به گزارش خبرآنلاین، «پنجره فولاد» جدیدترین عنوان از مجموعه «کتاب دانشجویی» است که در انتشارات میراث اهل قلم منتشر شده؛ کتابی در قطع پالتویی که به صورت گزیده و داستانک در 96 صفحه گوشه هایی خواندنی از تولد تا شهادت شمس الشموس، امام علی بن موسی الرضا (ع) را با زبانی شیوا و موجز برای مخاطب روایت می کند. همچنین راه نمایی کوتاه و جامع از بارگاه قدس رضوی، تاریخچه حرم و مشاهیر مدفون در حرم را ارائه می کند.
بخش هایی از این کتاب را در ادامه می خوانیم:
عبداللَّه بن حارث که مادرش از نژاد جعفر بن ابیطالب بود، گفت: «حضرت موسی بن جعفر (ع) از پی ما فرستاد و ما را جمع کرد. در بین ما شیعیانی چون علی بن حمزه هم بودند. امام فرمود: «می دانید برای چه شما را صدا کرده ام؟» گفتیم: «نه».
فرمود: «برای آن‌که گواه باشید پسرم علی، جانشین و وصی من پس از فوتم و عهده‌دار کارهای من است. هر کس از من طلبی دارد از این پسرم بگیرد و هر کس به من مقروض است، باید به او بپردازد».
شیخ صدوق شهادت داد که همین علی بن حمزه منکر امامت حضرت رضا (ع) شد و پس از شهادتِ امام موسی بن جعفر (ع)، اموال او را که ارزش فراوانی داشت، به امام رضا (ع) پس نداد.
*
جو سیاسیِ جامعه در زمان هارون چنان وحشتناک بود که حتی برخی از صمیمی ترین یارانِ امام هم چشم‌شان ترسیده بود. امام رضا (ع) پس از شهادت پدر، امامت و دعوت خود را به‌سرعت آشکار کرد. صفوان بن یحیی به امام گفت: «آقا جان، می ترسیم این طاغوت (هارون) جان شما را به خطر بیاندازد.» امام پاسخ داد: «هر چه می‌خواهد تلاش کند؛ کشتن من، در سرنوشت او وجود ندارد.»
حتی «محمد بن سنان» به امام هشدار داد: «چگونه امامت را آشکار کرده اید، در حالی‌که از شمشیر هارون خون می چکد!» امام با آرامشی آسمانی، به او فرمود: «جدم در برابر آزار ابوجهل به همه اطمینان داد که اگر ابوجهل یک مو از سر من کم کرد، بدانید من پیامبر نیستم و من هم می گویم اگر هارون یک مو از سر من کم کرد، مطمئن باشید من امام نیستم.»
*
چراغ خانه سوسو می زد. امام (ع) در کنار مهمانش نشسته بود و به سوالاتش پاسخ می داد. لحظاتی گذشت و سوی چراغ کمتر شد. مهمان خواست بلند شود تا چراغ را روبراه کند؛ آقا نگذاشت. فرمود: «ما گروهی هستیم که هرگز مهمان را مجبور به کار نمی کنیم.» بعد به آرامی برخاست، روغن داخل چراغ ریخت و فتیله آن را تمیز کرد.
*
عمران صائبی پرسید: «پیش از خدا چه بود؟» امام (ع) فرمود: «خدا یکتا است؛ چیزی قبل از او نبود و بعد از او هم چیزی نخواهد بود. اول همه چیز است و آخر همه چیز. مخلوقات را گوناگون خلق کرد و هیچ مخلوقی را توان ادراک آفریدگار نیست.» پرسید: «خداوند با چه شناخته می شود؟» آقا فرمود: «به چیزی غیر از او؛ اسم او، صفات او و مشیت او.» پرسید: «چگونه خدایی را که دیده نمی شود، می‌پرستی؟» امام رضا (ع) در جواب، سؤالی پرسید: «تو خودت را در آینه چگونه می‌بینی؟» عمران پاسخ داد: «با روشنایی‌ای که میان چشم من و آینه است.» امام (ع) فرمود: «آن روشنایی را به ما نشان بده.» عمران مدتی فکر کرد، ولی نتوانست جوابی بدهد. در همین لحظه، صدای مؤذن آمد، آقا برخاست و فرمود: «نماز بخوانم، برمی گردم و بحث را ادامه می دهیم.» عمران گفت: «خواهش می کنم بمانید، اگر همین بحث را ادامه می¬دادید، مسلمان می شدم.» امام (ع) فرمود: «برای هیچ‌کاری نماز اول وقت را ترک نکن.» با شنیدن این سخن، عمران شهادتین گفت و مسلمان شد. مدتی بعد، به عنوان نماینده امام (ع) در بلخ منصوب شد.
*
مأمون خوشحال آمد، با نامه ای در دست که فتح روستاهایی در کابل را به دست سپاه اسلام مژده می داد. گفت: یا ابالحسن خوشحال باش که دامنه حکومت اسلام افزایش یافت... امام (ع) گفت: «درباره امت محمد (ص) و حکومتی که بر ایشان داری از خدا بترس چون تو زندگی مسلمین را تباه کرده ای... کار را به دست کسانی سپردی که به غیر حکم خدا داوری می کنند... آیا می دانی بر خانواده مهاجرین و انصار ستم می رود و پیمان هیچ مؤمنی را نگاه نمی دارند؟ روزگار بر مظلومان به سختی می گذرد و کسی را نمی یابند تا شکایت کنند. آیا نمی دانی والی مسلمین مثل تیرک چادر است که هر کس بخواهد به آن دسترسی دارد؟»
*
به امام (ع) نامه نوشتم و اجازه خواستم که در دربار کار کنم. فرمود: «اگر با کار در دربار طبق دستورهای رسول خدا (ص) عمل می کنی و همکارانت هم‌کیشان تو خواهند بود؛ یا اگر مالی به دستت برسد، بخشی از آن را به بینوایان مؤمن می‌دهی تا اندازه ای که خودت نیز مثل یکی از آنان باشی، کارِ تو در دربار خلفایِ ستم‌کار با خدمت به برادران دینی جبران می شود، وگرنه خدمت در دربار جایز نیست».
کتاب «پنجره فولاد» با قیمت 1500 تومان منتشر شده و علاقه‌مندان برای خرید این اثر می‌توانند با شماره تلفن 33355577- 021 تماس حاصل نمایند.
6060
نظر شما