علیرضا عباسی : بحث نقش ورزش در ارتقای کیفیت زندگی و داشتن یک میانسالی و حتی کهنسالی با کیفیت موضوعی است که برای یک جامعه سالم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ ورزش می‌تواند خلق و خوی را تقویت کرده و باعث ارتقای سلامت روانی جامعه شود. ورزش منظم قلب، ماهیچه‌ها و استخوان‌ها را تقویت می‌کند و خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن را کاهش می‌دهد و خود انگارههای ذهنی را تقویت می‌کند.
ورزش منظم می‌تواند خلق و خوی را تقویت کند، سلامت روانی را بهبود بخشد، عملکرد شناختی را حفظ کند، خواب را تنظیم کند، بیماری‌های مزمن را کاهش دهد و به پیری سالم کمک کند. ورزش منظم قلب، ماهیچه‌ها و استخوان‌ها را تقویت می‌کند و خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن را کاهش می‌دهد. همچنین، خلق و خوی و خودانگاره را نیز تقویت می‌کند. فعالیت بدنی باعث بهبود سلامت مغز، حفظ عملکرد شناختی و محافظت در برابر زوال شناختی و زوال عقل می‌شود.
ترکیبی از تمرینات استقامتی، قدرتی، تعادلی و انعطاف‌پذیری بیشترین فواید را دارد. به عنوان مثال، وزنه‌برداری با تقویت عضلات و افزایش تراکم استخوان به محافظت در برابر ضعف عضلانی، از دست دادن بافت عضلانی مرتبط با افزایش سن و پوکی استخوان کمک می‌کند.
در مورد اینکه آیا ورزش سن خاصی را می‌طلبد یا خیر، باید بگویم که امروزه ورزش کاملاً علمی شده است و این علم از بسیاری جهات سرآمد علوم دیگر است. همه افراد جامعه با ورزش درگیر هستند و از سن طفولیت (حدوداً ۳ یا ۴ سالگی) تا آخر عمر با این مقوله خواه یا ناخواه فعالیت بدنی را انجام می‌دهند.
بنابراین نمی‌توان گفت ورزش سن خاصی دارد یا محدود به دوره خاصی از زندگی است. با این حال، باید تاکید کنم که ورزش را از هر سنی می‌توان شروع کرد، اما هدف ما از ورزش بسیار اهمیت دارد. آیا هدف ما فقط سلامتی جسم و روح است؟ یا به دنبال تحرک بیشتر هستیم؟ یا اینکه به دنبال ورزش قهرمانی هستیم؟ بسته به این اهداف و شرایط جسمی فرد، نوع تمرینات و حرکاتی که یک متخصص برای فرد در نظر می‌گیرد متفاوت است.
با توجه به فقر حرکتی که در جامعه وجود دارد و زندگی مدرن و ماشینی کنونی، اهمیت ورزش کردن بیش از گذشته شده است تا از آسیب‌های دوران کهنسالی و میانسالی فاصله بگیریم.
زندگی باعث افزایش کارایی و بهره‌وری اقتصادی می‌شود. افراد سالم کمتر غیبت کاری دارند و بازدهی بالاتری در محیط کار نشان می‌دهند. در واقع، بهبود سلامت جامعه می‌تواند تا ۴۰٪ در رشد اقتصادی کشورها تأثیرگذار باشد. بهبود سلامت روانی و کاهش آسیب‌های اجتماعی از دیگر پیامدهاست.
ورزش به کاهش استرس و افسردگی کمک می‌کند و همچنین می‌تواند به کاهش جرم و خشونت در جامعه منجر شود. فعالیت‌های گروهی نیز روابط اجتماعی را تقویت می‌کند. ارتقای کیفیت زندگی موجب افزایش امید به زندگی و سالمندی با کیفیت می‌شود. افرادی که به سلامت خود توجه می‌کنند، عمر طولانی‌تری دارند و سال‌های اضافی عمرشان با فعالیت و شادابی همراه است.
برنامه‌های عمومی برای ارتقای کیفیت زندگی می‌تواند دسترسی عادلانه به سلامت را فراهم کند و استعدادهای بیشتری را شناسایی و پرورش دهد. این موضوع به نفع کل جامعه است. جوامع سالم می‌توانند در جذب گردشگران سلامت موفق باشند و همچنین تصویر مثبتی در سطح جهانی ایجاد کنند که برای سرمایه‌گذاران جذاب است.
* دکترای علوم ورزشی
نظر شما