سعید احمدی: امضای توافقنامه ای میان آمریکا و اسرائیل که در آخرین روزهای عمر سیاسی نومحافظه کاران صورت گرفت، دولت آینده این کشور را ملزم می کند که چون سگی پاسبان برای اسرائیل به گشت زنی در اطراف غزه بپردازد.
بر اساس این توافقنامه که پیش نویس آن دیروز با حضور تزیپی لیونی و کاندولیزا رایس در واشنگتن به امضا رسید آمریکا خود را و در واقع دولت بعدی را ملزم نموده است تا در قبال اسرائیل جانفشانی کرده و مراقبت از مرزهای دریایی و زمینی این منطقه را برای جلوگیری از قاچاق سلاح بگیرد.
تیم اوباماکه تا روز بیستم ژانویه همچنان رئیس جمهور منتخب نامیده می شود و نه رئیس جمهور آمریکا، تا کنون در خصوص این توافقنامه اظهار نظر رسمی نکرده و مشخص نیست آیا پس از تحویل گرفتن قدرت از نومحافظه کاران چه واکنشی نسبت به چنین توافقنامه ای از خود نشان خواهد داد.
پیشتر در برخی از تحلیل های رسانه های امریکا آمده بود که اسرائیل تلاش می کند تا پیش از پایان دروره هشت ساله بوش، توافقنامه ای الزام آور را به امضا برساند که با روی کار آمدن دموکرات ها نیز به قوت خود باقی بماند و تیم جدید نتوانند از زیر بار مسئولیت های خود در قبال حمایت اسرائیل شانه خالی کنند.
از سوی دیگر جدای از اینکه آیا دموکرات ها از این توافقنامه خوششان خواهد آمد یا نه، به نظر می رسد که در این سوی دنیا و در همسایگی رژیم صهیونیستی ، برخی ها از این اقدام پرشتاب و سریع همسایه صهیونیست خود که در طی این بیست و چند روز جنگ و آتش و خون، هماهنگی کامل را با آن داشته اند، چندان ذوق زده نشده اند.
مصری ها که از ابتدای حملات سنگین و مرگبار اسرائیلی ها به غزه آماج بیشترین اعتراضات از سوی مسلمان جهان بودند و خیال می کردند این خوش رقصی آنها، برای اسرائیل پاداش خوبی به همراه خواهد داشت خود را در وضعیتی می بینند که ممکن است مجبور به تحمل مهمانان ناخوانده دیگری در منطقه باشند.
بر همین اساس و در پی امضای توافقنامه آمریکا-اسرائیل مبنی بر جلوگیری از قاچاق سلاح به داخل غزه، دولت مصر که گویا از از این اقدام رنجیده خاطر و کمی نگران شده است در بیانیه ای اعلام کرده است که هیچ تعهدی در قبال آن نخواهد داشت و این توافقنامه برای مصر الزام آور نیست.
احمد ابوالغیط وزیر امور خارجه مصر، در کنفرانس خبری مشترک با کارل شوارزنبرگ وزیر امور خارجه جمهوری چک و رییس دوره‌ای اتحادیه اروپا، با اشاره به توافقنامه امنیتی آمریکا و اسراییل در زمینه عدم قاچاق سلاح به غزه تاکید کرد که مصر هیچ تعهدی به توافقنامه ندارد.
با این همه ابولغیظ بیش از این توضیح نداد که نداشتن تعهد به این توافقنامه امنیتی دقیقا به چه معنا است. سردر آوردن از این دست پاچگی اسرائیل برای دست یابی به توافقنامه ای با دولت بوش تا پیش از پایان دوره اش که آنها را تنها سه روز مانده به انتقال قدرت به واشنگتن کشاند، قابل درک است. اما مصر چطور؟ نداشتن تعهد مصر به این توافقنامه نشان دهنده این است که این کشور علی رغم همکاری و مساعدتی که با رژیم صهیونیستی و حتی آمریکا در کشتار مردم بی دفاع غزه به بهانه سرکوبی حماس و قطع موشک ها داشت، این بار حاضر به همکاری با آمریکا و اسرائیل در این توافقنامه امنیتی نیست.
این اظهار نظر ابوالغیظ نشان می دهد که مصر از بابت این توافقنامه امنیتی که در چارچوب آن آمریکا موظف می شود از انتقال هر نوع سلاحی به داخل غزه جلوگیری کند، احساس خطر کرده است.
خطری که مصر آن را حس کرده ناشی از تالم و احساس همدردی با فلسطینی ها نیست بلکه متاثر از قوت گرفتن جریانات ضد آمریکایی و ضد صهیونیستی در منطقه و داخل این کشوراست و آنها به خوبی می دانند که همکاری بیش از این با آمریکا و اسرائیل که در نتیجه آن به فربه شدن و هار شدن بیش از این اسرائیل می انجامد از آن سو ممکن است به نابودی خودشان منجر شود.
نظر شما