تا ساعتی دیگر ، مراسم رونمایی از سه کتاب برادر خوبمان آقای زائری شروع می شود و من که امکان حضور در آن جمع گرامی و پر شکوه را ندارم مجبورم حسرتمندانه به این چند سطر بسنده کنم ؛ یادداشتی که به دلیل شتاب زدگی عاجز از بیان حق مطلب است و به دامنه های ادای دین نیز نمی رسد ، زیرا او دین بزرگی بر دوستداران و دوستانش دارد . دل این واگویه درونی فقط به این خوش است که بیان مشتاقی کند و لااقل درحد «لایترک کله » نشانگر آن باشدکه قلب و دل افردی چون من در آن مجلس است .
حاج آقای زائری درحوزه های مختلفی قلم اندازی یا تجربه موفق کرده است : وعظ و منبر ، تدریس ، روزنامه نگاری ، نویسندگی (داستان نویسی ، پژوهش و نگارش مقالات مستمر و موثر اجتماعی) ، انتشارات ، مدیریت مطبوعاتی ، سیاستگذاری فرهنگی و...
این عزیز بنا به خصلت خوش فکری و نوجویی ، هماره کارهای جذابی را بنیان نهاده ، از خانه خبرنگاران جوان تا همین کار اخیرش یعنی مجله خیمه که خاص و اختصاصی و تخصصی است .
دکتر زائری عزیز ما ، مجموعه ای از چند نعمت یا صفت است که در این زمانه هر یک به تنهایی حکم کیمیا را یافته است : سلامت نفس دارد؛ کارنامه موفقی داشته ، حرکت های تاسیسی ماندگاری را به منصه ظهور رسانده؛ خلاق (بشدت خلاق) و کارآفرین است ؛ بسیاری از نیروهای خوب فرهنگی و مطبوعاتی امروز ، اولین کارشان را با او شروع کرده اند ؛ نوجو و پرجنب و جوش و خستگی ناپذیر است ؛ از بخل فاصله دارد و داشته های خود را مشتاقانه به پای علاقمندان می ریزد ؛ جوانمرد است ؛ در این روزگارخود سانسوری و نفاق پیشگی ، شجاعت و صراحت دارد ؛ از تکرار پرهیز می کند و مسائل را از زاویه ای جدید می بیند ؛ محبوب نسل جوان است چون آداب تعامل با آنان را می داند ؛ به هیچ روی متکبر نیست و در عوض فروتنی های غلیظی دارد که آدم های حسابگر نمی کنند ؛ و ...
وقتی فضایل این دوست گرامی را در ذهن می کاویدم به نکته جالبی برخوردم . او آن قدر خوب است که این همه استعداد و محبوبیت و توفیقش، حسادت برانگیز نیست و بلکه مایه سرور دیگران می شود . به گمانم این نعمتی است که خدا به آدم های «خوب» می دهد تا حسودان احتمالی به جای محق شماری خود ، در دل نیز به شایستگی های فرد معترف باشند تا به جای دشمنی باطنی ، او را دوست بدارند .
نظر شما