دیوید جرمین: مردی که 350 فیلم از جمله آثاری کم‌هزینه چون «نقاب مرگ سرخ» و «ایکس: مردی با چشمان اشعه ایکس» در کارنامه دارد، روز شنبه جایزه اسکار یک عمر دستاورد را دریافت می‌کند که بخشی از آن آموزش به فیلمسازانی چون فرانسیس فورد کوپولا، مارتین اسکورسیزی، جیمز کامرون و ران هوارد است.
کورمن 83 ساله که متولد دیترویت در ایالت میشیگان است، گفت: می‌دانست اعضای هیأت رئیسه آکادمی علوم و هنرهای سینمایی او را به عنوان یکی از نامزدهای اسکار افتخاری در نظر گرفته‌اند، اما مطمئن بود این جایزه به او اعطا نخواهد شد.
کورمن در این باره گفت: «پیش‌بینی کرده بودم اسکار افتخاری را به ندهند، برای اینکه من فیلم‌های کم‌هزینه می‌سازم و احساس می‌کردم آکادمی به کسی که فیلم‌های کم‌هزینه می‌سازد جایزه نمی‌دهد. وقتی با من تماس گرفتند واقعاً شگفت‌زده شدم.»
کورمن تنها فیلم‌های کم‌هزینه نمی‌سازد. او استاد این کار است. او نه تنها انبوه فیلم‌های بنجل با عناوینی مانند «شب پرستاران را فرا‌می‌خواند» و «کهکشان وحشت» در کارنامه خود دارد، بلکه سازنده فیلم‌های کالت هم هست که همچنان قدرت خود را حفظ کرده‌اند.
از جمله این فیلم‌ها می‌توان به «مسابقه مرگ 2000» و «مغازه کوچک وحشت» اشاره کرد که فیلم دوم سال 1960 در دو روز و با بودجه‌ای 30 هزار دلاری ساخته شد. جک نیکلسن جوان در فیلم ترس‌آور «مغازه کوچک وحشت» بازی کرد که بعدها یک نمایش و یک بازسازی موزیکال هالیوودی به همراه داشت.
بجز نیکلسن از دیگر کسانی که اولین بار با بازی در فیلمی از کورمن درخشیدند می‌توان به رابرت دنیرو ( «مامان لعنتی»، 1970)، چارلز برانسن ( «کلی مسلسل»، 1958) و سیلوستر استالونه ( «کاپون» و «مسابقه مرگ 2000»، 1975) اشاره کرد.
کورمن جایزه خود را روز شنبه در مراسمی در کالیفرنیا دریافت می‌کند و لورن باکال بازیگر آمریکایی و گوردون ویلیس فیلمبردار فیلم‌هایی چون «پدرخوانده» و «زلیگ» دیگر دریافت‌کنندگان جوایز اسکار افتخاری امسال هستند.
کورمن در دوران کاری خود با ساخت فیلم‌های ارزان و در عین حال پرسود آن هم در کمترین زمان ممکن، عملاً این شعار هالیوود را که هیچ وقت پول خودت را خرج یک فیلم نکن، نادیده گرفت. او هنوز خودش خرج فیلم‌هایش را می‌دهد تا بتواند هر جور که می‌خواهد آنها را بسازد.
کورمن از اواخر دهه 1950 تا اوایل دهه 1960 که برای اولین بار موفقیت را در سینما تجربه کرد، استعدادهای جوان را پرورش می‌داد. او در این باره گفت: «من پول کمی درآورده بودم و حس می‌کردم باید به شکلی آن را سرمایه‌گذاری کنم. من واقعاً از معاملات املاک و بازار بورس چیزی نمی‌دانم، اما به عنوان یک فیلمساز جوان دیگر فیلمسازان جوان را می‌شناختم و با آنها ارتباط داشتم. من آدم‌هایی را که خیلی بااستعداد هستند، اما هنوز فرصت نشان دادن آن را نداشته‌اند، خوب می‌شناسم.»
به این شکل کورمن پول خود را روی فیلمسازان جوان از جمله کوپولا ( «زوال عقل 13»، 1963)، اسکورسیزی ( «برتا واگن باری»، 1972)، هوارد («سرقت بزرگ اتوموبیل»، 1977)، جاناتان دمی («گرمای محبوس»، 1974) و جو دانته ( «پیرایا»، 1978) سرمایه‌گذاری کرد.
جیمز کامرون در تعدادی از فیلم‌های کورمن در اوایل دهه 1980 مانند «نبرد آن سوی ستاره‌ها» به عنوان هنرمند جلوه‌های ویژه کار کرد و از دیگر فیلمسازانی که کار خود را به نوعی با کورمن آغاز کردند می‌توان به جان سیلز و پیتر باگدانوویچ اشاره کرد.
کورمن هیچ‌گاه به دست‌پرورده‌های خود به‌خاطر موفقیت‌های انتقادی و تجاری فیلم‌هایشان حسادت نکرده است. او گفت: «من آنها را تحسین و عملاً به کارهایی که انجام داده‌اند افتخار می‌کنم. می‌دانم آنها بدون من هم موفق می‌شدند، اما من باعث شدم کار خود را آغاز کنند و کمی هم به آنها کمک کردم. من به این مسئله خیلی افتخار می‌کنم.»
خود کورمن تاریخی غنی در زمینه دریافت جوایز دارد. دیوار دفتر او پر از نامزدی‌های اسکار برای کلاسیک‌های غیرانگلیسی‌زبان است که او در آمریکا توزیع کرده است. نیو ورلد پیکچرز شرکت قبلی کورمن فیلم‌های اینگمار برگمان، فدریکو فلینی، فرانسوا تروفو و آکی‌را کوروساوا را در آمریکا توزیع می‌کرد.
فیلم‌های کورمن در جشنواره‌های معتبری چون کن و ونیز پخش شده، با این حال او درباره تقدیرهایی که از وی در رویدادهای کم‌اهمیت‌تر شده، به شوخی می‌گوید: «من پیروز بزرگ جوایز در جشنواره‌های سینمایی کم‌اهمیت هستم. قفسه خانه من پر از جایزه از جشنواره‌هایی است که اسمش را هم نشنیده‌اید.»
آسوشیتدپرس / 11 نوامبر / ترجمه: علی افتخاری
نظر شما