به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، آرمانی ترکیبی از ذوق طراحی و هوش تجاری بود و شرکتی را هدایت می‌کرد که حدود ۲.۳ میلیارد یورو (۲.۷ میلیارد دلار) گردش مالی سالانه داشت.
در بیانیه‌ای که خانه مد آرمانی منتشر کرد و تأکید داشت که این برند طی ۵۰ سال گذشته مستقل مانده است، آمده: «با اندوهی بی‌پایان، گروه آرمانی درگذشت خالق، بنیان‌گذار و نیروی خستگی‌ناپذیر خود، جورجیو آرمانی، را اعلام می‌کند.»
این بیانیه افزود: «ما، کارمندان و اعضای خانواده‌ای که همیشه در کنار آقای آرمانی کار کرده‌ایم، متعهد می‌شویم آنچه او ساخته را حفظ کنیم و با احترام، مسئولیت و عشق، شرکتش را در یاد او به پیش ببریم.»
آرمانی مدتی بیمار بود و مجبور شد در ژوئن، برای نخستین بار، از نمایش‌های گروه خود در هفته مد مردانه میلان کناره‌گیری کند.
جولیا رابرتس، بازیگری که در مراسم گلدن گلوب ۱۹۹۰ کت‌وشلوار مردانه آرمانی پوشیده بود، تصویری از خود و طراح فقید را در اینستاگرام با ایموجی قلب شکسته منتشر کرد و نوشت: «یک دوست واقعی. یک افسانه.»
آرمانی تنها مالک شرکت خود باقی مانده بود و با گروهی کوچک از همکاران قدیمی و اعضای خانواده‌اش کار می‌کرد.
مائورو باربیری، که ۳۲ سال در انبار آرمانی در میلان کار کرده بود، به رویترز گفت: «او همه را برابر می‌دید و در کنار جوانان احساس راحتی می‌کرد. ما را به جشن تولدها و شام‌ها در ویلای خود در برونی (شمال ایتالیا) دعوت می‌کرد، گروهی از ما: خیاط‌ها، پستچی‌ها، فروشنده‌ها.»
او افزود: «با ما می‌خندید و واقعاً خاکی بود.»
یک مراسم عمومی برای ادای احترام در روزهای شنبه و یکشنبه در میلان، شهری که او خانه خود می‌دانست، برگزار خواهد شد. مراسم خاکسپاری او روز دوشنبه به‌طور خصوصی انجام می‌شود.
آرمانی که در ایتالیایی «ری جورجیو» (پادشاه جورجیو) لقب گرفته بود، معروف بود که بر همه جزئیات مجموعه‌هایش و تمام جنبه‌های کسب‌وکارش نظارت می‌کرد؛ از تبلیغات گرفته تا مرتب کردن موی مدل‌ها پیش از رفتن به صحنه.
شرکت آرمانی قصد داشت به مناسبت پنجاهمین سالگرد تأسیس خود نمایشگاه و رویدادهایی در هفته مد میلان را در این ماه برگزار کند.
ا انتظار می‌رود از این پس، اعضای خانواده‌اش از جمله برادرزاده‌هایش سیلوانا و روبرتا، خواهرزاده‌اش آندریا کامرانا و دست راستش پانتالئو دل اورکو اداره شرکت را بر عهده بگیرند، اما مرگ او پرسش‌هایی اجتناب‌ناپذیر درباره آینده این برند ایجاد کرده است.
سبک مینیمالیستی آرمانی، به‌ویژه در طراحی کت، در اواخر دهه ۱۹۷۰ و دهه ۱۹۸۰ در آمریکا فوراً موفق شد، به‌ویژه نزد زنان، که در دنیای کاری مردانه آن زمان، در زیبایی‌شناسی او ترکیبی از ظرافت و قدرت را می‌یافتند.
ویرجینیا هیل، مورخ مد و پوشاک مقیم ایتالیا، گفت: «مشتریانش معمولاً دهه‌ها به پوشیدن سبک او ادامه می‌دادند. آن‌ها با فلسفه‌اش زندگی می‌کردند، به‌ویژه زنان حرفه‌ای.»
ترجمه: زینب کاظم‌خواه
منبع: رویترز
۵۹۵۹
نظر شما