خاندان مدیچی (Medici)، خانواده‌ای ایتالیایی بودند که در بازه سال‌های ۱۴۳۴ تا ۱۷۳۷ به جز دو وقفه کوتاه، در فلورانس حکومت می‌کردند. خاندان مدیچی ابتدا توانست به وسیله موفقیت در تجارت و بانکداری به ثروت برسد و سپس قدرت سیاسی فلورانس را به‌دست گرفت. حمایت این خاندان از هنرمندان و کارهای انسان دوستانه باعث شد فلورانس به مهد رنسانس بدل شود و می‌توان آن را در زمینه شکوفایی فرهنگی رقیب یونان باستان دانست. آخرین حکمران مدیچی، جیان گاستونه بدون هیچ وارث پسر در سال ۱۷۳۷ درگذشت و پس از تقریبا سه قرن پایان سلسله‌ی خاندان مدیچی فرا رسید.
گروهی از محققان با استفاده از روابط ریاضی و استفاده از تئوری شبکه به بررسی راز قدرت خاندان مدیچی پرداخته اند. آنها شبکه وصلت خانوادگی بین خاندانهای مهم فلورانس را ترسیم و بررسی کرده اند. تحلیل تنها مبتنی بر تعداد ارتباطهایی که هر یک از این خانواده‌ها دارند، بینش خاصی ارائه نمی‌دهد. خانواده مدیچی بالاترین تعداد ارتباط را دارد، اما تفاوت آن با خانواده‌هایی مانند گوادانی چشمگیر نیست. اما در عوض، با بررسی معیار «مرکزیت بینابینی» (Betweenness Centrality)، خانواده مدیچی با امتیاز ۰.۵۲۲ بالاترین ارزش را کسب می‌کند، که بسیار بالاتر از امتیاز ۰.۲۵۵ خانواده گوادانی است. مرکزیت بینابینی نسبت تعداد دفعاتی را که یک راس در شبکه ارتباطی روی کوتاهترین مسیر بین تمامی جفت راس‌ها قرار دارد حساب می‌کند. خانواده مدیچی در موقعیتی واسطه‌ای بین جناح‌های مختلف قرار داشتند و این ممکن است باعث تحکیم قدرت سیاسی آنها در طول زمان شده باشد. در واقع، خانواده مدیچی اغلب واسطه ای ضروری برای خانواده‌های جناح‌های مختلف بود که مایل به ارتباط و تبادل اطلاعات بودند. به بیانی دیگر مدیچی حداقل از ۵۲ درصد اطلاعاتی که در این شبکه خانوادگی منتشر می شده است، به سرعت باخبر می شد .
تحلیل و تجویز راهبردی
یکی از دلایل ماندگاری قدرت خاندان مدیچی، توانایی آنها در ایجاد و حفظ شبکه‌های ارتباطی گسترده با دیگر مراکز قدرت بود. اگر این اصل را به دنیای معاصر تعمیم دهیم، اهمیت ارتباطات بین‌المللی کشورها و تعامل با سایر کشورهای جهان آشکار می‌شود. یکی از شاخص‌های معتبر برای سنجش این موضوع، شاخص جهانی شدن است که میزان جهانی‌شدن کشورها را بر اساس سه بعد اقتصادی (زیرشاخص های مهم: تجارت کالا و خدمات و سرمایه گذاری خارجی)، اجتماعی (زیرشاخص های مهم: گردشگران و دانشجویان بین المللی، مهاجرت، پهنای باند اینترنت، تجارت کالای فرهنگی و تعداد شعبات مک دونالد و ایکیا) و سیاسی (زیرشاخص های مهم: تعداد سفارتخانه و معاهدات بین المللی) ارزیابی می‌کند.
سوییس کشور دارای رتبه اول در سال ۲۰۲۱ این شاخص است. ایران در سال ۲۰۲۱ در بین ۱۹۶ کشور جایگاه ۱۱۵ را از نظر شاخص جهانی شدن داشته است. برای مقایسه امارات متحده عربی رتبه ۳۸، قطر رتبه ۴۸، ترکیه رتبه ۵۴ و عربستان رتبه ۷۰ را در این شاخص دارند.
بین المللی شدن یکی از ملزومات توسعه کشورهاست. گام برداشتن در مسیر بهبود شاخص هایی که در مورد آن ها توافق وجود دارد، می تواند در اولویت های توسعه هر کشوری قرار بگیرد و شاید معنای واقعی عمق راهبردی همین باشد. هیوندا، سامسونگ، سریالهای کره ای، کی-پاپ و نوبل ادبیات ۲۰۲۴ برای نویسنده اهل کره جنوبی را در ذهن خود مرور کنید.
منبع: کانال نویسنده
۲۱۶۲۱۶
نظر شما