(1)
من اینجا شعر می گویم
تو آنجا شعر می گویی
خلایق شعر می گویند و ما هم شعرمی گوییم و
بعضی معر می گویند و می خوانند
عجب رویی!
مرا از روح شبنم تاب آهو رنگ سیمابی ملالی نیست،
برای شعر گفتن هم دگر امروزه حالی نیست
من از اعماق گردآلود دودآلود می آیم!
رئیس محترم،
ز فردا، گر اتول یاری کند من زود می آیم!
(2)
کلامم بوی شلغم ناک احساسی است،
- آبی رنگ-
گلابی را چرا خوردند با گردو، بگویید آی آدمها!
چه تنگ است این طرف، آقا برو یک ذره آنورتر!
چرا هل می دهی جانم؟!
چه شیرین است سوهان قم ای فریاد!
برادر جان
چراکفش تو پایم را نمی فهمد؟!
چرا له می کنی پای مرا با کفش بی احساس گل مالت!
بزن راننده در را، من رسیدم باز کن در را!
نرو من مانده ام اینجا
الا ای مرد بی انصاف! وا کن در
به جان مادرت وا کن که دیرم شد!
چرا رفتی؟ بمان لختی!…
ولی افسوس…
خدایا! بار الها! کردگارا! خالقا! ربا!
محیطی وحشت آور ناک و دلگیر است و راهی نیست
دگر تا چند فرسخ آن طرف تر ایستگاهی نیست
خداوندا تو می دانی
که آنجا ایستگاهم بود
راهم بود.. !
خدا را شکر در وا شد!
کنون چون برق خارج می شوم تا باز گردم این مسافت را
چه خوشحالم! ولی ای وای در را بست و پایم ماند!
کجا ای لامروت؟ پای من مانده است در وا کن
اگر مردی بیا پایین و دعوا کن!
ولی انگار راه افتاد… ای فریاد…
ای بیداد…
(3)
من اینجا شعر می گویم
دو ماهی رفته از آن روز تاریخی
من اینجا شاد و شنگولم
لبم از خنده لبریز است
هوایی جالب آلود آور انگیز است!
من اینجا خفته ام بر روی تختی نرم و مهتابی
سرم بر بالشی از پشم مرغابی!
عجب خوابی!
کنار تخت من جمعند طفلانم:
ثریا، سوسن و کبری و صغری، مهری و نرگس
حسن، جعفر، علی، محمود و اصغر با زنم لیلا!
چه خوشحالند
که می بینند من فهمیده ام احساس شرم آگین شبدر را!
و بر تخت مریضستان و با این پای مصنوعی
تو پنداری که من با پای سالم شعر می گویم!
عزیزم! همسرم لیلا!
تو می دانی که من با پای چپ هم شعر خواهم گفت!
از کتاب رفوزه ها. ابولفضل زرویی نصرآباد
ساکنان تهران برای تهیه این کتاب و هر محصول فرهنگی دیگر( در صورت موجود بودن در بازار) کافی است با شماره 20- 88557016 سامانه اشتراک محصولات فرهنگی؛ سام تماس بگیرند و آن را در محل کار یا منزل _ بدون هزینه ارسال _ دریافت کنند. باقی هموطنان نیز با پرداخت هزینه پستی می توانند این کتاب را تلفنی سفارش بدهند.
6060
نظر شما