متاسفانه طی چند روز و هفته‌های اخیر شاهد خشونتها و بداخلاقیهای زیادی در اجتماع و در روابط افراد با یکدیگر در خانه و کوچه و خیابان و محل کار بوده‌ام که از دلایل مختلف جامعه شناسی و روانشناسی میتوان به آن نگاه کرد. به عنوان یکی از مهمترین دلایلی که در این زمینه وجود دارد شاید بتوان دلیل این همه خشونت را در کودکی این افراد جست.
هنگامی که به طور خواسته یا ناخواسته فرزندانمان را مورد آزارهای روانی و جسمی قرار میدهیم و در آنها احساس نفرت از دیگران را به وجود می آوریم نمیتوان توقعی غیر از برخوردهای پرخاشگرانه و خشونت طلبانه علیه دیگران داشت.
هنگامی که کودکانمان را مورد آزارها قرار داده و در ذهن او استفاده از انواع وسایل خشونت طلبانه و به کار گرفتن خشونت علیه دیگران را امری طبیعی ثبت میکنیم، نمیتوان از او توقع داشت که از سلاح گرم و سرد استفاده نکند و دیگران را کتک نزند و حتی به کشتن آنها مبادرت نکند.
فرزندانی که در خانواده، در مدرسه، در دانشگاه، در برخورد با یک مسوول سازمان یا نهاد مورد بی توجهی، تحقیر و تبعیض قرار میگیرند مستعد انجام دادن چنین رفتارهایی با افراد جامعه هستند و گاهی مترصد فرصتی هستند برای جبران کردن آنچه بر آنها گذشته است.
این کودکان آزار دیده همچنین مشکلاتی در روابط شخصی شان پیدا میکنند، به احساسات همسرشان اعتماد ندارند، از او تصور دروغگو بودن دارند، هنگامی که دوست یا همسرشان به آنها ابراز محبت میکنند به چشم فریبکاری به آن نگاه میکنند و نگرانند که مورد سوءاستفاده قرار بگیرند و ....
تمام این ها ریشه در کودکی فرد دارد که او را چنین بدبین و بداخلاق ساخته است. پس از آن دوباره همین افراد بدبین و بداخلاق، در قالب مادر و پدر کودکان خود را مورد آزارهای جسمی و روانی قرار داده و به همین ترتیب به افراد دارای مشکلات و بیماریهای روحی جامعه افزوده میشود و خشونتهای بیشتر اتفاق می افتد بنابراین حل این معضل، به برطرف کردن بسیاری از مشکلات اجتماعی دیگر منجر خواهد شد.
نظر شما