دردسرهای جدید آقای چاوز

چاوزدر شرایطی سخت پیروز شد.او همان گونه که به سختی با سرطان جنگیده ،در انتخابات 6اکتبر نیز در شرایطی بسیار دشوار و نفس گیر مجددا در همان کاخ میرافلورس ماندگارشد.درحالی که فضای ونزوئلا به شدت پولاریزه شده و حتی جنازه هایی هم بر دست حکومت مانده است.اینکه مقصر اصلی قتل های انتخاباتی چه کسی بوده است در فضای پرهیاهو و تنش کشور به درستی مشخص نیست.هردوطرف ماجرا یکدیگر را مقصردانستند.کاپریلس آقای موسوم به لاغر ،رقیب اصلی او با حمایت 30 گروه اپوزیسیون و با خوش بینی وامید به پیروزی خوددرانتخابات 7 اکتبر، ضمن وعده به اجرای قول های عمل نشده در کشور، این روز را ختم خشونت اعلام کرد.اپوزیسیون حتی با ایده ی چپ مدرن که حاوی توازن بین کسب و کار آزاد با برنامه های اجتماعی است ، نیز رای نیاورد.ایده ای که راست گرایی را زیر جامه ی چپ گرایی نهان می کند.با تمام انتقاداتی که به رویه ی پوپولیستی چاوز می شود،لااقل دو مساله در ونزوئلای امروز واضح است ،ابتدا اینکه چاوز با توده های مردم به ویژه فقرا و حاشیه نشینان ارتباط عاطفی مناسبی برقرار کرده و توده ی مردم مشی او را برای حکمرانی پذیرفته اند و سپس اینکه آن قدر اعتماد به نفس به آمریکای جنوبی تزریق کرده است که حتی رقیب انتخاباتیش هم به جز برخی مواضع تجدید نظرطلبانه به شعارهای او استناد می کرد.در زمان انتخابات چاوز هم بر استمرار حرکت به سمت سوسیالیسم و ملی کردن کشور پافشاری کرد.اما مانند همه ی سوسیالیست ها قدیمی وجدید مشخص نیست نقطه ی نهایی سوسیالیسم به کجا منتهی می شود.آنچه از فضای اجتماعی و سیاسی حاکم بر ونزوئلا برمی آید حالا امنیت، به عنوان کارویژه ی بنیادین حکومت ها، مهمترین مطالبه ی مردم ونزوئلاست.خشونتی از میراث گذشته که حتی چاوز در دوره ی 14 ساله ی حکومتش نتوانسته آن را پایان دهد.خیابان ها و محلات شهرهای مختلف همه روزه شاهد قتل و جنایت است.برخی گزارش ها ازمنابع سازمان های غیر دولتی روزانه از 10 مورد آدمکشی خبر می دهند.بین سال های 1998 تا 2010 قتل روند تصاعدی چهار برابری را داشته است،یعنی سالانه از 4550 تن به 17600 تن رسیده است. حالا چاوز در کنار سرطان، باید با بهبود امنیت ، اقتصاد را در شرایطی که مخالفان بسیار قوی و یکپارچه ای دارد ،اداره کند.او از مردم خواست فرصتی دوباره برای اتمام برنامه هایش به او بدهند.دولت آتی او مانند گذشته ی پوپولیستیش ، میل به خودکامگی برای اختیارات بیشتر و دموکراسی را یکجا در خود خواهدداشت.هرحرکت به سمت خودکامگی موجب وحدت رویه ی اپوزیسیون برای برجسته سازی اقدامات غیردمکراتیک او خواهد شد،لذا اپوزیسیون در این دوره همه ی انرژی چاوز را خواهد گرفت و احتمالابخش های رادیکال آن آشوب هایی را تدارک خواهد دید،گرچه رادونسکی پیروزی چاوز را تبریک گفت و رادیکالیسم را رد کرد و از هوادارانش خواست به نتایج انتخابات احترام بگذارند.

دولت جدید چاوز مانند14سال حکمرانی گذشته عمل خواهد کرد:حرکت به سمت سوسیالیسم مختص خود.در سیاست خارجی پیگیری بولیواریسم و تلاش برای همگرایی بیشتر و همکاری جنوب – جنوب،در داخل شعارهای ضدامپریالیستی به نفع سوسیالیسم از نوع توزیع درآمد نفتی بین ملت به اشکال مختلف( البته با شیب کمتری به لحاظ کاهش قیمت نفت)،حمله به اوباما یا هر رییس جمهور بعدی ،همزمان با فروش نفت به او به عنوان بزرگ ترین شریک تجاری و شاید ورود به عرصه ی متعادلی از روابط با ایالات متحده.این همه ی سیاست او برای ونزوئلاست.

49261