قرآن‌کریم عین آن قرآنی است که از لب‌های مطهر رسول گرامی اسلام(ص) رسیده است و آنچه که از لب‌های مطهر آن حضرت شنیده شده عین چیزی است که خداوند بر قلب پیامبراکرم(ص) نازل کرده است و آن چه که بر قلب او نازل شده عین آن چیزی است که از ذات اقدس اله تنزّل پیدا کرده است؛ دلایل عقلی و نقلی متعددی بر این موضوع دلالت دارند؛ دلیل عقلی مسئله این است که به استناد سوره مبارکه «فرقان»، آیه شریفه ٣١ خداوند هرگز بندگان خود را بدون هادی و راهنما رها نمی‌کند «کَفی بِرَبّکَ هادیاً وَ نَصیراً» اگر دینی خاتم ادیان و پیامبر این دین، خاتم انبیا باشد و دین قابل تحریف باشد، معنایش این است که ذات اقدس اله از هدایت بشر صرف نظر کرده است؛ برای این که کتاب و دینی فرستاده که این دین در دسترس حوادث کم و زیاد و از سلامت و صحت آن کاسته شده است؛ پس دینی باطل است؛ یعنی خداوند بشر را به حال خود رها کرده است و این با حکمت او سازگار نیست، دلیل نقلی خود قرآن‌کریم است؛ در سوره مبارکه «حجر» آیه شریفه 9 فرمود:
«إنّا نَحنُ نَزّلنا‌الذّکرَ وَ إنّا لَهُ لَحافِظُون» ما این قرآن را نازل کردیم و خود ما حافظ آن هستیم؛ در سوره «فصّلت» آیه شریفه 42 هم فرمود: «و َانّهُ لَکِتابٌ عَزیزٌ لا یأتیهِ الباطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزیلٌ مِنْ حَکیمٍ حَمیدٍ» این کتاب آسمانی از عزّت الهی برخوردار است، هیچ بطلانی در آن راه ندارد؛ اگر قرار باشد قرآن تحریف شود، بیگانه به این قرآن راه یابد و چیزی از آن کم کند یا بر آن بیفزاید، این قرآن بطلان‌پذیر می‌شود؛ در حالی که خدا درباره قرآن فرمود: «لایَأتیهِ الباطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَلا مِنْ خَلْفِهِ» نه در زمان نزول خود قرآن، نه بعد از نزول قرآن و نه بعد از رحلت رسول اکرم(ص) چیزی او را باطل نمی‌کند.
/30362
نظر شما