متاسفانه افراد سودجو از دیرباز برای رسیدن به مقاصد خویش، تهمتهای ناروائی به مصلحان میزدند، قرآن گواهی میدهد که برخی از ایشان، پیامبر (ص) را دیوانه، جادوگر، شاعر و .. مینامیدند.همه انسانها دوست دارند به آنها احترام گذاشته شود، چون از بیاحترامی (اهانت) متنفر هستند. قبل از اینکه در قرن بیستم اعلامیه جهانی حقوق بشر منتشر شود – که در نوع خود اقدام بسیار خوبی به حساب میآید – ادیان وظیفه خود را تکریم انسان (بزرگداشت انسان) میدانستند. به مرور که تفسیرهای نادرست از ادیان جایگزین ادیان گردید، اهانت و در پی آن اختلاف و جنگ را به ارمغان آورد. تمامی جنگهای بشری ابتدا از کوچکترین مسائل شروع شدهاند. جنگ سرد یا به عبارت عامیانه، بد و بیراه گفتن به یکدیگر، انگیزه طرفین را برای ورود به مرحله درگیری تقویت میکند.
آموزههای دینی در آغاز با آنچه امروز موجود است، تفاوت آشکاری داشت. وقتی خداوند پیامبری را مبعوث میکرد، نخستین توصیهاش این بود که با زبانی نرم به سوی قومت برو و با آنها به مجادله یا بگو مگو بپرداز. در قرآن نقل شده که خداوند به موسی و هارون دستور داد با فرعون به نرمی سخن بگویند و او را به دین جدید دعوت کنند[1]. همچنین خداوند تاکید کرده که با اهل کتاب به بهترین روشن بگو مگو بکنید[2]. این شیوه در برخورد با دیگران هم توصیه شده است[3]. وقتی پیامبر (ص) به هنگام دعوت برخی سران قریش با شخص نابینائی که با صدای بلند وارد جلسه ایشان شد و باعث گردید که مجلس آن حضرت به هم خورده و پیامبر در اقدام خود ناکام شود، به شخص نابینا اخم کرد، بلافاصله آیاتی در نکوهش این اقدام نازل گردید[4].
برای اینکه انسانها با حقوق و تکالیف خود آشنا شوند، قرآن آنها را این گونه خطاب کرده است، ای مردم، ما شما را از یک زن و مرد آفریدیم و سپس شما را به صورت گروه و قبیله قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید، زیرا با پرواترین شما، نزد خداوند از همه گرامیتر است[5]. در جای دیگری خداوند میفرماید: کسانى که غیر خدا را مىخوانند دشنام ندهید، مبادا آنها از روى جهل، خدا را دشنام دهند[6]. در سوره حجرات که شاید اخلاقیترین سوره قرآن کریم باشد، خداوند این گونه سفارش کرده است: اى کسانى که ایمان آوردهاید! نباید گروهى از مردان شما گروه دیگر را مسخره کنند، شاید آنها از اینها بهتر باشند؛ و نه زنانى زنان دیگر را، شاید آنان بهتر از اینان باشند؛ و یکدیگر را مورد طعن و عیب جویى قرار ندهید و با القاب زشت و ناپسند یکدیگر را یاد نکنید، بسیار بد است که بر کسى پس از ایمان نام کفرآمیز بگذارید؛ و آنها که توبه نکنند، ظالم و ستمگرند! اى کسانى که ایمان آوردهاید! از بسیارى از گمان‌ها بپرهیزید، چرا که بعضى از گمان‌ها گناه است؛ و هرگز (در کار دیگران) تجسّس نکنید؛ و هیچ یک از شما دیگرى را غیبت نکند، آیا کسى از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟! همه شما از این امر کراهت دارید؛ تقواى الهى پیشه کنید که خداوند توبهپذیر و مهربان است![7]
متاسفانه با تفاسیر نادرست، کم کم متون اصلی ادیان فراموش شدند و اقدامات ناشایست به نام ادیان ادامه یافت. بسیاری از کسانی که توهین و ناسزا میگویند، افرادی به ظاهر دینی هستند که انگیزه دینی آنها را به این کار واداشته است. این منحصر به یک دین خاص نیست، بلکه اکنون در میان پیروان یک دین واحد هم ناسزاگویی به یکدیگر و در پی آن کینه و جنگ جاری است. همه ایشان با استفاده از متون دینی چنین میکنند. متونی که در تضاد با کتاب اصلی آنها میباشد. به عنوان مثال خود مسلمانان که اکنون به فرق و مذاهب مختلفی تقسیم شدهاند، بی توجه به قرآن و با بهره‌گیری از کتب روایی و حدیث، بدترین اهانتها را به یکدیگر روا میدارند و برای رفتن به بهشت موعود، یکدیگر را میکشند! اگر هر کدام از ایشان فقط یک بار و بدون پیش فرض ذهنی که برگرفته از کتب روایی است به قرآن مراجعه میکردند، هرگز به چنین نتایجی نمیرسیدند. باید اعتراف کرد که جهل نسبت به متن اصلی دین و پیروی از یافتههای ذهنی علمای حدیث، باعث گردیده که این گروه از مردمان در جهل قرار داشته باشند. خداوند از همه خواسته است تا از زمره نادانان بیرون آمده و در گروه دانایان قرار گیرند[8]. و از مردم خواسته از چیزهایی که نسبت بدان علم ندارند، پیروی نکنند[9]. همین یک آیه میتواند سرنوشت ما را تغییر بدهد.
همه پیامبران جزء مصلحان محسوب میشوند و اگرچه خداوند برخی از آنها را بر بعضی دیگر برتری داده است، اما این برتری فقط در پیشگاه خداوند است و مردم باید به همه پیامبران ایمان داشته و تفاوتی میان ایشان قایل نباشند و اگر به غیر این بیندیشند، بر خلاف دستور خداوند عمل کردهاند[10]. اهانت به هر کدام از پیامبران به منزله توهین به مصلحان جهان است که کوشیدند بی هیچ چشمدات و دستمزدی[11] انسانها را به حقوق و تکالیف خود آشنا کرده و آنها را با علم و عقل آشتی دهند تا بتوانند راه از چاه باز شناسند.
متاسفانه افراد سودجو از دیرباز برای رسیدن به مقاصد خویش، تهمتهای ناروائی به این مصلحان میزدند، قرآن گواهی میدهد که برخی از ایشان، پیامبر (ص) را دیوانه[12]، جادوگر، شاعر و .. مینامیدند. خداوند این تهمتهای نادرست را نفی کرده و با ذکر داستان مبارزات ایشان با جهل و ستم، جایگاه رفیع آنها را ستوده است. قطعاً روش مبارزه با این توهینها این است که پیروان ایشان ابتدا به ساکن و یا حتی در پاسخ، اقدام به توهین نکنند، زیرا اساساً پیامبران با ناسزا گفتن مخالف بودند و اگر کسی هم به عنوان دفاع از ساحت ایشان از این ابزارهای ناکارآمد و نادرست استفاده کند، معلوم خواهد شد که راه را به خطا رفته است.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] - اذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى. فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّیِّنًا لَّعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشَى. قرآن، سوره طه، آیات 43 و 44.
[2] - وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْکِتَابِ إِلَّا بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَقُولُوا آمَنَّا بِالَّذِی أُنزِلَ إِلَیْنَا وَأُنزِلَ إِلَیْکُمْ وَإِلَهُنَا وَإِلَهُکُمْ وَاحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ. قرآن کریم، سوره عنکبوت، آیه 46.
[3] - ادْعُ إِلِى سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ. قرآن، سوره نحل، آیه 125.
[4] - عَبَسَ وَتَوَلَّى، أَن جَاءهُ الْأَعْمَى، وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى، أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّکْرَى، أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى، فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى، وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى، وَأَمَّا مَن جَاءکَ یَسْعَى، وَهُوَ یَخْشَى، فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى، کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ، فَمَن شَاء ذَکَرَهُ... قرآن، سوره، عبس، آیات 1-12.
[5] - یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُم مِّن ذَکَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ. قرآن، سوره حجرات، آیه 13.
[6] - وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَیَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُم بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ. قرآن، سوره انعام، آیه 108.
[7] - یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا یَسْخَرْ قَومٌ مِّن قَوْمٍ عَسَى أَن یَکُونُوا خَیْرًا مِّنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِّن نِّسَاءٍ عَسَى أَن یَکُنَّ خَیْرًا مِّنْهُنَّ وَلَا تَلْمِزُوا أَنفُسَکُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِیمَانِ وَمَن لَّمْ یَتُبْ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ. یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا یَغْتَب بَّعْضُکُم بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَن یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِیمٌ. قرآن، سوره حجرات، آیات 11 و 12.
[8] - قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ إِنَّمَا یَتَذَکَّرُ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ. قرآن، سوره زمر، آیه 9.
[9] - وَلاَ تَقْفُ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ کُلُّ أُولئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْؤُولاً. قرآن، سوره اسراء، آیه 36.
[10] - آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ کُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَمَلآئِکَتِهِ وَکُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لاَ نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَقَالُواْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَکَ رَبَّنَا وَإِلَیْکَ الْمَصِیرُ. قرآن، سوره بقره، آیه 285.
[11] - اتَّبِعُوا مَن لاَّ یَسْأَلُکُمْ أَجْرًا وَهُم مُّهْتَدُونَ. قرآن، سوره یس، آیه 21.
[12] - واژه مجنون 11 بار در قرآن تکرار شده که چند مورد آن ناظر بر این اتهام است.
/2727
نظر شما