به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، «زندگی ویولت»، مجموعه‌ای از سه داستان کمدی، در تاریخ ۷ اکتبر منتشر خواهد شد؛ یک کتاب گمشده از ویرجینیا وولف که نسخه خطی آن در یک عمارت تاریخی کشف شد. «زندگی ویولت» مجموعه‌ای است از سه داستان طنز درباره یک زن غول‌پیکر که بینش تازه‌ای از یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان فمینیست قرن بیستم ارائه خواهد داد.
وولف که با رمان‌ها و مقالات فمینیستی‌اش شناخته می‌شود، در سال ۱۹۴۱ به زندگی خود پایان داد. آثار او به دلیل تمرکز بر هنجارهای محدودکننده اجتماعی در میان طبقه بالای انگلستان، الهام‌بخش اندیشه‌ورزان نخستین جنبش فمینیسم مدرن شد.
کشف کتاب تازه‌ای از وولف که تصورات مربوط به او به عنوان نویسنده‌ای «غمگین، خودکشی‌گرا و تلخ» را به چالش می‌کشد، پژوهشگران ادبی را هیجان‌زده خواهد کرد.
«زندگی ویولت» هشت سال پیش از انتشار نخستین رمان شناخته‌شده وولف، «سفر به بیرون»، تکمیل شده بود.
پروفسور اورمیلا سشگیری در حالی که در حال تحقیق بر روی مقاله خودزندگی‌نامه‌ای وولف با عنوان «طرحی از گذشته» (۱۹۳۹) بود، به نسخه خطی این اثر در عمارت لانگلیت ویلتشر برخورد.
در این کتاب، شخصیت اصلی با قدرت‌هایی «شگفت‌انگیز همچون قد بلندش» هم هیولاهای دریایی و هم سنت‌های اجتماعی را مغلوب می‌کند.
پروفسور سشگیری، پژوهشگر دانشگاه تنسی، گفت این توصیف اشاره‌ای است به یکی از دوستان نزدیک و راهنمایان وولف، ویولت مری دیکینسون، که به خاطر قامت ۱۹۰ سانتی‌متری‌اش مشهور بود.
اسناد دیکینسون ـ که ظاهراً شامل همین نسخه خطی نیز می‌شود ـ در لانگلیت نگهداری می‌شد، زیرا این خانه زمانی محل اقامت هفتمین مارکی دو بث بود. دو عمه بزرگ او دوستان مادام‌العمر وولف بودند.
پروفسور سشگیری در توصیف لحظه کشف نسخه خطی به ساندی تایمز گفت: «به همراه بایگان از پلکانی چوبی باشکوه، پوشیده از پرتره‌های اجدادی، بالا رفتم و وارد اتاق مطالعه شدم. او جعبه‌ای به رنگ کرم به من داد و وقتی در آن را برداشتم، این نسخه تایپ‌شده با جلد زعفرانی از ویرجینیا وولف درونش بود.»
اثری تکمیل‌شده در سال ۱۹۰۷
پیش‌تر تنها یک پیش‌نویس از داستان‌های ویولت در کتابخانه عمومی نیویورک شناخته شده بود. به گفته پروفسور سشگیری، این پیش‌نویس به عنوان نوشته‌ای «فرعی» تلقی شده بود که نویسنده «خط‌خطی کرده و رها کرده بود.»
اما نسخه تایپ‌شده لانگلیت نشان می‌دهد که وولف در حقیقت این اثر را در سال ۱۹۰۷ به پایان رسانده بود. مشخص نیست چرا او در آن زمان ـ که ۲۵ ساله و یکی از چهره‌های اصلی گروه روشنفکری بلومزبری بود ـ آن را منتشر نکرد.
در یکی از صحنه‌ها، شخصیتی برگرفته از آشنای وولف، کیتی مکس (که احتمالاً الهام‌بخش شخصیت خانم دالووی در رمان بعدی وولف بوده) از احساس بدبختی، بی‌فایدگی و فراموش‌شدن از سوی دوستانش شکایت می‌کند.
در جای دیگر، ویولت و دوستی درباره این صحبت می‌کنند که «خیلی خوب می‌شد اگر هر کس کلبه‌ای برای خودش داشت»؛ جمله‌ای که پیش‌درآمدی بر مقاله مشهور وولف در سال ۱۹۲۹، «اتاقی از آن خود»، به شمار می‌آید.
پروفسور سشگیری گفت کشف «زندگی ویولت» به زدودن این تصور کمک خواهد کرد که وولف در آثار ادبی خود صرفاً بر جنبه‌های تلخ و دشوار زندگی تمرکز داشته است.
او افزود: «وولف انسانی پرشور، درخشان و اجتماعی بود که حس شوخ‌طبعی‌اش در این داستان‌ها می‌درخشد و تا پایان عمرش در رمان‌هایش همواره با آگاهی از پوچی و طنز زندگی می‌نوشت.»
ترجمه: زینب کاظم‌خواه
منبع: تلگراف
۵۹۵۹
نظر شما