نگاهی به سیر مبارزات جنبش دانشجویی در ایران

وی در آغاز مطلب خود به شهادت آذر شریعت‌ رضوی، احمد قندچی و مصطفی بزرگ ‌نیا، سه تن از دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه تهران در 16 آذر 1332 در آستانه سفر ریچارد نیکسون، معاون رئیس جمهور آمریکا اشاره کرده و نوشته است:
تا قبل از این واقعه، در اکثر اعتراضات و جنبش‌ها، بازار پیشتاز بود و دانشگاه تابع بازار بود ولی دانشجویان سعی ‌کردند در مبارزات خود همواره از تجارب آنان و مخصوصا از نیروی قدیمی و مبارز بازار و تجربیات آنان در مبارزه با رژیم شاه استفاده کنند و این رابطه ای دو طرفه بود و بازار هم از دانشجویان و مبارزاتشان حمایت می‌کردند و حلقه وصلشان علاوه بر ارتباطات مستقیم توسط دانشجویان و اساتید مبارز و مسلمان آن زمان، دانشگاه از طریق روحانیت بطور عام و مخصوصا روحانیون مبارز همچون مرحوم طالقانی، و مهندس بازرگان بود.
دیپلمات سابق کشورمان در ادامه مطلب خود می‌نویسد: جنبش دانشجویی که بیشتر متاثر از نیروهای ملی بود از این سال بیشتر رنگ و بوی سیاسی گرفت و اغلب دانشجویان فعال این سالها همسو و هماهنگ با جبهه ملی، نهضت مقاومت ملی و سپس نهضت آزادی فعالیت می‌کردند. روند افزاینده جنبش دانشجوئی آنچنان بود که به زودی در مبارزات سیاسی- اجتماعی خود توانست حتی از احزاب رسمی کشور هم پیش گیرد. راهبرد کلی و سیاست جنبش دانشجوئی در این سالها مبارزه با استبداد داخلی که رژیم شاه آنرا نمایندگی می‌کرد و حامیان خارجی اش بود که جنبه استعمارستیزی یا مخالفت با انگلیس و سپس آمریکا هم بدنبال آن مطرح می‌شد.
برای خواندن متن کامل این یادداشت، لطفا اینجا را کلیک کنید.