«سهم خواهی» پس از آن شدت می گیرد که جناحی سیاسی آلترناتیوی برای خود متصور نیست و فقط خود و یارانش را می بیند. اینگونه است که تلاش می کند سهم بیشتری از کیک قدرت را به نام خودش ثبت کند، غافل از اینکه هم جناحی های دیگر او نیز سودای سهم بیشتر دارند و آنها ناخواسته در حال بلعیدن آرای همدیگر هستند.
رویای کرسی بیشتر از مجلس نهم، آنقدر این روز و شبهای جمعی از حاضران در اردوگاه اصولگرایی را پریشان کرده که هر روز شاهد تولد نورسیده ای هستیم. طفلانی که هنوز به دنیا نیامده سهم خود را می طلبند و تلاش می کنند زیر تابلویی به نام «جبهه» و «ائتلاف» خود را به جامعه معرفی کنند.
آنطور که از شواهد برمی آید باید منتظر استمرار این ابتکارعمل‌ها تا چند روز مانده به انتخابات مجلس در اسفند ماه باشیم و اگر هر ماه یک تازه متولد داشته باشیم هنوز هشت جبهه و ائتلاف دیگر کم داریم!
اینطوری هم پرونده اصولگرایی بسته می شود و هم جریان های بی نام و نشان و آنهایی که «انحرافی» خوانده می شدند به نام و نوایی می رسند و شانس اصلاح طلبان به عنوان رقیب اصلی اصولگرایان بیشتر خواهد شد.
هشت ماه دیگر دیر است و مقصر یابی در آن زمان فایده ای ندارد اگر مرض این روزهای اصولگرایان، امروز مداوا نشود.
نظر شما