در جدول زیر، گلچین خبرآنلاین از احادث نبوی را درباره بهترین های انسان کامل آورده ایم.
| بهترین | آیه قرآن و حدیث |
| بهترین موجود | قرآن کریم انسان را موجودی برتر و احسن معرفی نموده است. «فتبارک الله احسن الخالقین»(مومنون، آیه 114) |
| بهترین کتاب | پیامبر (ص) فرمود: «یاعَلی! سَیِّدُ الکَلامِ القُرآنُ؛ ای علی! برترین سخن، قرآن است.»[1] |
| بهترین بندگان | پیامبر (ص) فرمود: «اَلا اِنَّ خَیرَ عِبادِ اللّه التَّقی ... آگاه باشید، به درستی که بهترین بندگان خدا کسی است که با تقوا، پاک و گمنام باشد ...»[2] |
| بهترین عبادت | پیامبر رسول الله (ص) فرمود: «اَفضَلُ العِبادَةِ قَراءَةُ القُرآنِ؛ برترین عبادت، خواندن قرآن است.»[3] |
| بهترین هدیه | امام صادق (ع) می فرماید :احب اخوانی الی من اهدی الی عیوبی؛ محبوب ترین برادر، نزد من، کسی است که عیب هایم را به من اهدا کند.»[4] |
| بهترین ارزش | امام علی (ع) می فرماید: اَلنصافُ أَفضَلُ الفَضائِلِ؛ انصاف، برترین ارزشهاست.»[5] |
| بهترین دوست داشتنی | امام باقر (ع) می فرماید:«قولوا لِلنّاسِ اَحسنَ ما تُحِبُّونَ اَن یُقالَ لَکم؛ بهترین چیزی را که دوست دارید درباره شما بگویند، درباره مردم بگویید.»[6] |
| بهترین حرف | پیامبر (ص) فرمود: «خَیرُ الکلامِ مَا دَلَّ وَ جَلَّ وَ قَلَّ وَ لَم یمِلَّ؛ بهترین سخن، آن است که قابل فهم و روشن و کوتاه باشد و خستگی نیاورد.»[7] |
| بهترین مردم | حضرت فاطمه (سلام الله علیها) فرمود: «خِیارُکم اَلیَنُکُم مَناکِبَهً وَ اَکرَمُهُم لِنِسائِهم؛ بهترین شما کسانی اند که با مردم نرم ترند و زنان خویش را بیشتر گرامی می دارند.»[8] |
| بهترین علم | امام علی (ع) فرمود: «خَیرُ العِلمِ مانَفَعَ؛ بهترین علم آن است که مفید باشد.»[9] |
| بهترین و بدترین قلب | پیامبر (ص) فرمود: «خَیرُ القُلوبِ اَوعاها لِلخَیرِ وَ شَرُّ القُلوبِ اَوعاها لِلشَّرِّ، فَاَعلَی القَلبِ الَّذی یعِی الخَیرَ مَملُوٌّ مِنَ الخَیرِ اِن نَطَقَ نَطَقَ مَأجورا و اِن اَنصَتَ اَنصَتَ مَأجورا؛ بهترین قلب ها، قلبی است که ظرفیت بیشتری برای خوبی دارد و بدترین قلب ها، قلبی است که ظرفیت بیشتری برای بدی دارد، پس عالی ترین قلب، قلبی است که خوبی را در خود دارد و لبریز از خوبی است. اگر سخن بگوید، سخنش در خور پاداش است و اگر سکوت کند، سکوتش درخور پاداش است.»[10] |
منابع احادیث نقل شده در جدول بالا:
[1] تفسیر ابی الفتوح رازی، ج2، ص319.
[2] مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج 70، ص 111، ح 12.
[3] طبرسی، مجمع البیان، ج1، ص15.
[4] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج74، ص 282.
[5] آمدی، غررالحکم، ج1، ص203، ح805.
[6] همان، ج 65، ص 152.
[7] نقدی، جعفر بن محمد، انوار العلویه، ص 489.
[8] طبری، دلائل الامامه، ص76.
[9] آمدی، غررالحکم و دررالکلم،ص 354.
[10] جعفریات، ص 168.
62303/
[2] مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج 70، ص 111، ح 12.
[3] طبرسی، مجمع البیان، ج1، ص15.
[4] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج74، ص 282.
[5] آمدی، غررالحکم، ج1، ص203، ح805.
[6] همان، ج 65، ص 152.
[7] نقدی، جعفر بن محمد، انوار العلویه، ص 489.
[8] طبری، دلائل الامامه، ص76.
[9] آمدی، غررالحکم و دررالکلم،ص 354.
[10] جعفریات، ص 168.
62303/
نظر شما