ابزار بریزید. بنابراین گوگل‌ویو می‌تواند برای همکاری در نوشتار، سرعت بخشیدن به نوشتن مطالب و ... مورد استفاده قرار گیرد.
همچنین می‌توان برنامه‌های خودکاری طراحی کرد که برای مطالب حاشیه‌ای دور از چشم خواننده استفاده شوند. این برنامه‌های خودکار، یا بهتر بگویم روبات‌ها، امکان برقراری ارتباط میان اسناد مرتبط را فراهم می‌سازند. مثلا اطلاعات را از جای دیگری گرفته و همانطور که داده‌ها تغییر می‌کنند با رسم جدول آنها را به روز می‌کند.
آیا این ابزار نوشته‌های علمی را تغییر می‌دهد؟
بله، به شیوه‌های مختلف. اسناد ساخته شده در گوگل‌ویو می‌توانند بسیار غنی‌تر باشند و هر کسی می‌تواند آنها را به شکل یک تحقیق منتشر شده درآورد. همکاری‌های نوشتاری و ضبط داده‌ها برای ساخت مقالات غیر ساکن که در طول زمان به‌روز می‌شوند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.
فکر می‌کنید گوگل‌ویو از چه راه‌های دیگری دانشمندان را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟
تصور می‌کنم ربات‌ها واقعا می‌توانند مفید واقع شوند. به عنوان مثال همانطور که اطلاعات یک ابزار آزمایشگاهی به وسیله رایانه می‌رسد، برنامه می‌تواند آنها را مستقیم به سند وارد کند. ممکن است برنامه دیگری برای مجسم‌سازی داده‌ها داشته باشید. این چیزها می‌توانند به شما در کنترل و ملاحظه یک آزمایش کمک کنند. دانشمندان می‌توانند به شیوه‌ای که در حال حاضر بسیار دشوار است، تجربیات خود را به اشتراک بگذارند.
تاکنون چه کارهایی با این ابزار انجام شده است؟
افراد بسیار کمی‌حدود 10 هزار نفر به‌این ابزار دسترسی داشته‌اند و احتمالا تنها 100 نفر از آنها دانشمند بوده‌اند. به هر حال هنوز روزهای اول است. من روباتی ساخته‌ام که اسامی شیمیایی را زمانی که درست نوشته شده باشند، شناسایی کند. این برای برای جستجو در کم‌اسپایدر، یک ابزار جستجوی عمومی برای اطلاعات شیمی، مثلا ساختار ملکولی است.
آیا این مسئه برای دانشمندان خیلی پیچیده خواهد شد؟
در حال حاضر مسئله بسیار پیچیده است. خیلی از افرادی که به‌این برنامه نگاهی انداخته‌اند از این حقیقت به وحشت افتاده‌اند. اما توانایی آن بسیار عظیم است. ساختار این موضوع دقیقا همان چیزی است که شبکه در چند سال آینده خواهد بود.
با این حال، ابراز علاقمندی دانشمندان به‌این ابزار پس از اعلام عمومی تقریبا نزدیک به صفر بود. این مسئله در میان علاقمندان فناوری هیجان زیادی را برانگیخت، اما به نظر من در میان دانشمندان نیز به‌زودی جایگاه خود را پیدا خواهد کرد، درست همانطور که ای‌میل در دهه‌های 1980 و 1990، جایگاه خود را در میان محققان پیدا کرد.
تیم گوگل از تلاش‌های ما بسیار حمایت می‌کند؛ اما تا آنجا که می‌دانم، آنها خیلی در مورد استفاده دانشمندان از این وسیله به عنوان یک ابزار تخصصی فکر نمی‌کنند. این به ما بستگی دارد که قابلیت‌ها را بالفعل کنیم.
نیچر نیوز-24 آگوست، ترجمه: فاطمه محمدی‌نژاد
نظر شما