دلیل این پیشبینی روشن است: هوش مصنوعی هر روز بخش گستردهتری از فرایندهای کاری، آموزشی، اقتصادی و خلاقانه را در بر میگیرد و کیفیت خروجی آنها وابسته به ورودیهایی است که انسان ارائه میدهد. ورودیهایی که اگر بهصورت دقیق، ساختارمند و هدفمند طراحی شوند، میتوانند ارزشآفرینی هوش مصنوعی را چند برابر کنند.
مهندس پرامپتنویس کسی است که میداند چگونه با زبان سیستمهای هوشمند صحبت کند. او بهجای صدور دستورهای ساده، مسئله را تجزیه میکند، نیازها را میسنجد و پرسش را به شکلی بیان میکند که بهترین پاسخ بهدست آید. این فرآیند ترکیبی از مهارتهای زبانی، منطق، تحلیل، روانشناسی ارتباط انسان و ماشین، و شناخت ساختار مدلهای زبانی است. به همین دلیل تسلط بر پرامپتنویسی نوعی «سواد دیجیتال پیشرفته» محسوب میشود که در آینده همان جایگاهی را پیدا خواهد کرد که امروز برنامهنویسی یا طراحی تجربه کاربری دارد.
از منظر اقتصادی با گسترش اتوماسیون و استفاده از مدلهای مولد-از تولید محتوا گرفته تا پژوهش، تحلیل داده، طراحی محصول و حتی مدیریت کسبوکار-سازمانها بیش از هر زمان دیگر به متخصصانی نیاز دارند که بتوانند بیشترین بازده را از هوش مصنوعی بگیرند. شرکتی که یک مهندس پرامپت حرفهای داشته باشد میتواند سرعت و کیفیت فعالیتهای خود را چند برابر کرده و هزینهها را بهطور چشمگیری کاهش دهد. همین ارزشآفرینی مستقیم این شغل را به یکی از پردرآمدترین نقشهای آینده تبدیل میکند.
از سوی دیگر پرامپتنویسی ماهیتی میانرشتهای دارد و هر فردی از هر زمینهای-بازاریابی، علوم انسانی، مهندسی، آموزش، هنر یا مدیریت-میتواند با یادگیری اصول آن، ارزش تخصصی خود را افزایش دهد. در واقع این مهارت پلی میان انسان و هوش مصنوعی است. پلی که هرچه محکمتر و حرفهایتر طراحی شود ظرفیتهای جدیدتری برای خلاقیت، نوآوری و بهرهوری ایجاد میکند.
کسانی که از امروز یادگیری و تمرین آن را آغاز کنند به بازیگران اصلی عصر جدید تعامل انسان و ماشین تبدیل خواهند شد.
*پژوهشگر دکترای ارتباطات
نظر شما