از نامه عاشقانه امام تا آشپزی آیت الله مرعشی در منزل!

به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ،یکی از ابعاد کمتر پرداخته شده در زندگی علما، رفتار و سلوک خانوادگی آنان، به‌ویژه در تعامل با همسرانشان است.

بنا بر روایت فارس، اگرچه عالمان دین در جامعه به‌عنوان الگوهای علمی و معنوی شناخته می‌شوند، اما شیوه رفتار آنان در فضای خصوصی خانواده، بازتابی صادق از باورهای درونی، اخلاق عملی و شخصیت حقیقی‌شان به شمار می‌آید. ازاین‌رو، در این گزارش به بررسی نمونه‌هایی از سیره رفتاری علما در تعامل با همسرانشان پرداخته شده است.

نامه عاشقانه امام خمینی (ره) به همسرشان 

مورد اول از رفتار امام خمینی با همسرشان، بر پایه این نامه تاریخی، ابراز صریح و صادقانه محبت و عشق عمیق نسبت به همسر است. در این نامه که از سفر حج امام در فروردین ۱۳۱۲ از شهر بیروت نگاشته شده، ایشان با زبانی سرشار از عاطفه، احترام و دلبستگی قلبی، به همسر خود ابراز عشق می‌کند.متن نامه به شرح ذیل است:تصدقت شوم؛ الهی قربانت بروم، در این مدت که مبتلای به جدایی از آن نور چشم عزیز و قوّت قلبم گردیدم متذکر شما هستم و صورت زیبایت در آئینه قلبم منقوش است. عزیزم امیدوارم خداوند شما را به‌سلامت و خوش در پناه خودش حفظ کند. [حالِ‏] من با هر شدتی باشد می‌‏گذرد ولی بحمدالله تا کنون هرچه پیش آمد خوش بوده و الآن در شهر زیبای بیروت هستم؛ حقیقتاً جای شما خالی است فقط برای تماشای شهر و دریا خیلی منظره خوش دارد. صد حیف که محبوب عزیزم همراه نیست که این منظره عالی به دل بچسبد.درهرحال امشب شب دوم است که منتظر کشتی هستیم، ازقرارمعلوم و معروف یک کشتی فردا حرکت می‌‏کند ولی ماها که قدری دیر رسیدیم، باید منتظر کشتی دیگر باشیم. عجالتاً تکلیف معلوم نیست امید است خداوند به عزت اجداد طاهرینم که همه حجاج را موفق کند به اتمام عمل، ازاین‌حیث قدری نگران هستیم ولی از حیث مزاج بحمدالله به‌سلامت، بلکه مزاجم بحمدالله مستقیم‌تر و بهتر است. خیلی سفر خوبی است جای شما خیلی‌خیلی خالیست. دلم برای پسرت قدری تنگ شده است. امید است هر دو به‌سلامت و سعادت در تحت مراقبت آن عزیز و محافظت خدای متعال باشند اگر به آقا و خانم‏ها کاغذی نوشتید سلام مرا برسانید. من از قِبَل همه نایب‌الزیاره هستم.

عمده‌ترین موفقیت‌های علامه طباطبایی مدیون همسرشان بوده است

فرزند بزرگ علامه طباطبایی درباره چگونگی رفتار علامه با همسر خودمی‌گویدد:علامه در خانه خیلی مهربان و بی‌اذیت و بدون دستور بودند و هر وقت به هر چیزی مثل چای و مانند آن نیاز داشتند، خودشان می‌رفتند و می‌آوردند و چه‌بسا هنگامی که عیال و یا یکی از اولادشان وارد اطاق می‌شدند، ایشان در جلوی پای آنها تمام قامت برمی‌خاست. این قدر خلیق و مودب بود، بارها اظهار می‌داشتند که عمده‌ترین موفقیت‌هایشان را مدیون همسرش بوده است.

تواضع علامه جعفری مقابل همسر

فرزند آن فیلسوف فقید، علیرضا جعفری به خاطره‌ای از دوران کودکی خود اشاره و می‌کند می‌گوید: به یاد دارم روزی در منزل سوءتفاهم جزئی بین استاد و والده‌ام پیش آمد و عباراتی بین آنان ردوبدل شد. پس از گذشت مدت زمانی، وقتی استاد عازم رفتن به بیرون منزل بود، با نهایت فروتنی جلو آمد و دست مادرم را بوسید و عذرخواهی کرد.اساساً علامه جعفری در برخورد با همسر جایگاه علمی و اجتماعی خویش را فراموش می‌کرد و هیچ‌گاه سختی و مشکلات مربوط به کارهای خویش را با خود به خانه نمی‌آورد. اگر هم خسته بود، به سخنان همسرش نیکو گوش می‌داد و اظهارات معقول و منطقی را می‌پذیرفت. از کوشش‌های همسرش مدام در مناسبت‌های مقتضی قدردانی می‌کرد.

آشپزی آیت‌الله مرعشی در منزل

همسر ایشان نقل کرده است که مدت شصت سال با آیت‌الله مرعشی زندگی کردم و در این مدت هیچ‌گاه نسبت به من با تحکم سخن نگفت و با من رفتاری تند و خشونت‌آمیز نداشت و با تندی با من صحبت و رفتار نکرد. تا آن زمان که قادر به حرکت‌کردن و انجام کاری بود، نمی‌گذاشت دیگران کاری برایش انجام دهند. حتی هنگامی که تشنه می‌شد، برمی‌خاست و به آشپزخانه می‌رفت و آب می‌آشامید و به من نمی‌گفت. وی غیر از اینکه همسر خوب و مهربان و دوست‌داشتنی بود، برای من مانند یک رفیق صمیمی و همکاری غمخوار نیز بود و در کارهای منزل به من کمک می‌کرد. بسیاری از اوقات در کارهای آشپزخانه از قبیل: درست‌کردن غذا، پاک‌کردن سبزی و شستن میوه و وسایل آشپزخانه به من کمک می‌کرد و رفتارشان برای تمامی افراد خانه الگو بود.