مهسا بهادری: این‌بار اینفلوئنسرها هستند که صحنه‌گردانی می‌کنند، نمایش می‌گذارند، دو میلیون دنبال کننده دارند، همایش می‌گذارند میلیاردها تومان پول در می‌آورند آن‌قدر که با همسر پزشکشان از لحاظ مالی برابری می‌کنند؛ اما وقتی پرده‌ها کنار می‌رود آنها اولین گزینه برای رسوایی هستند، آنها دروغ‌هایشان بر ملا می‌شود؛ اما گاهی پشت پرده زندگیشان هم کنار می‌رود و آن سو استفاده از دختران است. این همان استفاده نادرست از فضای مجازی است که تبعات آن را علیرضا صمدی، کارگردان فیلم سینمایی «روایت ناتمام سیما» به نمایش گذاشته است. روایتی که از جنس جامعه، اعتراض، پول‌های آورده و گاهی تعرض به زنان است.
به بهانه اکران این فیلم در چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر با علیرضا صمدی کارگردان این فیلم سینمایی گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
وضعیت استقبال مخاطبان از «روایت ناتمام سیما» را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در نگاهم به سینما سعی دارم فقط نسبت به خودم چند گام جلوتر بروم. ادعای چندانی در فیلمسازی ندارم و فکر می‌کنم اگر بشود قصه‌ای را روایت کرد که در تمام مدت مخاطب در سینما باقی بماند، یعنی من کار خودم را انجام داده‌ام، اینکه مخاطب سینما را ترک نکند برای من اولویت دارد. ضمن اینکه تمام فیلم‌های من فضاهای متفاوتی دارند و من تمام تلاشم را انجام دادم تا ژانرهای مختلف را تجربه کنم. تا کنون هم سه فیلم ساخته‌ام و اکران آنلاین «صحنه زنی» را بسیار موفق می‌دانم.
بیشتر بخوانید:
نه جواد عزتی هست نه صابر ابر/ جشنواره‌ای با طعم عوامل فنی!/ بازگشت پورعرب به جشنواره
رسول صدر عاملی از دغدغه‌هایش می گوید/ مشکلات جامعه حل شود، همه به جشنواره می‌آیند
سینما به هق‌هق افتاده/ چرا باید جشنواره را تحریم کنیم؟
دغدغه بیان مشکلات و مسائل فضای مجازی تا چه اندازه برای شما پر رنگ بود که تصمیم گرفتید آن را در قالب یک فیلم سینمایی به نمایش دربیاورید؟
فضای مجازی بخشی از روزمره ماست. تلفن همراه از زندگی ما جدا نمی‌شود و تمام زندگی ما را تحت تاثیر قرار داده است. باید کنشی که در فضای مجازی وجود دارد را در نظر داشت. برای من همواره این سوال طرح می‌شد که آیا نسبتی بین گناه ، جرم و مکافات عمل وجود دارد؟ فضای مجازی در این فیلم بیشتر برای من یک مک کافین است. آدمی که در گذشته خطایی کرده و این گذشته مثل بومرنگ به او برمی گردد.
اگر این ماه‌های اخیر که اینستاگرام فیلتر شده را کنار بگذاریم و به گذشته برگردیم تا چه اندازه این فیلمنامه ناشی از شرایط روز جامعه است؟
من فیلمنامه را دو سال پیش نوشتم و با موج‌هایی که در این چند وقت راه افتاد فکر کردم این فضا به ایران هم می‌رسد.
امسال چند فیلم سینمایی محوریت تجاوز و جنبش زنان دارند این یک گام مثبت سینمایی رو به جلو است؟
زمانی که اتفاق مهمی در سطح جامعه بیفتد، در فیلم‌های تولید شده در سال هم بازتاب پیدا می‌کند. البته فیلم‌هایی مانند«استاد»،«آه سرد»و«جنگل پرتقال» که درجشنواره امسال هم حضور دارند بیشتر موضوع تجاوز را آسیب‌شناسی می‌کنند و شباهتی با فیلم ما ندارند. در سطح جهانی هم فیلم‌های بسیاری در زمینه تجاوز و «می‌تو» ساخته شده‌اند و اگر به فیلم‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ نگاه کنیم، متوجه آمار زیاد آنها می‌شویم. در نتیجه این مسئله در کشور ما هم پربحث است و درباره آن فیلم ساخته خواهد شد.
۵۷۲۴۵
نظر شما