تعجب نکنید. تیتر بالا عبارتی قانونی است برای مجازات افراد متخلف در کشور و البته تهران ، اما اگر صبر کنید نشانی آنرا خواهم داد.
جماعت ایرانی از قدیم با حجب وحیا شناخته شده تا انجا که از دوران باستان نیز قبح بد رختی و حتی کم رختی میان اجدادمان ناپسند می نمود. هنگامی نیز که قوانین بصورت امروز مدون گردید، پدرانمان این دغدغه را در میان امور لازمه ی دیگر گنجاندند.
بد نیست که با نگاهی به پوششهای امروزی مردانمان ، نیم نگاهی نیز به آنوقتها بیاندازیم تا از یاد نبریم پوشش مردان از چه اندازه اهمیت برخوردار بود ، چه رسد به پوشش بانوان!
همین قدر کافیست که دیگر وارد مقولات و مباحث اجتماعی فلان بازیگر خانم نشویم.
بنا دارم از این پس موضوع یادداشت هایم را به مرور قوانین مدون روزگاران پیشین سوق دهم.
واما اصل مطلب:
در سال 1304 شمسی قانون مجازات عمومی به تصویب رسید و طی آن ، جرم از حیث شدت و ضعف مجازاتها به چهار نوع تقسیم می‌شد:
1 - جنایت
2 - جنحه مهم
3 - جنحه کوچک (تقصیر)
4 - خلاف.
در ماده 276 این قانون مجازاتهایی برای درجه چهارم و اصطلاحا امور خلافی پیش بینی گردید. واما مطابق آنچه که این ماده قانون تکلیف داشت ،مجازات این امور نباید از یک روز حبس و سه قران غرامت کمتر و از یک هفته‌حبس و پنج تومان غرامت بیشتر باشد.
یکی از امور خلافی وفق بند 14 از ماده یک آیین نامه و نظامنامه این قانون بشرح زیرست:
"کسانی که با زیرشلواری یا لنگ یا لباس خانه (بدون عذرموجه) در معابر عمومی تردد یا توقف نمایند."
با کمی دقت درخواهیم یافت پوششهای مندرج در این بند از پوششهایی است که :
یکم: معمولا مردان از آن استفاده می کنند.
دوم: بهرحال پوششی مشروع اما در حریم چهاردیواری خانه است.
سوم:در آن روزگار آپارتمان نشینی رایج نبوده و طبعا حضورمردان در حیاط خانه شان با معابر عمومی تمیز داده شد.
واما مجازات قانونی این فعل خلاف چیست؟
پاسخ: این اشخاص به دو روز تا پنج روز حبس تکدیری و به تأدیه 10 ریال تا پنجاه ریال غرامت محکوم می‌گردند.
هموطن کمی دقت کنیم. پوشش این روزهایمان کجا و حیای ظاهر و باطن آن روزگاران کجا؟
شما چه می پندارید؟
*وکیل دادگستری
4747
نظر شما