به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، پنجشنبه شب ۱۱ خرداد ۱۳۴۶، «مارک بوهان» جانشین «کریستین دیور» نابغه مد و لباس در هتل هیلتون تهران ۱۴۰ دست از تازه‌ترین، شیک‌ترین و گران‌بهاترین طرح‌ها و مدل‌های بهاره‌اش را به معرض نمایش گذاشت. کلکسیون بهاره مزون «دیور» بیش از سه میلیون تومان ارزش داشت و فقط سیصد کیلو وزن خود ۱۴۰ دست لباس بود؛ یعنی به طور متوسط هر لباس بیش از بیست هزار تومان قیمت داشت و هر کیلو لباس ده هزار تومان! فراموش نکنیم که قیمت یک کیلو طلای ناب در آن مقطع ده هزار تومان بود.
مارک بوهان می‌گفت: «من در تهران حتی یک سفارش هم نخواهم گرفت. این نمایش مد، برای مزون ما، فقط جنبه کسب پرستیژ دارد و نه تبلیغ و فروش. فقط یکی از لباس‌ها را با حراج آمریکایی به یکی از مهمانان خواهیم فروخت و پول آن نیز به مصرف خیریه خواهد رسید.»
و بدین‌گونه بود که از ۱۴۰ دست لباس گران‌قیمت خود ۱۳۹ دست را از ایران خارج کرد، در حالی که بسیاری از زنان شیک‌پوش و ثروتمند تهران، چشم‌شان به دنبال آن‌ها بود. گمرک ایران نیز برای این‌که «مارک بوهان» را مجبور کند همه لباس‌هایی را که همراه خود آورده، با خود ببرد و در تهران نفروشد، از او سه میلیون تومان ضمانت بانکی گرفته بود. گفتنی است که همه لباس‌ها با پرداخت دویست هزار فرانک بیمه شده بود.
منصوره پیرنیا، خبرنگار وقت زن روز بعد از تماشای این کلکسیون بهاره، یک مصاحبه اختصاصی با «مارک بوهان» طراح مخصوص «دیور» و یکی از مغزهای متفکر مد و لباس خانم‌ها ترتیب داد، که به تاریخ ۲۰ خرداد ۴۶ در مجله یادشده منتشر شد. بخش‌هایی از این گفت‌وگو را در پی می‌خوانید:
بوهان به عنون پوشت، یک دستمال ابریشمی قشقایی در جیب کتش گذاشته بود، و پهنای کراوات سیاه‌رنگش که گره درشتی هم داشت، به سی سانتی‌متر می‌رسید. او مردی است که سالی ۵۸ میلیون دلار نقد به مزون دیور سود می‌رساند. هر سال در اول هر سزون [سیزن]، میلیون‌ها زن در جهان چشم به او دوخته‌اند تا ببینند که بوهان چه مدهای تازه‌ای برای زنان شیک‌پوش آماده کرده است. با آن‌که بوهان تا [به] حال چهارده کلکسیون بین‌المللی ترتیب داده، و در هر فصلی می‌تواند لباس زن‌ها را به هر شکلی که خود می‌خواهد دربیاورد. می‌گفت:
- خیاطی و طراحی لباس را در حقیقت از هشت سالگی شروع کردم. نخستین استادم، مادرم بود که خوب خیاطی می‌کرد و همیشه می‌گفت: «دوخت یک لباس زیبا آسان‌تر از کشیدن یک تابلو نقاشی نیست!»
آقای مارک بوهان، این لباس شما را چه کسی دوخته است!
من خیاط مخصوصی در لندن دارم. انگلیسی‌ها در مد و لباس‌های مردانه همان مقامی را دارند که ما فرانسوی‌ها در مد و لباس زنانه داریم.
مسیو بوهان! فکر می‌کنید سرنوشت مد زنانه در سال‌های آینده چه خواهد بود؟ آیا دامن‌ها باز هم کوتاه‌تر خواهد شد؟
از این هم کوتاه‌تر؟ نه، دیگر کوتاه‌تر از این ممکن نیست! در سال آینده ممکن است در برش و خطوط اصلی لباس‌ها تغییراتی داده شود. مثلا ممکن است کمرهای گشاد امروز، ناگهان به کمرهای تنگ و باریک و چسبان مبدل بشود، و یا لباس‌ها با شانه‌های پهن و دامن‌های پرچین عرضه بشود.
فکر می‌کنید خانم‌های ایرانی در لباس پوشیدن چه سلیقه‌ای دارند؟
خوش‌سلیقه‌اند، ولی مقلد! به‌ظاهر فرقی با زنان نیویورک و پاریس و لندن ندارند، منتها زن انگلیسی یا فرانسوی می‌داند که چه لباسی را چه وقت باید پوشید، یا چه لباسی به تن او می‌آید، و زن ایرانی کمتر از این مسئله آگاه است. خیال می‌کنم خانم‌های ایرانی در آرایش چشم و صورت و ابرو هم کمی افراط می‌کنند.
همسر دارید آقای بوهان؟
داشتم... حالا یک دختر ده‌ساله دارم به اسم «ماری آن»
در انتخاب لباس‌های زن‌تان دخالت می‌کردید؟
البته... هر مردی باید این کار را بکند. زن من از سلیقه و ذوق من اطاعت می‌کرد.
برای طرح‌های جدیدتان از کجا و چگونه الهام می‌گیرد؟
از خود زن‌ها... از دیدن زن زشتی که لباس بدی پوشیده، می‌فهمم که تناسب و تعادل در لباس چه ارزشی دارد. زن‌های شیک و الگانت و فیلم‌های سینما هم خیلی چیزها را به من می‌آموزند. اصلا من وقتی زنی را نگاه می‌کنم، اندام و زیبایی او جلب توجهم را نمی‌کند. برای من زن فقط لباس است و آراستگی و این‌که هنر لباس پوشیدن را می‌داند یا نه. می‌خواهم بگویم که لباس پیش از آن‌که تن آدم را از شر گرما و سرما بپوشاند، باید عیب‌های بدن او را بپوشاند، و زن‌هایی که این حقیقت را می‌دانند، زیاد نیستند.
می‌توانید «لباس مد روز» را تعریف کنید؟
مد اصلی هیچ‌وقت تغییر نمی‌کند. مثلا رنگ‌های سفید و سیاه چه در زمستان و چه در تابستان همیشه مد روز بوده است. خطوط اصلی لباس نیز تغییر نمی‌کند، مگر لباس‌های خیلی عجیب و غریب امروزه که مرا کلافه می‌کند. این‌ها دیگر پیروی از مد نیست، بلکه پیروی از جنون واگیر است.
«مری کوانت» خالق مینی‌ژوپ را چگونه زنی می‌شناسید؟
او کار بسیار غیرعادی و جالبی را در انگلیس شروع کرد، ولی باید بگویم که ایده اصلی مینی‌ژوپ را از خیاط‌ها و طراحان فرانسوی گرفت. نسل جوان در انگلستان امروز ارزش خارق‌العاده‌ای پیدا کرده، و «مری کوانت» هم برای این نسل لباس‌های ارزان، سبک، و آماده می‌دوزد و می‌فروشد...
فکر می‌کنید مد مینی‌ژوپ روزی خواهد مرد؟
بلی، مثل همه مدهای تازه خواهد مرد... همین حالا هم مینی‌ژوپ مرده است و دیگر مد روز نیست.
به نظر شما شیک‌پوش‌ترین زنان دنیا چه کسانی هستند؟
دوشس دو ویندسور که زن پیری است ولی خیلی خوب می‌داند که چه بپوشد تا جوان‌تر و زیباتر بشود. بعد از او سوفیا لورن را یکی از شیک‌پوش‌ترین زنان دنیا می‌دانم، چون برای مردم لباس می‌پوشد، خودش را می‌شناسد، و من خوشم می‌آید که برای او لباس طرح کنم. البته زنان دیگری هم هستند مثل الیزابت تیلور، جینا لولو بریجیدا و مونیکا ویتی که زنان شیک‌پوشی هستند.
از ایران چند مشتری دارید؟
بیش از پنجاه نفر.
زنان کدام کشوری شیک‌پوش‌تر از همه هستند؟
حتما زنان ایتالیا!
آیا در نظر دارید که از طبیعت ایران و زنان ایران هم برای طرح چند مد تازه استفاده کنید؟
بلی خیال می‌کنم از طرح‌های بروردری [گل‌دوزی] شما بسیار درس‌های خوب یاد گرفته‌ام. امیدوارم یک بار دیگر به ایران بیایم و درباره لباس‌های محلی شما مطالعه کنم. عکس‌هایی که از این لباس‌ها به من نشان دادند، حیرت‌انگیز بود!
۲۵۹
نظر شما