برایم این نکته جالب بود که یک روحانی (که قاعدتاً نباید چندان با فضای فیلم در سینما و تلویزیون آشنا می بود) اقتضائات رسانه را دریافته بود و بر آن اشراف کامل داشت. آن حضور موفق در سریال مختارنامه که به لحاظ پژوهش تاریخی، کاری بسیار ارزشمند است تکرارشد و توانمندی آقای جعفریان را یک‌بار دیگر به رخ کشید.
***
کسانی که با آقای جعفریان در مسائل تاریخی هم‌صحبت شده اند قطعاً با من همراهند که از لحظه لحظه‌های همکلامی استفاده کرده‌اند و مطلبی تازه آموخته‌اند. دلیلش را هم باید در نکته‌سنجی، تیزبینی، اشراف به کوچه‌پس‌کوچه‌های تاریخ - به‌خصوص تاریخ اسلام و تاریخ اندیشه معاصر - جستجو کرد.
مطمئناً همین ویژگی‌ها باعث دعوت از وی برای پذیرفتن ریاست کتابخانه مجلس شورای اسلامی بود. این در حالی است که کسانی که ولو آشنایی مختصری با روحیات آقای جعفریان داشته باشند می‌دانند او به شدت از فعالیت اجرایی پرهیز دارد و حلاوت تحقیق و پژوهش را به هر کاری رجحان می‌دهد. در عین حال، وی مسئولیت کتابخانه مجلس را تنها برای یک‌سال پذیرفت و با دلگرمی ناشی از حمایتهای رئیس مجلس مسئولیتش تداوم یافت و آنجا را به مسیری که دلخواه پژوهشگران و اصحاب فکر و قلم است، هدایت کرد.آقای جعفریان نیز به دلیل همین حمایت‌ها که نشان از وقوف به ارزش و اهمیت کار کتابخانه و مرکز اسناد داشت به خوبی از فرصت به‌دست آمده استفاده کرد.
انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی فرصتی بود که آقای جعفریان مسئولیت کتابخانه و مرکز اسناد مجلس را که پس از حدود 4 سال به موفقیت‌های قابل اعتنایی دست پیدا کرده بود واگذار کند. توضیحات وی در باب کثرت مشغله او در دانشگاه و نیز لزوم تداوم فعالیتهای پژوهشی اش، ریاست محترم مجلس را متقاعد کرد که این بار را از دوش او بردارد. طبیعی بود که تصمیم‌گیری درباره این استعفا به بعد از انتخابات مجلس محول شود و سرانجام در روزهای اخیر با آن‌که خداحافظی او آسان نبود، این مسئولیت واگذار شد.
امید که دوران طلایی آقای جعفریان بر کتابخانه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی پس از وی هم ادامه یابد .
نظر شما