چراکه هم سد قطور بوروکراسی در انتظار اوست، هم دیوار بلندی از نخوت و بدعهدی برخی مقامات. (البته حساب مسئولان خدوم، دلسوز و محترم جداست) خود من سال‌هاست که خوشبختانه برای انجام کاری به هیچ اداره و دستگاهی نرفته‌ام. ولی متأسفانه هر از گاه برای احقاق حق عزیزانی که از مصائب ما بی‌خبرند و گمان می‌کنند در نظام، حرف امثال بنده خریداری دارد، ناچارم با بعضی مسئولان تماس بگیرم.
شاید باور نکنید، اما در این تماس‌ها چیزی که بیش از پاسخ ندادن‌ها، حرف زدن از سر سیری، دست به سر کردن‌ها و بدعهدی‌ها عذابم می‌دهد، شنیدن پیشواز تلفن همراه بعضی از مقامات است! نه آن‌که مضمون خوبی نداشته باشند. اتفاقا اغلب آنها محتوای زیبا و ارزشمندی دارند. مثل نوای آیاتی از قرآن، صلوات خاصه‌ی امام رضا (ع)، زیارت عاشورا، نوحه، فرازی از سخنان رهبری یا شهید قاسم سلیمانی و... اما کاش این‌گونه پیشوازها را فقط از گوشی مردم بشنویم، نه مقامات! چرا؟
چون وقتی این عزیزان در اغلب موارد پاسخگوی مردم نیستند، و اگر هم پاسخ بدهند غالبا منفی یا وعده‌ی سر خرمن است، یا در بسیاری موارد لحنی متکبرانه و تحقیرکننده دارند، فرد تماس‌گیرنده دچار خشم و انزجار می‌شود. بدیهی است شنیدن آن پیشوازها نیز جز ریا و تظاهر به دیانت و انقلابی بودن، چیز دیگری را در ذهن تداعی نمی‌کند. بنابراین از صاحبان قدرت و مقام اعم از خادم و غیر خادم، مخلص و غیرصادق و... تقاضا می‌کنم از قرار دادن این‌گونه پیشوازها در تلفن همراه یا بعضا در تلفن ثابت دستگاه‌ها و نهادهای خود، اجتناب کنند.
چراکه متأسفانه بسیاری از مردم برخورد غلط و بدعهدی آنها را به حساب دین و انقلاب و نظام می‌گذارند و از شنیدن آن نواهای ارجمند هم به خشم می‌آیند. اصلا وقتی که این عزیزان، دائم در جلسه یا مأموریت یا سفر کربلا و... هستند و وقت ندارند به داد مردم برسند، چه فرقی می‌کند پیشواز تلفن‌هایشان چه باشد؟ برای سر کار گذاشتن تماس‌گیرندگان، همان بوق ممتد بهتر است و تبعات منفی کمتری دارد.
نظر شما