ما در چه مرتبه ای از پژوهش و تولید علم هستیم؟

این استاد دانشگاه می پرسد: " در کدام رشته علمی پیشرفته‌تر و در کدام یک در جا زده ایم؟ آیا علومی که در آنها پیشرفت کردیم، علوم سنتی ما هستند، یا علومی که از غرب گرفته‌ایم و در امتداد داده های علمی آنان، روی آنها کار کرده‌ایم؟ در دانش های سنتی خودمان، مثلا فقه یا رجال یا تاریخ، کدام یک روش های پژوهشی جدی و عالمانه داریم و در کدام‌یک عوامانه برخورد می ‌کنیم؟ آیا پژوهش‌های ما واقعا علمی است یا صرفا ابزاری برای گذران وقت بدون دستیابی به افکار نو و خلاقیت های نوین است؟"
جعفریان ادامه می دهد: " ضعف ما در پژوهش علمی قابل اغماض نیست. ساده‌ترین راه دانستن آن، این است که ما به خوبی حس می کنیم که با جهان پیشرفته، فاصله زیادی داریم. این امر را چندین نسل است که به خوبی حس می کنیم و نیازی نیست که صرفا با مقیاس های تولید علم به سنجش آن بپردازیم. همان طور که قم مرکز تشیع است و هر کسی مشتاق شناخت فقه و فرهنگ آن، از هر نقطه ای از عالم به آنجا می‌آید، بسیاری از جوانان ما نیز برای تحصیل به شهرها یا کشورهای معروف دنیا می‌روند. علم هر کجا باشد، جاذبه خود را دارد و کسی با طعنه و ملامت نمی‌تواند آن را منکَر نشان دهد و حلاوت کسب علم را از مشتاقان آن بستاند و مانع از رفتن آنان به سوی علم شود."
وی به دو گروه از مشکلات پژوهش اشاره کرده و می گوید: " مشکلات پژوهش دو دسته است. اجرایی و ذهنی. در میان گفته‌هایی که نقص کار پژوهشی را به لحاظ اجرایی مورد تاکید قرار می‌دهد، به طور معمول از ضعف مدیریت پژوهشی، عدم اختصاص بودجه کافی، کم توجهی مسؤولان، و مطالبی از این قبیل صحبت می‌شود. نکات مانند این که در نظام آموزشی ما اهمیت جدی به پژوهش داده نمی شود. یا این که نیاز سنجی در امر پژوهش کمتر مطرح است و... اینها و نظایر آن، مسائل بسیار مهمی که در عرصه پژوهش قابل تامل و الزاما باید مورد توجه قرار گیرد. در این باره نیازمند برگزاری نشست‌های علمی مفصل هستیم، آن هم با حضور پژوهشگران از یک طرف و مدیران پژوهشی از سوی دیگر. به علاوه نیازمند تجربه کشورهای پیشرفته هستیم. توجه به امر پژوهش یکی از مهم‌ترین راه‌های پیشرفت ما و عبور از مقطعی است که در آن قرار داریم."
برای مطالعه متن کامل این مطلب لطفااینجا را کلیک کنید.