* سابقه ندارد که اتباع ایرانی در کشور های حاشیه خلیج فارس اعدام شوند و حالا شده اند؛ آن هم در این تعداد و این چنین فجیع. این اقدام ریشخند به اقتدار ایران و به منزله نوعی اعلام جنگ غیر رسمی .
* همه دولت ها با فشارهای سیاسی و اقدامات ابداعی و غافلگیر کننده حتی اطلاعاتی و امنیتی، سعی در آزادی اتباع خود دارند. در قضیه دستگیری سه جاسوس آمریکایی شاهد بودیم که آنها هر روز در رسانه های مختلف، احساسات افکارعمومی جهان را متوجه موضوع کرده و ما را در فشار شدید می گذاشتند.
*چرا در سطوح عالی دیپلماسی خود، سفرهای مکرر به این کشور برای استیفای حقوق اتباعمان نداشتیم؟ چرا در همه این سالها تلاش نکردیم یکی از ممالکی که هم با تهران و هم با ریاض روابط حسنه ای دارد را میانجی کنیم و به طور مداوم قضیه را پیگیری کنیم؟
*نظر به سابقه سیاه عربستان در چنین پرونده هایی چرا ما با ساده لوحی، حرف سعود الفیصل را پذیرفتیم و مانند واقعه خونبار مزار شریف، مقتول را به قاتل سپردیم و با خوش خیالی از قاتل امان خواستیم؟ چرا با این سوابق سیاه، آقای صالحی حرف وزیر امور خارجه عربستان را پذیرفت و لااقل برای ملاقات کنسولی با آنها که حق قانونی این زندانیان بود پافشاری نکرد؟
* آیا مجلس نباید وزیر خارجه را برای موضوعی تا این درجه اهمیت و برای اهمال خطایی تا این حد بزرگ استیضاح کند؟ و آیا آقای صالحی و رئیس جمهوری نباید برای این اتفاق هولناک از خانواده قربانیان پوزش و حلالیت بطلبند؟ آیا آقای صالحی خود نباید استعفا بدهد؟
* اکنون مردم منتظرند تا اقدام متقابل ایران را ببیند. باید در درجه اول به مجامع جهانی برای این وحشیگیری آل سعود شکایت برد و از آنها درخواست غرامت کرد. باید کمیته ویژه پیگیری سرنوشت ابتاع ایرانی زندانی در دیگر کشورها و در دولت ها تشکیل شود تا دیگر شاهد فجایعی از این دست نباشیم.
*باید هزینه این جنایات را چنان برای سعودی ها سنگین کرده که دیگر کتمان چنین وحشیگیری هایی به ذهن بیمارشان خطور نکند. مردم اکنون زخم خوده و تحقیر شده، منتظر اقدامات مسئولان نظام هستند.
/29212
نظر شما