جعفریان در یادداشتش می نویسد: " هیجدهم اسفندماه نخستین سالگرد درگذشت مردی است که عمرش را به پای کتاب گذاشت. کتاب خطی فهرست کرد، کتاب نوشت و تصحیح کرد، کتابخانه درست کرد، با کتاب زیست، درباره کتابفروشی نوشت و عاقبت در میان انبوهی از کتاب دنیای ما را ترک کرد. اگر بگوییم افشار فقط و فقط برای کتاب زیست، سخنی به گزاف نگفته ایم. فراوان هستند کسانی که بخش مهمی از زندگی آنان را کتاب تشکیل می دهد، اما افشار همه چیزش کتاب بود، فقط کتاب. "
وی عنوان می کند: "برای او تفاوتی نداشت که این کتاب را یک ایرانی در روزگار دیرین نوشته باشد، یا یک ایرانی امروزی یا یک فرنگی یا یک چینی و ژاپنی. مهم برای او این بود که این کتاب مربوط به ایران باشد. خواه در لغت، خواه در ادبیات، خواه در شعر و سیاست و اجتماع و هر نوع پژوهشی که می توانست گوشه ای از ایران را بشناساند و معرفی می کند.افشار تمام توانایی های خود را برای کتاب و کتابخوانی و کتابخانه گذاشت، هم مدیریت کرد، هم کتابداری کرد، هم تصحیح کرد، هم تالیف کرد، هم معرفی کرد و هم ... و هر کاری که از دستش برای کتاب ساخته بود انجام داد. او کارهای بزرگی در حوزه ایران و کتاب کرد، کارهایی مبتکرانه که یاد آنها در تاریخ کتاب و کتابخانه و کتابداری در ایران باقی خواهد ماند... بدون تردید آیندگان قدر ایرج افشار را بیش از زمان ما درک خواهند کرد."
متن کامل یادداشت وی را اینجا بخوانید.
نظر شما