استاد تاریخ دانشگاه تهران در مطلب خود نوشته است:
« پیشرفت علمی، لوازم و تبعاتی دارد که ما روی آن تامل جدی نداریم. روزمرهگی در این حوزه هم مانند حوزه های دیگر وجود دارد. راه حل های شتابان، نداشتن زیرساختهای لازم و مشکلات دیگری که نخواهد گذاشت ما به صورت طبیعی و با اطمینان راه پیشرفت را طی کنیم. در حال حاضر به نظر می رسد استراتژی پیشرفت در میان ما مشکلاتی دارد که برای داشتن درک دست از آن نیازمند ارزیابی جدی از وضعیت موجود هستیم...."
این عضو فعال وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه مطلب خود به چند نکته اشاره کرده است: " یک نکته مهم آن است که دانشگاهها تنها مسیر طبیعی تحول علمی هستند اما ما در این مسیر قرار نداریم و آنها را تنها در حد نگهداری و اداره شغل ها در جامعه و حتی بدتر از آن دادن مدرک ولی بی ربط به کار، مدنظر داریم... نکته دیگر امنیتی کردن علم و پژوهشهای علمی است. این درست است که در برخی از حوزه های حساس، امنیتی شدن لازم است و باید از دستاوردها و پیشرفت ها مراقبت کرد، اما سرایت این امر به تمام حوزه های پژوهشی مشکل ایجاد میکند... وقتی ما از استاد خارجی استفاده نمیکنیم معنایش این است که امنیتی نگاه میکنیم و این یعنی دور شدن از برخی از منابع مهم علمی... مسأله دیگر دسترسی به منابع از راه طبیعی است. تا این زمان، هیچ بانک معلومات مهم داخلی در اختیار نیست و هر کسی در هر حوزه ای مجبور است از «پراکندهها» استفاده کند. شرایط خاص اقتصادی و سیاسی، دسترسی به بانک های اطلاعاتی بیرون را نیز دچار مشکل کرده و با افزوده شدن آنها، راه پیشرفت علمی بیش از پیش سد خواهد شد. "
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.
نظر شما