افزایش یا کاهش تعطیلات ،یا ارتقاء فرهنگ کار؟

سخنرانی اخیر رییس جمهور آقای احمدی نژاد در بیست و هشتمین اجلاس روسای آموزش و پرورش مناطق سراسر کشور مباحثات مجددی را در مورد افزایش یا کاهش تعطیلات در کشور پیش کشیده است مضمون سخنان و توصیه ایشان در این باره ناظر بر این بود که تعطیلات در ایران کم است و ایران دومین کشور از نظر کمی تعطیلات در دنیا است، و وی با تاکید بر اینکه «تعطیلی مقطع تحصیلی ابتدایی در روز پنج‌شنبه کار درستی بود گفت توصیه می‌کنم این مسأله را در مقاطع دیگر تحصیلی نیز به اجرا بگذارید. » ایشان همچنین ارتباط میان ساعات طولانی انجام کار با فرایند صحیح انجام آن را رد کرد. به نظر نگارنده ، در حال حاضر آنچه اهمیت دارد ضرورت کاهش یا افزایش زمان تعطیلات نیست بلکه مهمتر از این مطلب ،سعی بر ارتقاء و تقویت فرهنگ کار و تلاش وانجام بهینه و صحیح انجام امور محوله به افراد و نهاد ها است.به عنوان شاهد مدعا و در توضیح بیشتر باید افزود ضعف" فرهنگ کار " از امراض فرهنگی موجود در کشورمان به شمار می آید.فرهنگ کار به عنوان شیوه زندگی، نقش بنیادی و زیربنایی در ارتقای سطح پویایی جوامع دارد. زمانی که فرهنگ کار نهادینه شود، کار به عنوان یک ارزش تلقی می‌شود و همه افراد جامعه در سطوح مختلف کار کردن را مسیر توسعه موزون جامعه دانسته و از طریق کار صحیح و بهینه؛ به توسعه اقتصادی کمک می‌کنند. در نگرش اسلامی ،عبادت دانستن کار گامی بسیار بزرگ و موثر در ارتقای فرهنگ عمومی است و اگر به کار به عنوان یک عبادت نگاه شود، تلاش و کوشش افراد بیشتر و مشکلات در پرتو تلاش رفع می‌شود بسیاری از محققان و جامعه‌شناسان علت اصلی عقب‌ماندگی، توسعه‌نیافتگی و ناکارآمدی موجود درجهان سوم را ضعف فرهنگ و اخلاق کار دانسته‌اند. از جمله به ادعای برخی از مطالعه‌ها و پژوهش‌هایی هم که در ارتباط با علل توسعه‌نیافتگی در ایران صورت گرفته‌اند یکی از موانع عمده در این راه موانع فرهنگی به ویژه ضعف فرهنگ و اخلاق کار در ایران و و جود ناکارآمدی در سامانه نظام سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی کشورمان است. از مصادیق و نشانه‌های بارز ضعف فرهنگ کار وناکارآمدی مذکور، می‌توان به وجود نسبی وپر نوسان نشانه هایی مانند : کم کاری، تنبلی، و فرار و یا غیبت از محل کار و اتلاف وقت در آن، کم برنامگی و بی انضباتی و کار هیاتی ، پایین بودن ضریب بهره وری ، بیکاری پنهان ،بی مسئولیتی و بی انگیزگی و ضعف وجدان کاری، پایین بودن ساعت متوسط کاری، تعطیلی های فراوان ،مدرک گرایی ، وجود فرهنگ مصرف زدگی ، رفاه طلبی و تجمل گرایی، ضعف کار جمعی و سازمانی، ناهمخوانی مشهود مدارک تحصیلی با نوع کار تخصصی ،فقدان بستر های لازم کارآفرینی و خلاقیت های عملی، مغفول ماندن توجه به فرهنگ کار و مهارت های حرفه ایی در نظام آموزشی ، و بوروکراسی های دست و پاگیر در سازمان‌ها و ادارات دولتی و خصوصی اشاره کرد. ضمن اینکه پدیده‌هایی همچون ولگردی ، بزهکاری ، فحشاء، فعالیتهای مخفی و خلاف ، از جمله تبعات بیکاری به شمار می‌روند.همچنین باید خاطر نشان کرد که وجود اینگونه ناکارآمدیها و ضعف فرهنگ کار نیز مورد تایید و اشاره دستگاه ها و مراکز پژوهشی قرار گرفته است بدین ترتیب مبرهن است که بحث ارتقاءفرهنگ کار، چه در حوزه فردی و چه اجتماعی و نهادی و افزایش کارآمدی در کلیه سطوح و رفع آسیب های محتمل در مسیر فرهنگ کار ،بسیار مقدم تر از مباحث افزایش تعطیلات و حتی کاهش آن است