به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، امام سجاد علیه‌السلام در صحیفه سجادیه خداوند متعال را اینگونه مورد خطاب قرار می‌دهد.
«وَ انْظُرْ إِلَیَّ وَ انْظُرْ لِی فِی جَمِیعِ أُمُورِی فَإِنَّکَ إِنْ وَکَلْتَنِی إِلَی نَفْسِی عَجَزْتُ عَنْهَا.» ۱
خدایا! به من نگاه کن و همه کارهای من را زیر نظر بگیر، که اگر مرا به خود واگذاری، از انجام هر کاری ناتوانم.
شرح:
لحظه هلاکتِ انسان، زمانی است که لحظه‌ای از معبودش جدا گردد؛ چرا که جدایی از معبود، همانا و واردشدن در جبهه باطل و در نهایت هلاکت، همانا.
هر مسلمانی در نمازهای یومیه‌اش، ده مرتبه خداوند متعال را با جمله «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ۲؛ ما را به راه راست هدایت کن.» مورد خطاب قرار می‌دهد.
وقتی این آیه را در کنار آیه‌ای دیگر از قرآن کریم قرار می‌دهیم، معنایی دلنشین حاصل می‌گردد.
حضرت هود علیه‌السلام خطاب به بت‌پرستان فرمودند:
«إِنَّ رَبِّی عَلَیٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ.» ۳
به راستی پروردگار من بر راه راست است.
و این یعنی صراط مستقیم همان جایی است که خداوند حضور دارد. (یعنی همانجایی که محل رضایت و خشنودی اوست.)
بنابراین «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ» یعنی اینکه خدایا! کاری کن که با تو باشم؛ کاری کن که دائماً دورِ تو بگردم؛ خشنودی تو، خشنودی من شود؛ غضب تو، غضب من شود؛ خواسته تو، خواسته من شود و...؛ زیرا لحظه‌ای جداشدن از تو، یعنی ناتوانی و ضعف، و در نهایت نیز چیزی جز گمراهی و هلاکت نصیب من نخواهد شد؛ چرا که مگر ممکن است کسی از خدا جدا شود و طعم سعادت را بچشد؟!
لذاست که امام صادق علیه‌السلام اینگونه از خداوند متعال طلب می‌کند:
«اَللَّهُمَّ ... اِسْتَعْمِلْنِی فِی طَاعَتِکَ.» ۴
خدایا! مرا در طاعت خود به کار گیر.
یعنی خدایا! همه امورم را در مسیر رضایت و خشنودی خودت هدایت کن؛ علاقه‌ام، سلیقه‌ام، انتخابم، هدفم و مسیرم، همه و همه را آنگونه که خود می‌خواهی هدایت کن و در هیچ کدام از اینها مرا به حال خودم رها نکن.
پی‌نوشت‌ها:
۱. دعای بیست و دوم.
۲. سوره حمد، آیه ۶.
۳. سوره هود، آیه ۵۶.
۴. وسائل‌الشیعه، ج ۱۱، ص ۳۸۳.
نکته: کلام امام صادق علیه‌السلام در ضمن این دعا آمده است؛ دعایی که به هنگام خروج از منزل سفارش به خواندن آن شده‌ایم:
«بِسْمِ اَللَّهِ تَوَکَّلْتُ عَلَی اَللَّهِ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ خَیْرَ مَا خَرَجْتُ لَهُ وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ مَا خَرَجْتُ لَهُ اَللَّهُمَّ أَوْسِعْ عَلَیَّ مِنْ فَضْلِکَ وَ أَتْمِمْ عَلَیَّ نِعْمَتَکَ وَ اِسْتَعْمِلْنِی فِی طَاعَتِکَ وَ اِجْعَلْ رَغْبَتِی فِیمَا عِنْدَکَ وَ تَوَفَّنِی عَلَی مِلَّتِکَ وَ مِلَّةِ رَسُولِکَ صَلَّی اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ.»
منبع: حوزه
نظر شما