به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، یکی از مسائلی که آدمی از آن خیلی رنج می‌برد تنهایی است ... این را از زبان خیلی از پدر و مادرها و پدر بزرگ و مادربزرگ‌ها شنیده ایم وقتی که فرزندانشان بزرگ می‌شوند و هرکدام سوی زندگی خودشان می‌روند...
بنابر روایت صدا و سیما، به عبارت دیگر می‌توان از سرنوشت و سیر آفرینش انسان این گونه فهمید که انسان تنها آفریده شده و تنها از دنیا می‌رود و با دانستن این واقعیت، او باید کاری کند که حداقل برای آن لحظات تنهایی اش مونس و رفیقی حقیقی پیدا کرده تا با او همراه باشد: یا انیس من لا انیس له و یا رفیق من لا رفیق له ...
درمان تنهایی انسان تنها خداوند است ...ای رفیق کسی که هیچ رفیقی جز تو ندارد ... کسی که خصلت انسانی خود را درک کند و حقیقت تنهایی خودش را بفهمد راه برای زندگی واقعی و انس با خدا برایش راحت‌تر است ...
خیلی از ما در زندگی عادی دنیایی خودمان دوستان و رفیقانی داریم و با آن‌ها هم در ظاهر خیلی معاشرت داریم، اما حس تنهایی واقعی را در کوران‌های مشکلات زندگی و سختی‌های زندگی به وضوح حس می‌کنیم ... و بعد از آن این حس تنهایی زمان مرگ است ... آن جا است که اگر در دنیا خداوند را رفیق خود برگزیده باشیم و ارتباط خوبی در دنیا با او برقرار کرده باشیم در لحظات سخت تنهایی آماده خواهیم بود، چون می‌دانیم که رفیقی برای تنهایی داریم و او ما را تنها نمی‌گذارد...
یکی از بهترین مکان‌ها برای درک تنهایی واقعی انسان و اینکه بتواند از این تنهایی واقعی، رفیقی برای تنهایی لحظه مرگ داشته باشد، وقت سحر است.
«سحر» نابترین لحظه شبانه روز است. جایگاه این وقت شریف، آنگاه روشن میشود که سوگندهای خداوند متعال بر این لحظه زمانی را با تعبیرهای گوناگون قدسی در نظر آوریم.۱ سوگندهای قرآن، دلیلی است بر عظمت و اهمیت اموری که به آن‌ها سوگند یاد شده است.
آیات قرآن در موضوع سحر و سحرخیزی، فراخوانی است که گاه از برتری وقت سحر و شکوه سحرخیزی و نشانه‌ها و یادگارها و نکات باریک و حقیقت‌های آن به گونه آشکار و بی پرده یاد کرده و همه را به شب خیزی فراخوانده: یا ای‌ها المزمل، قم الیل الا قلیلا، نصفه او انقص منه قلیلا، او زد علیه و رتل القرآن ترتیلا؛ای جامه به خود پیچیده، شب را جز اندکی بپاخیز، نیمی از شب را یا کمی از آن کم کن، یا بر نصف آن بیفزا، و قرآن را با دقت و تأمل بخوان.
استغفار در سحر را غنیمت شماریم
المستغفرین بالاسحار؛ (پرهیزکاران) آمرزش طلبان در سحرگاه. [۲]... کانوا قلیلا من اللیل ما یهجعون و بالاسحار هم یستغفرون؛ و آنان (پرهیزکاران) کمی از شب را به خواب می‌روند و سحرگاهان آمرزش می‌طلبند.
یکی از بهترین اعمالی که در سحرگاه توصیه شده استغفار است و لازمه استغفار سحری، بیداری در پایان شب است و سنت مطهر از آن به نماز شب و استغفار در قنوت نماز وتر تفسیر می‌کند. [۳]در برخی از روایت‌های دینی آمده است که مقصود از استغفارکنندگان در دو آیه یاد شده، همان نمازگزاران گاه سحراند. [۴]نیز از امام رضا (علیه السلام) نقل است که پیامبر (صلی الله علیه و آله) در قنوت نماز وتر، هفتاد مرتبه استغفار می‌کرد. [۵]مقصود از پوزش طلبان در آیه هجده سوره ذاریات، کسانی اند که در پایان شب، هفتاد مرتبه در قنوت نماز وتر استغفار کرده و از خداوند پوزش می‌طلبند. [۶]از امام صادق (علیه السلام) روایت است که: هر کس در گاه سحر استغفار کند از اهل این آیه به شمار می‌آید. [۷]از اهل بیت (علیهم السلام) روایت است که: آگاه باشید، درودهای خداوند شامل حال اهل سحر و پوزش طلبان سحری است.
ابن عباس میگوید: هر کس در دل شب دو رکعت یا بیش‌تر نماز بگزارد از عبادالرحمن به شمار می‌آید
دو رکعت نمازی که آدمی عباد الرحمن می‌کند
و عبادالرحمن ... والذین یبیتون لربهم سجدا و قیاما؛ و بندگان خدای مهربان... کسانی اند که شب هنگام برای پروردگارشان سجده و قیام می‌کنند. [۹]سجده و قیام در شب از ویژگی‌های عبادالرحمن است و مقصود از بیتوته و سجده و قیام شبانه همان نماز شب است و این ویژگی اختصاصی بدان خاطر است که اطاعت شبانه سخت‌تر و پسندیده‌تر و از ریا دورتر است.
ابن عباس میگوید: هر کس در دل شب دو رکعت یا بیش‌تر نماز بگزارد از عبادالرحمن به شمار می‌آید. [۱۰]امام صادق (علیه السلام) درباره آیه «ان الحسنات یذهبن السیئات؛ [۱۱]همانا نیکی‌ها بدی‌ها را از میان می‌برد». فرمود: نماز شب مؤمن، گناه روز او را از بین می‌برد. [۱۲]
نظر شما