کتاب «پیر پرنیان‌اندیش؛ در صحبت سایه» گفت‌وگوی میلاد عظیمی و عاطفه طیه با هوشنگ ابتهاج است که در آن دوره‌های مختلف زندگی این شاعر بررسی شده است.
میلاد عظیمی برای گفتوگو با سایه مدت‌ها به خانه او رفته و بعد از روزها مصاحبت و صحبت بالاخره توانسته او راضی به گفتوگو کند.
او می‌گوید:« برای مصاحبه با سایه هیچ برنامه‌ای نمی‌شد ریخت. خیلی اوقات ما با یک برنامه از پیش تعیین شده به سراغ سایه می‌رفتیم اما در نهایت آن روز به گوش کردن موسیقی یا تماشای یک مسابقه ورزشی می‌گذشت.»
به گفته عظیمی این قاعده گاهی اوقات تنها به واسطه شنیدن موسیقی بود که عوض می‌شد. چرا که موسیقی همیشه وقت سایه را خوش می‌کند: «یک وقتی بود که هنگام شنیدن آواز بنان ناگهان سایه می‌گفت: «ببین چقدر قشنگ می‌خواند» و به واسطه همین حال من می‌توانستم صحبت را پیش بکشم و درباره موضوعات مختلف با او حرف بزنم.»
حاصل این گفت و گو و مصاحبت چند ساله در نهایت حجم عظیمی از خاطرات بود که به شدت پراکنده بودند. خاطراتی که معمولا در خلال جلساتی طولانی، گاهی از چهار بعدازظهر تا شش صبح روایت شده و معمولا بر سیاق از هر دری سخنی شکل گرفته بودند. به همین دلیل تنظیم آنها کار بسیار سختی به نظر می‌رسید.
عظیمی اما در خلال این گفت و گو بر یک نکته تاکید زیادی دارد: «من با دو رویکرد می‌توانستم کتاب را تنظیم کنم یا خودم را به کلی حذف کنم یا بنای نشان دادن و ثابت کردن خودم را در کتاب را داشته باشم. راستش من رویه اول را انتخاب کردم چون مردم می‌خواهند که حرف‌های سایه را بشنوند نه من. ما فقط سعی کردیم امانتدار صدیقی باشیم که جزء به جزء حرف‌های سایه را منتقل می‌کرد.»
عاطفه طیه یکی دیگر از نگارندگان این کتاب نیز درباره این اثر می‌گوید:«سایه معمولا درباره کسانی که به آنها علاقه داشت بیشتر سخن می‌گفت و این خود باعث نوعی داوری می‌شد. مثلا سایه به شهریار عشق عجیبی دارد و به خاطر همین فصل مربوط به شهریار یکی از فصل‌های طولانی کتاب محسوب می‌شود.»
او درباره سختی این کار یادآور می‌شود:«ما بدون گرفتن هیچ قول مساعدی از سایه وارد کار شدیم و از همان اول فهمیدیم اگر با عنوان مصاحبه بخواهیم با او صحبت کنیم به جایی نخواهیم رسید. به همین خاطر این کتاب حاصل مصاحبت ما با سایه است.»
مشروح این نشست متعاقبا منتشر خواهد شد.
57244
نظر شما