در 8 سال گذشته اشتباهات اقتصادی قابل توجهی صورت گرفته است. اگر دولت از سال 84 برنامه چهارم توسعه را به درستی اجرا می کرد و به طور جدی یارانه ارزی را با یک شیب ملایم بر مبنای مابه التفاوت تورم داخلی و خارجی بر می داشت الان ارز به 2650 تومان می رسید و امروز با جهش قیمتی شوک به اقتصاد کشور وارد نمی شد.
دراین صورت درآمد دولت از فروش ارز در این 8 سال چیزی حدود250 تا 300 هزار میلیارد تومان می شد که می توانست در بخش توسعه صنعت و در نهایت افزایش سطح رفاه جامعه مورد استفاده قرار بگیرد. درحالیکه به جای آن دولت این رقم را طی این سالها به ملت چین یارانه داده است. واردات 20 میلیارد تومانی ما یک مرتبه به 80 میلیارد تومان رسید.
واقعا دولت می توانست از این درآمدها استفاده کند. دراین صورت هدفمندی به خوبی انجام می شد و به جای این همه یارانه مستقیم به مردم که منجر به تورم و نقدینگی شد تولید، اشتغال و صادرات رونق می گرفت از طرفی طبق برنامه چهارم قیمت حامل های انرژی هم با شیب ملایمی افزایش می یافت. در این صورت200 تا250 هزار میلیارد تومان هم دولت از محل افزایش قیمت حامل های انرژی طی این چند سال درآمد کسب می کرد که با احتساب درآمدریالی ناشی از فروش ارز، دولت حدود 550 هزار میلیاردتومان درآمد دست پیدا می کرد. دولت سالیانه 27هزار میلیارد تومان حقوق می دهد که اگر این عدد 3 برابر هم می شد با توجه به درآمدهای گفته شده به دولت فشاری وارد نمی شد.
دراین صورت اگر به یک کارمند گفته می شد بنزین 700 تومانی را 8 هزار تومان خریداری کند به دلیل افزایش درآمدها مشکلی پیش نمی آمد. واقعیت این است که ما هدفمندی یارانه ها را ناشیانه اجرا کردیم. ما به مریضی که فشارخون، دیابت، ناراحتی قلبی و کبدی داشته بدون ایجاد شرایط و آمادگی لازم برای این بدن جراحی را آغاز کردیم. اینکه دولت برای اجرای مرحله دوم اصرار دارد می تواند ثابت کند در فاز اول به رونق اقتصادی کشور کمک کرده است؟ آیا کارمند ما می تواند از پس هزینه های ناشی از هدفمندی بر بیاید؟ مساله که فقط پرداخت یارانه نقدی به مردم نیست. یارانه مستقیم به مردم دادن اشتباه بود.مردم ما اهل کار و زحمت هستند و شغل داشتن را به پول بدو زحمت ترجیح می دهند. از این رو بهتر بود درآمدهایی که از آزادسازی یارانه ها به دست می آمد خرج زیرساخت ها ورفاه اجتماعی می شد تا منجر به تولید شود.
آزادسازی به معنی این است که بتوانید اقتصاد را متعادل کنید. اما این سوال در ابتدا باید پرسیده شود درآمد حاصل از آزادسازی کجا می رود؟ برق گران شود درآمد آن کجا می رود؟ وقتی درآمد به جیب دولت می رود آیا دولت نباید در یک اقتصاد درست حقوق کارکنان را بالا ببرد؟ آیا بعد از آزادسازی قیمت حامل های انرژی و افزایش درآمدهای دولت، نبایستی بدهی دولت به پیمانکاران و سازندگان تسویه شود تا آنان حقوق پرسنل را بدهند .
این درست نیست که به فرض دولت برق را کیلوواتی 200 تومان بفروشد و یا قیمت بنزین را افزایش بدهد ولی حقوق کارکنان به نسبت گذشته باقی بماند. بنابراین این افزایش قیمت ها باید به توسعه و رونق صنعت کمک کند در نتیجه با رونق ایجاد شده در صنعت حقوق کارکنان دولت و بخش خصوصی افزایش یابد. بنابراین تنها در صورتی می توان موافق افزایش مجدد قیمت حامل های انرژی بود که درآمد ناشی از اجرای این قانون به جیب صنعتگران و توسعه زیرساختی کشور شود و نه شاهد یارانه های مستقیم و ضربه زدن به اقتصاد و صنعت کشور باشیم.
*دبیر سندیکای صنعت برق
31222
نظر شما