به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، حجت الاسلام محسن رضایی با اشاره به منطق اسلام درباره معاصی به موضوع مخالفت اسلام نسبت به اجتماعیشدن گناهان پرداخت و نوشت: مطلوب اسلام در رابطه با معاصی این است که به طور کلی هیچ معصیتی در هیچ سطحی از سطوح و لایههای جامعه اسلامی صورت نگیرد. یعنی فرهنگ دینی به حدی از تکامل برسد که هیچکس چه در خفا و چه در اجتماع، خلاف احکام و ارزشهای الهی مرتکب نشود.
اما در صورتی که جامعه اسلامی به این نقطه از کمال نرسد، مطلوب اسلام این است که گناه در خفا صورت گیرد و به هیچ وجه صورت علنی نیابد و به عرصه اجتماع کشیده نشود چرا که معصیت در خفا ضررش فقط متوجه خود فرد است اما معصیت اجتماعی، ضرر و زیانش به همه افراد جامعه میرسد.
بنابراین اینکه برخی غربگرایان و افراد لااُبالی برای توجیه معاصی و هنجارشکنیهای اجتماعی، میگویند «نباید با ناهنجاریها و معاصی اجتماعی برخورد شود چرا که زیرزمینی میشوند و این خطرناکتر است»، اساسا سخن نادرستی است و با منطق اسلام به هیچ وجه سازگار نیست.
اسلام تأکید دارد چهره غالب جامعه باید ارزشهای الهی و شعائر دینی باشد و اگر در مواردی خلافی وجود دارد نباید شکل علنی پیدا کند چرا که آثار و پیامدهای اجتماعی آن گسترده خواهد بود. بنابراین حکومت اسلامی وظیفه دارد با وضع قوانین و اِعمال قوانین، از معاصی اجتماعی جلوگیری نماید.
این موضوع یک مسأله کاملا عقلایی است که در متون دینی نیز شواهد متعددی درباره آن وجود دارد. بر این اساس کسانی که مباشرةً مرتکب «معاصی اجتماعی» میشوند و یا با فراهم کردن برخی شرایط و زمینهها، به این مسأله دامن میزنند، معصیتی که مرتکب شدهاند، بسیار شدیدتر از معصیت در پنهان است و تمامی لوازم و عواقب آن دامنگیر آنها خواهد شد.
در این رابطه به روایت مهمی که به خوبی ناظر به مباحث گفته شده است، اشاره میشود: «عن الإمامِ الصّادقِ عَن أبیه علیهما السلام: قالَ رسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله: إنَّ المَعصِیَةَ إذا عَمِلَ بِها العَبدُ سِرّا لَم تَضُرَّ إلاّ عامِلَها، و إذا عَمِلَ بِها عَلانِیَةً و لَم یُغَیَّرْ عَلَیهِ أضَرَّتِ العامَّةَ. قالَ جَعفرُ بنُ مُحمّدٍ علیهما السلام: و ذلکَ أنَّهُ یَذِلُّ بِعَمَلِهِ دینُ اللّهِ، و یَقتَدی بِهِ أهلُ عَداوَةِ اللّه» (بحار الأنوار : 100/78/35) امام صادق علیهالسلام به نقل از پدر بزرگوارش فرمودند: پیامبر خدا صلیاللهعلیهوآله فرمود است؛ اگر آدمی گناه را پنهانی انجام دهد، جز به گنهکار زیان نمیزند، ولی اگر آشکارا انجامش دهد و کسی به او اعتراض نکند، زیانش به همگان میرسد. امام صادق علیهالسلام فرمود: علّتش این است که او با گناه آشکار خود، دین خدا را خوار میکند و دشمنان خدا از او سرمشق میگیرند.
منبع: تسنیم
نظر شما