آثار زیان بار آمیختگی تاریخ معاصر با پدیده‌های بی رحم سیاست و تبلیغات

این پژوهشگر تاریخ معاصر در بخشی از مطلبش نوشته است: «موضوعی که می‌توان سفره آن را تا حدی گشود و برای بحث و بررسی بر سر آن نشست، جنس نتیجه‌گیری و داوری در حوزه تاریخ و تفاوت آن با دیگر علوم است. نکته اول اینکه اگر فرآیند نتیجه‌گیری در علوم محض، متکی بر مشاهدات و ملموسات است، این فرآیند در علوم انسانی، به ویژه تاریخ، مبتنی بر شواهد، گواهی‌ها و قرائن است. نکته دوم آنکه نتایج به دست آمده در علوم محض، معمولاً بدون لایه و لعاب بوده، از قطعیت و حتمیت برخوردار است؛ اما در تاریخ، داوری محقق از آبشخورهایی بهره می‌برد که بر سر راه هر کدام اگرها و اماهایی وجود دارد؛ از گرایش‌های مورخ گرفته تا وثاقت اسناد و مدارک. بنابراین نتیجه‌گیری در حوزه تاریخ پیش از آنکه به قطعیت میل نماید به نسبیت متمایل است. وجود پرسش‌های فراوان بر سر علت وقوع حوادث، برآمدن یا سقوط حاکمان و حکومت‌ها، تبدیل شدن قهرمان‌های یک دوره به ضد قهرمان در دوره‌ای دیگر، و ... همگی ناشی از داوری‌های قطعی- بدون نظرداشت پیله‌های تبلیغاتی – در پژوهش‌های تاریخی است.»
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه مطلبش می‌نویسد: «سفره‌ای که از آن یاد شد، برای تاریخ معاصر پهن‌تر از دوره‌های پیشین می‌باشد؛ چرا که غیر از عوامل یاد شده، تاریخ معاصر با پدیده‌های بی رحمی چون سیاست و تبلیغات آمیخته است. شواهد بسیاری در دست است که جامعه ما، به ویژه در ادبیات و گفتمان حاکم بر صاحبان سخن و اصحاب قدرت، با رونق داوری‌های قطعی و جزمی در حوزه تاریخ روبه‌رو است. این رواج نامطلوب از قضا، در نزد کسانی که مؤانستی با زیر و بم و فراز و فرود رویدادهای تاریخی ندارند، و از مشکلات و سختی‌های قضاوت در این علم بی‌خبرند، بیشتر است. عدم طرح این مسئله مهم موجب شده که این ادبیات، به سوی عامه نیز سرایت کند و بزرگ‌ترین داوری‌های تاریخی بر سر هر کوچه و برزن خودنمایی کند.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.