حس ششم در روده پیدا شد!

به گزارش خبرآنلاین، بدن انسان به خصوص روده او مملو از میکروب است و مزایای فراوانی دارند. بدن انسان برای آنکه بتواند به راحتی با این میکروب‌ها همزیستی داشته باشد، باید بداند این ساکنان کوچک چه فعالیتی انجام می‌دهند. هم اکنون محققان می‌دانند هنگامیکه مواد غذایی خاصی به روده می‌رسد، سیگنالی به مغز فرستاده می‌شود و در نتیجه آن اشتها و هوس به غذایی خاص به وجود می‌آید. درهمین راستا محققان می‌خواهند بدانند آیا بدن انسان فعالیت میکروبی را به طور واقعی حس می‌کند و رفتار را براساس آن تغییر می‌دهد؟

به نقل از مهر، پاسخ به این سوال مثبت است. اکنون محققان دانشگاه دوک یک حس ششم به نام حس نوروبیوتیک کشف کرده‌اند که به مغز اجازه می‌دهد تا نسبت به پیام‌های میکروبی پاسخ آنی بدهند. هسته این اکتشاف سلول‌های نوروپاد هستند که مانند کارآگاهان روده عمل می‌کنند. آنها نوع خاصی از پروتئین تولیدی توسط میکروب‌ها را رصد می‌کنند و سیگنال‌هایی مستقیم به مغز می‌فرستند. در نتیجه این پیام‌ها، مغز انسان به روزرسانی هایی آنی دریافت می‌کند که در کنترل اشتها تاثیر دارد و روی انتخاب غذای فرد تاثیر می‌گذارد. بنابراین هوس میان‌وعده بعدی فرد تا حدی تحت تأثیر «گفت‌وگوی میکروسکوپی» داخل روده باشد.

هنگامیکه فرد غذا می‌خورد نوع خاصی از باکتری روده پروتئینی به نام فلاژین آزاد می‌کند که یک مولکول قدیمی است که به حرکت باکتری کمک می‌کند. اما بدن انسان در حال استراحت نیز حسگرهای روده خاصی به نام نوروپاد دارد که با گیرنده‌های TLR5 این سیگنال را دریافت می‌کند. در مرحله بعد آنها پیامی را به عصب‌های واگ می‌فرستند که مسیر سریع و مستقیم به مغز شما است. در نتیجه ممکن است مغزتان این پیام را دریافت کند که کمی کمتر میان‌وعده بخورید.

محققان در یک آزمایش چند موش را شبانه روز ناشتا نگه داشتند و سپس مقدار کمی پروتئین فلاژلین را مستقیماً به روده بزرگ آن‌ها تزریق کردند. در نتیجه موش‌ها کمتر غذا خوردند. این امر نشان می‌دهد این پروتئین به ارسال سریع سیگنال «ما سیر هستیم» به مغز کمک کرده است. در همین حال، موش‌هایی که گیرنده TLR5 را نداشتند، به این سیگنال واکنشی نشان ندادند و به خوردن ادامه دادند و حتی وزنشان افزایش یافت. این بدان معناست که بدون گیرنده TLR5، سیگنال روده نادیده گرفته می‌شود.

دکتر دیگو بوهورکز که نخستین بار در سال ۲۰۱۵ سلول‌های نورپاد را شناسایی کرد، نشان داد که این سلول‌ها می‌توانند در عرض چند میلیونم ثانیه بین قند واقعی و شیرین‌کننده‌های مصنوعی تمایز قائل شوند. این یعنی میل شما به شیرینی ممکن است بیشتر از روده‌تان نشأت گرفته باشد تا از سلول‌های چشایی.

اکنون محققان تیم او نشان داده‌اند این سلول‌ها نه فقط در آنچه فرد می‌خورد، بلکه در میزان آن نیز راهنمایی می‌کنند. همچنین تحقیق روی فلاژلین‌هایی تمرکز داشت که توسط باکتری بیماری‌زای سالمونلا تایفی‌موریوم تولید می‌شوند. اما مشخص شد که همه فلاژلین‌ها یکسان نیستند. باکتری‌های مختلف فلاژلین‌های متفاوتی تولید می‌کنند و هر پروتئین تأثیر منحصر به فرد خودش را روی روده دارد. این تنوع، سیستم ارتباط روده به مغز را جالب‌تر و پیچیده‌تر می‌کند.

همان‌طور که محققان بیان کرده‌اند، این سیستم مشابه استفاده ما از سایر حواسمان مانند بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی و لامسه برای درک جهان است. اما این حس از جایی غیرمنتظره یعنی روده سرچشمه می‌گیرد.

بنابراین می‌توان گفت شکم فرد فقط وظیفه هضم غذا را ندارد، بلکه در حال رمزگشایی و تفسیر جهان اطراف است.

۵۸۵۸