منبع: از روزنامه تهران امروز
با توجه به برگزاری نشست مخالفان سوریه در پاریس باید گفت، این اولین باری نیست که مخالفان دولت سوریه، اقدام به برپایی نشست و کنفرانس میکنند، بهطوری که بارها ما شاهد برگزاری سلسله نشستهایی در ترکیه،قطر، مراکش، ژاپن و ایتالیا توسط معارضان خارجی دولت بشار اسد تحت عنوان باصطلاح دوستان سوریه بودهایم که تا امروز از آنها نتیجهای حاصل نشده است. البته این گروه از مخالفان سوری، شامل گروهها و طیفهایی هستند که در خارج از سوریه فعالیت داشته و از جانب کشورهای خارجی نیز مورد حمایتهای نظامی و مالی قرار میگیرند.
در یک نگاه کلی باید گفت مشکل گروههای معارضه به مراتب فراتر از آن است که با این دست نشستها قابل حل باشد. واضح است که اهداف اولیه اجلاس معارضان شامل، ایجاد هماهنگی و انسجام در میان طیفهای مختلف مخالفان سوریه و در نهایت برکناری بشار اسد بوده است که در بخش هایی از آن به توافقاتی دست یافته اند، اما در باب چگونگی نیل به این مهم میان این گروهها اختلاف وجود دارد چراکه مخالفان بشار اسد دربرگیرنده طیفهای مختلف، از اسلامگراهای تند رو تا جریانات چپ و تا لیبرال های نزدیک به غرب میشوند که قادر به تفاهم با یکدیگر نیستند . در نتیجه، این قبیل نشستها بیشتر از آنکه برای مخالفان سوریه چاره ساز، هماهنگکننده و انسجام بخش باشد، باعث آشکار شدن اختلافات عمیق ایدئولوژیکی میان آنها میشود. نه تنها مسائل فوقالذکر گویای عدم کسب وحدت میان معارضه است، بلکه، موضعگیری دولت های خارجی حامی معارضه نیز بر دامنه این ناهماهنگیها میافزاید. در این راستا باید تصریح کرد، درحالی که مواضع عربستان و قطر وترکیه تا چندی قبل شامل برخورد سریع و تند نظامی برای کنار زدن بشار اسد و تجهیز بیشتر مخالفان داخلی به سلاح نظامی بود اخیراًً چرخش هایی در مواضع آنکارا و ریاض دیده می شود اما قطری ها هم چنان در پی مسلح ساختن بیشتر مخالفان وحامی دخالت خارجی هستند ، مواضع آمریکا و فرانسه نیز با چرخش مواجه شده و در راستای اتخاذ راهحل سیاسی برای حل مشکل و بحران سوریه گام بر میدارد. بنابراین، عدم اتفاق نظر هم در میان طیفهای مختلف معارضان و هم در عرصه بینالملل نیز خود از جمله موانع عدم توفیق و بینتیجه ماندن نشستهای مخالفان سوریه خواهد بود. بنظرم لازم است هم چنان بر این نکته تاکید کنیم که در سوریه بهترین راه برای حل و فصل اختلافات، راهحل سیاسی یعنی مذاکره و گفتوگوست. همه طرف های تاثیرگذار باید تلاش کنند تا از طریق توسل به راهحل دیپلماتیک این فرصت برای ملت سوریه فراهم شود تا به پای صندوقهای رای رفته و آینده سیاسی کشورشان را خود تعیین کرده و خود به دست گیرند. برای رسیدن به این مهم نیز لازم است ابتدا زمینه و فضای سیاسی مناسب فراهم شود. زمینه لازم نیز تنها از طریق مذاکره دو طرف ایجاد می شود . انجام اقدامات نظامی و تسلیحاتی، که پیامدی جز تخریب و کشتار ندارد باعث مبهم شدن آینده سوریه خواهد شد. بنابراین تا زمانی که معارضه وبرخی طرف های خارجی بهدنبال راهحل نظامی باشند بعید است هیچ طرفی به موفقیت دست یابد تنها نتیجه ای که عاید میگردد تخریب و کشتار و آوارگی بیشتر مردم مظلوم این سرزمین است.
نظر شما