«در جمع مربیانی که به نشست هم‌اندیشی با سرمربی تیم‌ملی بودند هم گفتم، فوتبال ما برای شروع دوباره نیاز به همت همگانی دارد.» در گپ کوتاه خبر با علی کفاشیان، رئیس فدراسیون فوتبال اینگونه حرف‌هایش را شروع می‌کند. او که صبح دیروز با محمد مایلی‌کهن روبوسی کرده بود انگار از این اتفاق حسابی خوشحال بود. کفاشیان از طرح تحولش برای فوتبال سخن گفت؛ «باید همه تیم‌ها از مربیان ملی تا باشگاهی، یک هدف واحد را دنبال کنند آن هم این است که دست به دست هم دهیم و فوتبالمان را دوباره به جایگاه اصلی‌اش برگردانیم. آنجا هم گفتم که باید برنامه‌هایمان را با نگاه اصولی پیش ببریم، مشورت‌پذیر باشیم تا بتوانیم فوتبال مان را تکان دهیم. هدف ما این است که این تکان ایجاد شود.»
***
صبح دیروز و کمتر از 12 ساعت پس از دیدار اعضای اصلی فدراسیون فوتبال و سرمربی تیم‌ملی با علی سعیدلو، فدراسیون فوتبال میزبان مربیان تیم‌های لیگ‌برتر و دسته اولی شد تا اولین نشست هم‌اندیشی این مربیان با سرمربی تیم ملی انجام شود. نشستی که اگرچه در متن آن صحبت‌های کسالت‌آور درباره فوتبال و برنامه‌هایی رؤیاپردازانه از سوی تک تک حضار نقل می‌شد اما حاشیه‌هایش این قدر داغ بود که خبرنگاران از اینکه این همه راه را تا هتل آکادمی فوتبال طی کرده‌اند پشیمان نباشند.
محمد مایلی‌کهن سرمربی سایپا بی‌شک باری دیگر سوپراستار نشست دیروز بود. این منتقد جدی افشین قطبی که دستیارش نادر فریادشیران از سوی او گفته بود: «صندلی قطبی غصبی است.» به هتل آکادمی رفت تا همه را شوکه کند. این حضور اما درست همان طور که پیش‌بینی می‌شد طوری برنامه‌ریزی شده بود که خبرساز شود. مایلی که از ابتدای مراسم در سالن حضور داشت همزمان با قرار گرفتن افشین قطبی پشت تریبون برای سخنرانی و ارائه گزارش عملکردش، سالن را ترک کرد و رفت.
او اما بیرون از سالن کنفرانس هتل آکادمی با علی کفاشیان رودررو شد درحالی که تعداد زیادی از خبرنگاران این دو را در‌بر‌گرفته بودند. به رغم همه حرف‌های تندی که آنها درباره هم گفته بودند در این ملاقات خیلی گرم همدیگر را در آغوش فشردند. اما خیلی زود افتاد مشکل‌ها؛ «بنده با ایشان دشمنی ندارم. کفاشیان یک سری نظرات دارد و من هم یک سری نظرات. الان در اینجا تمرین برگزار می‌شود. اگر دو بازیکن در این تمرین با هم برخورد کنند، شما فکر می‌کنید جنگ جهانی سوم رخ داده؛ من می‌گویم این غیرطبیعی نیست کما اینکه اگر شما فوتبال گل کوچک هم بازی کنید، ممکن است این اتفاق بیفتد.»
و کفاشیان از سال‌های دوستی‌شان گفت: «مایلی‌کهن را 25، 26 سال است که می‌شناسم. زمانی که در فدراسیون دوومیدانی بودم، ایشان مدیر ما بودند. همان طور که مایلی‌کهن گفت شاید برخوردی در زمین بازی به وجود بیاید اما، دوستی‌ها به هم نمی‌خورد.» البته این همه حقیقت نبود چون مایلی لحظه‌ای بعد در حضور دوربین‌ها گفت: «قصد حضور در این جلسه را نداشتم. اسم این جلسات بسیار خوب است. تعامل و هم‌اندیشی کار بسیار خوبی است. تا به حال در دو، سه جلسه این چنینی شرکت کرده‌ام. یکی از آنها زمانی بود که پس از حضور مسئولان جدید فدراسیون فوتبال از مربیان دعوت شد تا درباره انتخاب سرمربی تیم ملی بحث شود. همه آمده بودند. هیچ کس غایب نبود. همه متفق‌القول گفتند سرمربی تیم ملی باید در این شرایط ایرانی باشد، حتی یک مخالف هم نداشتیم اما، فردای آن روز «کلمنته» را آوردند. اینها مقداری شک ایجاد می‌کند.»
این دو مصاحبه‌های زیادی علیه همدیگر انجام داده‌اند شاید الان که کنار هم ایستاده‌اند همه چیز خوب و طبیعی بیاید. مایلی‌کهن در پاسخ به این پرسش گفت: «شما تعبیرهای خودتان را دارید. مایلی‌کهن 55 سال سن دارد. خوشبختانه من به هیچ جا وابستگی ندارم. خیلی‌ها خواستند که من را به دسته، گروه یا حزبی وابسته کنند. من آدم مستقلی هستم. یک سری نقطه نظرات دارم که آنها را با‌صراحت اعلام می‌کنم. کفاشیان اینجا حاضر است، از او بپرسیدکه آیا من می‌خواستم سرمربی تیم ملی بشوم یا خیر؟ که بخواهم برای جدایی‌ام ناراحت شوم. اگر قرار بود راحت سرمربی تیم ملی شوم، هنوز هم سرمربی بودم.»
و البته حرف‌های حاجی درباره مصاحبه کفاشیان با خبر که گفته بود مایلی‌کهن پسر خوبی است؛ «متأسفانه صحبت‌هایی که انجام می‌دهم به صورت گزینشی پخش می‌شود. کفاشیان به من گفت من پسر خوبی هستم و من هم در جواب گفتم کفاشیان بچه خوبی است اما، ایشان علاقه‌ای به فوتبال ندارد و اشتباهی به فوتبال آمده است. دو سال است که طول کشیده ایشان به 50 درصد فوتبال وارد شوند. حتماً باید چند سال طول بکشد که ایشان به کل فوتبال وارد شود.»
***
این حملات کلامی مایلی درحالی بود که امیر قلعه نویی، دیگر منتقد افشین قطبی و فدراسیون فوتبال هم اصلاً به این نشست نیامده بود. او در این‌باره می‌گوید: «این نشست با تمرینات تیمم همزمان شده بود. ما سه روز را در این هفته باید دو جلسه تمرین می‌کردیم و با توجه به شرایطی که سپاهان دارد، دلیلی ندیدم که تمرینات را رها کنم. من به باشگاهم تعهد دارم.»
همچنین زلاتکو کرانچار مربی تیم بحران‌زده پرسپولیس هم فرصتی پیدا نکرد که در جمع مربیان لیگ برتری حضور داشته باشد. او و تیمش به قدری مشکلات دارند که مجالی برای فکر کردن به تیم ملی نداشته باشند. با این وجود پرسپولیس هم در این مدت یکی از منتقدان جدی برنامه‌های تیم ملی برای در اختیار گرفتن ملی‌پوشان بوده است.
اما آیا این برخورد سرد با افکار قطبی از سوی سه منتقد بزرگ تیم ملی که تیم‌های شان بخش اصلی بازیکنان ملی را در میان تیم‌های لیگ برتری تشکیل می‌دهد را می‌توان یک بحران لقب داد؟ قطبی که در سالن کنفرانس گفته بود: «برگزاری چنین جلساتی بسیار مهم است. هیچ جای دنیا فوتبال این قدر مهم نیست. در ایران کار کردن خیلی سخت است. من تا به حال هیچ جا ندیده‌ام که فوتبال این قدر برای مردم مهم باشد. متأسفانه در کشور ما دیوارهایی دور خانواده فوتبال کشیده‌اند. امیدوارم این دیوارها فروبریزد. موفقیت تیم ملی موفقیت باشگاه‌هاست و موفقیت باشگاه‌ها باعث موفقیت تیم ملی می‌شود. من کوچک همه شما هستم و دست همه شما را می‌بوسم. خواهش می‌کنم اگر اختلافی وجود دارد، آن را رسانه‌ای نکنیم. با هم تماس بگیریم و نقطه نظرات‌مان را اعلام کنیم.»
در واکنش به غیبت امیر قلعه‌نویی گفت: «ایشان انگار مشغله‌ای داشتند.» و البته در این باره که چرا مایلی‌کهن سالن جلسه را ترک کرد؟ او می‌گوید: «انگار جایی باید می‌رفتند. خیلی خوشحالم که او به نشست آمد.» قطبی سعی می‌کند نیمه پر لیوان را ببیند. بزرگانی چون یاوری، ابراهیم‌زاده، جلالی، فیروز کریمی و بیژن ذوالفقارنسب در این نشست هم‌اندیشی حاضر بودند و به رأی خود یاوری، ابراهیم‌زاده و ذوالفقارنسب را به عنوان اعضای کمیته فنی فدراسیون برگزیدند تا بر عملکرد سرمربی تیم ملی نظارت کنند اما آیا این نشست به همان سرنوشتی دچار نمی‌شود که مایلی‌کهن درباره کلمنته طرح کرده بود؟ بسیاری در این باره با مایلی‌کهن هم‌عقیده هستند.
نظر شما