سپیده سعیدی: موضوع بازسازی بافت قدیمی و تاریخی در شهری چون تهران آن هم توسط سازمان میراث فرهنگی می‌تواند، خوشایند باشد. اما این بحث بازسازی خانه شخصیت‌های معاصر تاریخی شکل دیگری به خود می‌گیرد و دراین میان مسئله وفاداری به بازمانده‌ها نیز خود را بروز می‌دهد.
در این راستا برای بازسازی خانه آیت‌الله مدرس شاید بتوان به جرأت اظهار کرد که این وفاداری اثبات نشد و تا کنون 2 خانه به اشتباه به منظور ساخت موزه خانه آیت‌الله مدرس بازسازی شد با هزینه‌هایی که می‌شد در جهت دیگری مصرف شود در حالی که برخی از نمایندگان مجلس اظهار می‌کنند که این مسئله را باید جدی گرفت و دیگر چنین هزینه‌هایی صرف نشود آن هم به اشتباه، جواد آرین‌منش عضو کمیسیون فرهنگی مجلس در این رابطه نظری متفاوت ارائه می‌دهد؛ اینکه انسان جایزالخطاست و می‌تواند اشتباه کند.
برای بازسازی خانه‌هایی که به اشتباه به نام خانه مدرس عنوان شده‌اند هزینه‌هایی صرف می‌شود، فکر می‌کنید این موضوع که خانه‌های تاریخی را درست تشخیص دهند تا چه اندازه می‌تواند مهم باشد؟
به نظر می‌رسد که اگر برای این خانه‌ها هزینه‌ای هم صرف شده است باز می‌توان از این خانه‌ها استفاده کرد. مثلاً می‌توان این خانه‌ها را به عنوان یکی از خانه‌های تاریخی در شهر دانست و سازمان میراث فرهنگی از آن بهره‌برداری کند. باید در این رابطه عنوان کرد که انسان جایزالخطاست و نمی‌توان گفت که در بازسازی این خانه‌ها چرا اشتباهی رخ داده است.
اما در انتخاب و بازسازی این اماکن تنها یک نفر اشتباه نکرده است. یک سازمان یا بخشی از یک سازمان است!
بله. اما من معتقد هستم که نمی‌توان این موضوع را در نظر گرفت که قصدی در این کار بوده است و اشخاصی می‌خواستند هزینه‌ای را بیهوده هدر دهند.
حالا که این هزینه صرف شده است آن هم به اشتباه شاید بتوان از این اماکن استفاده کرد اما به هدف نزدیک نشده‌ایم.
به هر حال در این رابطه باید دیوان محاسبات دخیل شود و به هزینه‌هایی که بیهوده از بین رفته است رسیدگی کند و نهایتاً طبق قانون عمل کنند.
وظیفه سازمان میراث فرهنگی در این خصوص چه بوده است؟
سازمان میراث فرهنگی برای هر اقدامش آیین‌نامه‌ای دارد که باید طبق آن اقداماتی انجام دهد و در هر اقدام نظر کارشناسان را لحاظ کند.
در حال حاضرشاهدیم که سازمان میراث فرهنگی طبق آیین‌نامه‌هایش عمل نکرده است، آیا در این رابطه نیز باید بگوییم انسان جایزالخطاست؟ پس وظایف مسئول بودن چه می‌شود؟
باز هم در اینجا باید بگویم که نهادها و سازمان‌های مرتبط مانند دیوان محاسبات کشور و البته بخش تفریق بودجه باید به این مسئله رسیدگی کنند وهر آنچه را که به پول و هزینه‌های دولتی مربوط می‌شود را رسیدگی کنند، به هرحال وقتی بودجه‌ای به سازمانی تعلق می‌گیرد، آن سازمان موظف است تا از آن بودجه به نحو احسن استفاده کند، درراستای خدمت به مردم وحفظ هویت و فرهنگ ایرانی، نه آنکه آن را هدر دهد.
در این که سازمان میراث فرهنگی با این همه کارشناسش نمی‌تواند در رابطه با شناسایی خانه‌ها درست عمل کند سؤال ایجاد می‌شود؟
برای شناسایی خانه افراد علمی و سیاسی کشور که در تاریخ برجسته هستند لازم نیست که کار کارشناسی بدان معنا انجام داد. باید در نظر داشته باشیم که این خانه‌ها را می‌توان با ارائه سند و مدرک معتبر تشخیص داد به هر حال این بنا‌ها باید شناسنامه داشته باشند و در زمره آثار باشند تا سازمان میراث بتواند روی آنها دست بگذارد اما اگر شاهد آن هستیم که این اماکن به اشتباه انتخاب شده‌اند باید بگویم که باز هم می‌توان با درایت از این خانه‌ها بهره‌برداری کرد و می‌توان امیدوار بود که گوشه‌ای از شهر را زیباتر می‌بینیم وبه بنایی تاریخی در شهرمان افتخار می‌کنیم.
حال که شهرداری دچار اشتباه دوم است چه؟
ببینید تمام این ارگان‌ها باید به آن مرد بزرگ وفادار باشند و اگر هم اشتباه می‌کنند در نظر داشته باشند که باید از این مکان‌ها به بهترین شکل استفاده کنند.
نظر شما