به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در گزارشی که در صفحه اندیشه ایبنا منتشر شده آمده که کتاب «جنگ و انقلاب» روندی ارتجاعی را در میان تاریخ‌نگاران معاصر شناسایی کرده و آن را به چالش می‌کشد؛ گرایشی تجدیدنظرطلبانه که در آثار نویسندگانی چون ارنست نولته مشهود است - کسی که ریشه هولوکاست را به «افراط‌های انقلاب روسیه» بازمی‌گرداند - یا فرانسوا فوریه که «پاکسازی‌های استالینی» را به «بیماری‌ای» نسبت می‌دهد که خاستگاهش انقلاب فرانسه بوده است یا هانا آرنت که در پی یکسان‌انگاری تجربه شوروی و آلمان نازی بود و به‌واقع می‌توان او را یکی از ایدئولوگ‌های جنگ سرد دانست.
در برابر چنین تلاش‌هایی برای تقلیل و بی‌اعتبار ساختن تاریخِ مبارزات رهایی‌بخش، لوسوردو با پاسخی نیرومند و کوبنده، خواننده را مسحور روایت خیره‌کننده خود از شورش‌های مدرن می‌سازد؛ روایتی که چشم‌اندازی تازه از انقلاب‌های انگلستان، آمریکا، فرانسه و انقلاب‌های سدهٔ بیستم پیش روی ما می‌گشاید.
لوسوردو که در سانیاندرو دی باری، ایتالیا متولد شد، دکترای خود را در سال ۱۹۶۳ از دانشگاه اوربینو تحت راهنمایی پاسکواله سالووچی با پایان‌نامه‌ای درباره یوهان کارل رودبرتوس دریافت کرد. در طول دهه ۱۹۶۰، او به گروه کوچکی از کمونیست‌های ایتالیایی تعلق داشت که در جدایی چین و شوروی از جمهوری خلق چین حمایت می‌کردند. لوسوردو مدیر مؤسسه علوم فلسفی و تربیتی در دانشگاه اوربینو بود، جایی که به عنوان رئیس دانشکده علوم تربیتی، تاریخ فلسفه تدریس می‌کرد. از سال ۱۹۸۸، لوسوردو رئیس انجمن بین‌المللی هگلی هگل-مارکس برای اندیشه دیالکتیکی بود. او همچنین عضو انجمن علوم لایب‌نیتس در برلین (انجمنی در سنت آکادمی علوم پروس گوتفرید ویلهلم لایب‌نیتس) و همچنین مدیر انجمن سیاسی-فرهنگی مارکس بیست و یکم بود. او در ۲۸ ژوئن ۲۰۱۸ در سن ۷۶ سالگی به دلیل سرطان مغز درگذشت.
آریا سلگی ترجمه کتاب «جنگ و انقلاب: بازاندیشی قرن بیستم» نوشته دومینیکو لوسوردو را به پایان برده و برای انتشار به نشر کاغذ سپرده است.
۲۱۶۲۱۶
نظر شما