به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، خسرو منصوریان از چهره‌های فعال و مبارز در سال‌های پیش از پیروزی انقلاب و مردی است که در تظاهرات و حرکت‌های مردمی علیه رژیم پهلوی حضوری مستقیم داشته است. او چندی پس از انقلاب، در سال ۱۳۵۸ و هم‌زمان با شهرداری مهندس توسلی، به سمت معاون رفاهی شهرداری تهران منصوب شد. منصوریان که یکی از شاهدان عینی واقعه خونین ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ است، در گفت‌وگو با خبرآنلاین آن روز را این‌طور روایت کرده است:
من با دو دوست و همسر یکی‌شان، با پژوی خودم راه افتادیم. پشت کارخانه برقِ میدان ژاله پارک کردیم. جمعیت، از انتهای خیابان ژاله، موج‌موج می‌آمد سمت میدان.
به آن دو گفتم: «بیایید برویم جلو. امروز...روز شهادت است.» گفتند: «نه، همین وسط هستیم، تو برو.»
در مسیر، یکی دیگر را هم دیدم. رفتم جلوتر… دو نفر را دیدم با دستان بالا مقابل قطارفشنگ‌ها ایستاده‌اند. من شدم نفر سوم. گفتیم: «اگر مسلمون نیستی، بزن؛ اگر مسلمونی، نزن.»
در همین لحظه فرمان تیر صادر شد در چهار طرف، به یکباره دیدم این شخصی که بغل دست سمت چپ من بود تیر به قلبش خورد و افتاد رو زانوی من. اول فکر می‌کردم که عین این فیلم‌های آرتیستی است، می‌گفتم: «نگذاریم این جسدها گیر ارتشی‌ها بیفتد»، چون پول گلوله و خون‌شان را می‌خواستند... خواستم آن‌ها را بیاورم عقب دیدم به دو نفر زورم نمی‌رسد، همان یکی را از کتف‌هایش گرفتم، آمدم عقب‌عقب تا اولین خیابان که مردم همین‌جور ایستاده بودند. همین‌طور می‌رفتم، شمردم، یکی تیر توی مغزش خورده بود، یکی توی شکمش و...
۲۵۹
نظر شما