به گزارش خبر آنلاین، بخشی از صحبت‌های فریدون جیرانی در گفت وگو با ایسنا بدین شرح است:
- «هنوز برای شرکت در «هفت» به من زنگ نزده‌اند. من آخرین باری که آقای گبرلو را دیدم ماه رمضان در مهمانی انجمن سینمای دفاع مقدس بود که ایشان به من گفت «به هفت می‌آیی؟» و من هم چون نمی‌خواستم در مهمانی حرفی بزنم، گفتم که «بله می‌آیم» اما پس از آن خبری نشد. تا اینکه چند وقت قبل آقای گبرلو با من تماس گرفت و گفت که می‌خواهیم درباره بحران سینما صحبت کنیم و من را دعوت کرد که به عنوان کار‌شناس به برنامه بروم اما گفتم اساسا دیگر علاقه‌ای ندارم درباره هیچ بحرانی حرف بزنم؛ چه برسد به بحران سینما!»
- «من به شدت آقای ضرغامی (رییس سازمان صدا و سیما) را دوست دارم و برایش احترام قائلم. ایشان در آن دو سالی که اجرای «هفت» بر عهده من بود، خیلی پشت تیم ما ایستاد اما در هر صورت با همه این احوالات با خودم قرار گذاشته‌ام که در هیچ برنامه زنده‌ای شرکت نکنم.»
- «هیچ پیشنهادی برای اجرای برنامه زنده درباره سینما در هیچ شبکه‌ای به من داده نشده است. البته اگر هم چنین پیشنهادی بشود با تمام احترام و علاقه‌ام نسبت به آقای ضرغامی، قبول نمی‌کنم.»
- «آن اوایل اتاق فکر «هفت» فقط به کلیات وارد می‌شد و به جزییات کاری نداشت و این خود ما بودیم که جزییات برنامهٔ روی آنتن را مشخص می‌کردیم اما چندی بعد، جرقه اولین مشکلات جدی با اتاق فکر زده شد و آن‌ها در سال اول برنامه «هفت» یک بار تصمیم گرفتند، مجری را عوض کنند اما آقای ضرغامی مانع شد. پس از آن ما دیگر به اتاق فکر نرفتیم و نمایندگانی تعیین شدند که ما فقط با آن‌ها در ارتباط باشیم.»
- «همانطور که گفتم، اتاق فکر نگرشی کلی به برنامه «هفت» داشت که البته این نگرش کلی هم از سلیقه‌های افراد داخل اتاق نشأت می‌گرفت. واقعا اگر ما می‌خواستیم همه سلیقه‌های اتاق فکر را در برنامه دخالت بدهیم، اصلا نمی‌توانستیم «هفت» را روی آنتن ببریم! در واقع من به عنوان مجری و تهیه‌کننده سعی می‌کردم جاهایی از زیر یکسری حرف‌ها دربروم. البته بعضی وقت‌ها نتوانستم آنچه را که می‌خواهم کامل اجرا کنم اما تمام سعی‌ام را کردم. ولی باید اینجا این پرانتز را باز کنم که اتاق فکر پیشنهاداتش کلی بود و هیچ وقت پیشنهاد جزئی دربارهٔ اینکه فلان کار بشود، نداد. پیشنهاداتی که بعضی وقت‌ها می‌شد، دربارهٔ این بود که این کار نشود؛ مثلا ما می‌خواستیم دربارهٔ خانه سینما و اتحادیه تهیه‌کنندگان جدید، میزگرد بگذاریم، که مخالفت شد.»
- «اصلا این طور نبود. نکته مهم برنامه «هفت» در دوسالی که اجرا را برعهده داشتم، این بود که هیچ چیز از بالا به ما دیکته نشد. حتی جالب است بدانید درباره برنامه نقد فیلم «ملک سلیمان» تنها به ما گفتند که هوایش را داشته باشید اما این داشتن هوای فیلم به این معنا نبود که آن را نقد نکنیم. همانطور که دیدید، منتقد برنامه تند‌ترین انتقاد‌ها را به «ملک سلیمان» کرد. یا مثلا «عصر روز دهم» یا «شکارچی شنبه» هم جزو فیلم‌هایی هستند که تلویزیون خیلی دوستشان دارد اما اگر یادتان باشد اتفاقا این دو فیلم جزو فیلم‌هایی بوده است که منتقد برنامه آن‌ها را تا حدی کوبید.
در واقع بگذارید سوالتان را اینگونه پاسخ بدهم؛ دوستان و مدیران صدا و سیما طوری رفتار نمی‌کردند که برای اجرای برنامه و روند آن مشکل ایجاد شود. فقط گاهی حذف می‌کردند. یعنی چه؟ مثلا می‌گفتند فلانی را نیاورید اما اصلا نمی‌گفتند که برای بحث امشبتان فلان آقا را دعوت کنید. یا حتی در کل مدت دو سالی که برنامه دست من بود، یک بار هم نگفتند فلان فیلم را نقد کن یا نکن.»
- «مشکل اصلی ما این بود که بین دو تفکر مانده بودیم و نمی‌خواستیم به یک سمت گرایش پیدا کنیم؛ دو تفکری که انتظار داشتند به نفع آن‌ها موضع‌گیری روشن داشته باشیم، و همین هم گاهی به ما لطمه می‌زد. یک تفکر که «هفت» را به شکل یک روزنامه زرد می‌خواست تا مسائل سینما به سرعت میان مردم برود، و تفکر دیگری که می‌خواست «هفت» خیلی تخصصی‌تر از این‌ها باشد؛ در حالی که ما ترجیح داده بودیم در میانهٔ این دو بایستیم.»
- «اول این را تاکید کنم که مدیر شبکه خیلی انسان شریفی بود و من هم ایشان را بسیار دوست دارم اما در هر صورت او اصلا سینما را نمی‌شناخت، پس نمی‌توانست در هیچ جلسه‌ای از آن به صورت تخصصی دفاع کند. در حالی که آقای پورمحمدی در فوتبال تا حدی متخصص است و می‌تواند از بحث‌های مجری 90 دفاع کند.»
- «می‌خواهم بگویم ما به عنوان سینماگر و «هفت» به عنوان یک برنامه سینمایی در عرصه‌ای کار می‌کنیم که وابستگی‌های ایدئولوژیک دارد اما آیا شنیده‌اید که فوتبال، پاس ایدئولوژیک، داور ایدئولوژیک یا مثلا شوت ایدئولوژیک داشته باشد؟! خیر. این فرق مهم برنامه «هفت» با نود بود اما کمتر کسی به آن توجه می‌کند.»
- «بالا‌ترین انتقاد برنامه نود نهایتا به دولت باز می‌گردد. ما هم در «هفت» می‌توانستیم از دولت انتقاد کنیم اما بالاخره در جایی باید می‌گفتیم که مثلا «جدایی نادر از سیمین» فیلم خوبی است. در حالی که خیلی‌ها انتظار دارند شما بر اساس یک رویکرد ایدئولوژیک، مسائل داخل فیلمها را تحلیل کنید و این روند کار ما را سخت می‌کرد.»
- «در آن برنامهٔ خاص، بیش از آنکه ما از موضوع بحث ضربه بخوریم، بیشتر از گزارشی ضربه خوردیم که در عنوان آن «کودتا در کانون کارگردانان» آمده بود. واقعا من تا قبل از آنکه داخل استودیو شوم، آن گزارش را ندیده بودم، وگرنه اجازه پخشش را نمی‌دادم و یا حتی می‌گفتم این عنوان باید از روی گزارش برداشته شود. در همان برنامه یکی از اعضای اتحادیه تهیه‌کنندگان هم مهمان ما بود و در واقع آن گزارش به علاوه این مهمان برای برخی سوء تفاهم ایجاد کرد.»
- «ما ساعت چهار و نیم بعدازظهر از خانه خانم فرجامی بیرون آمدیم و به استودیو رفتیم و دوستان فیلم‌های گرفته شده را تدوین کردند. این کار تا زمان شروع برنامه ادامه داشت. من هم آنقدر مسائل مختلف پیش آمد و کار‌ها گره خورد که وقت نکردم مصاحبه خانم فرجامی را ویراستاری کنم. اگر مصاحبه ویراستاری می‌شد، واقعا آن مشکلی که دوستان می‌گفتند، به وجود نمی‌آمد. فکر می‌کنم در این زمینه اشتباه از من بود.»
- «سوال برنامه این بود که جیرانی را در کدام پوزیشن می‌پسندید؟ اشتباه دوستان این بود که سوال را با من چک نکردند و در واقع می‌خواستند به نوعی سورپرایزم کنند. واقعا در آن برنامه زنده آنقدر از سوال جا خوردم که نتوانستم خودم را کنترل کنم و عصبانی شدم. معتقدم این بزرگ‌ترین اشتباهم در مدت اجرای برنامه «هفت» بود.»
- «من با مسعود فراستی هیچ وقت مشکلی نداشتم و اتفاقا می‌دانستم پس از رفتن من او در برنامه باقی خواهد ماند اما در هر صورت با من تماس گرفت و گفت که پیشنهاد داده‌اند به عنوان منتقد، باز هم به «هفت» بروم و من هم به او با تاکید گفتم که برود. الان هم رابطه‌ام با مسعود فراستی خیلی خوب است و با هم هیچ مشکلی نداریم.»
57247
نظر شما