شاید ماه ما این‌طور تشکیل شده باشد...

برای نخستین بار، دو شبیه‌سازی رایانه‌ای از شکل‌گیری قمر زمین توانسته است با تمام شواهد امروزی سازگار درآید. این شبیه‌سازی که توسط ماتیجا کاک از انستیتو ستی در ماونتین‌ویو کالیفرنیا و سارا استوارت در دانشگاه هاروارد انجام شده و جزئیات آن را در فیلم زیر مشاهده می‌کنید، نشان می‌دهد که چطور برخورد جسمی به زمین گدازان که هر شبانه‌روزش 2.5 ساعت به طول می‌انجامید، منجر به پراکنده شدن بخشی از پوسته زمین اولیه در مدار شده و طی 100 سال بعد، این بقایا گردهم جمع شده و ماه را پدید آورده‌اند.

مدت‌هاست که سناریوی برخورد جسمی به زمین اولیه و پدید آمدن ماه از بقایای این برخورد، مقبول‌ترین سناریو نزد اخترشناسان است. تحلیل شیمیایی صخره‌های ماه که طی ماموریت‌های بی‌سرنشین شوروی سابق و آپولو به زمین بازگردانده شده‌اند، نشان می‌دهد که ترکیب شیمیایی ماه و زمین بسیار شبیه هم است. از سوی دیگر، ماه هر سال بین 3 تا 4 سانتی‌متر از زمین دورتر می‌شود و این بدان معنی است که در گذشته بسیار به زمین نزدیک بوده است. اما در سوی دیگر، تاکنون تمام شبیه‌سازی‌های کامپیوتری نشان می‌داد که ماه باید ترکیب شیمیایی جسم برخوردکننده به زمین را داشته باشد، نه ترکیب شیمیایی زمین را.
اما به گزارش نیوساینتیست، اکنون پژوهشگران توانسته‌اند این مشکل را با تغییری چشم‌گیر در شرایط اولیه زمین برطرف کنند. پیش از این تصور می‌شد که زمین اولیه هر 5 ساعت یک‌بار به دور خود می‌چرخید و به خاطر اثرات جزرومدی ماه، آرام‌آرام از سرعت دوران زمین کاسته و به سرعت دوران ماه افزوده شد، طوری‌که امروز زمین هر 23 ساعت و 56 دقیقه و 4 ثانیه یک بار به دور خودش می‌چرخد و ماه هم در فاصله متوسط 384هزار کیلومتری، هر 27.3 شبانه‌روز یک‌بار به دور زمین می‌چرخد.
اما در شبیه‌سازی تازه، دو جسم که هریک نصف زمین امروزی جرم داشتند، به هم برخورد کرده و می‌چسبند. انرژی این برخورد باعث ذوب شدن هردو جسم می‌شود. بخش بیشتر جرم در سیاره مرکزی متمرکز می‌شود، اما اگر زمین اولیه هر 2.5 ساعت یک‌بار به دور خود بچرخد، بخش اندکی از جسم به مدار زمین منتقل می‌شود و طی صد سال بعد، قمر بزرگی را به وجود می‌آورد. ترکیب شیمیایی این قمر و سیاره مرکزی نیز یکسان است، چراکه از ماحصل برخورد دو جسم اولیه تشکیل شده‌اند. محاسبات جدید در مورد اثرات جزرومدی نیز نشان داد در حالت دوران وضعی 2.5 ساعته نیز شبانه‌روز زمین پس از 4.5 میلیارد سال به 24 ساعت و فاصله ماه از زمین نیز به حدود 384هزار کیلومتری خواهد رسید.
البته این بدان معنی نیست که این شبیه‌سازی صددرصد درست است و 4.56 میلیارد سال پیش دقیقا همین اتفاق افتاده است، اما از آن‌جاکه تاکنون هیچ‌کس مدلی با دوران اولیه زمین طی 2.5 ساعت را درنظر نگرفته بود، راه را برای شبیه‌سازی‌های بیشتر و ارایه مدل‌های بهتر و دقیق‌تر هموار می‌کند.
5353