درباره او که سوژه گل آقا بود

اسعدی در مطلب خود نوشته است:
حدود یک ماه پیش پس از مدتها به دیدار دکتر حبیبی در بنیاد ایران شناسی رفتم.سرزنده و سرحال بود... پرسیدم من هرگاه شما را می‌بینم یاد کیومرث صابری می افتم. او به عنوان یک منتقد اجتماعی با قلم شیوا و لحن ادبی‌اش، مدام نهیب می‌زد و راه نشان می داد و البته از تمسخر و هجو و هتک حرمت افراد پرهیز داشت و شما همواره نه فقط از کنایه های او ناخرسند نبودید بلکه در زمان بی سوژه‌گی خود، موضوع بهنگامی در اختیار وی می گذاشتید!
لبخندی زد و آهی کشید و گفت: باری همواره مشوق "گل آقا" بودم. شاید دیگران چندان تاب انتقاد نداشتند و من سعی داشتم قدری فضا را مساعد کنم تا بنویسد و بگوید و از ناملایمات نهراسد.
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در بخشی از مطلبش نوشته است:
«(دکتر حبیبی) خاطره ای از گل آقا نقل کرد: من در فرانسه سنتی را شاهد بودم که بین روزنامه نگاران معمول بود. نویسندگان دو نشریه معروف "لوموند" و "فیگارو" در حیات نویسندگان مشهور خود با یکدیگر عهد می‌کردند که قبل از مرگ در رثای دیگری که زودتر فوت می‌کند مطلبی بنویسند تا به محض حادثه در نشریه چاپ شود. و این اتفاق جالبی بود. من یک روز به گل آقا گفتم مایلم شما مطلبی در باره من بنویسی تا پس از مرگم منتشر شود اما با این شرط که در زمان زنده بودنم آنرا بخوانم! آقای صابری چهره در هم کشید و قبول نکرد. حالا او از میان ما رفته است و من مطلبی برای او نوشته ام!
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.