ایران و مشکل بزرگ اعراب!

جریان سازی های خبری سلفی ها در مصر علیه ایران وتناقض رفتاری دولتمردان مصر در باره رابطه سیاسی و تجاری با ایران دور نمای روابط سیاسی ایران ومصر را در هاله ای از ابهام قرار داده .
تظاهرات اخیر سلفی ها در برابر دفتر حفاظت منافع ایران در قاهره که با اشاره مستقیم عربستان سعودی صورت گرفته از تاثیر گذاری این کشور در سیاست های خارجی وداخلی مصر حکایت دارد.
این امر، مقوله معروف سرهنگ قذافی دیکتاتور سابق لیبی را که همواره از تاثیر پذیری کشورهای بزرگ عربی از کشورهای کوچک انتقاد کرده بود در اذهان تداعی می کند.
سرهنگ قذافی زمانی که خبرنگار مجله لوموند فرانسه از وی پیرامون بزرگترین مشکل جهان عرب سوال کرده بود گفت : بزرگترین مشکل جهان عرب این است که کشورهای بزرگ عربی از کشورهای کوچک عرب گدائی می کنند!.
این مقوله کاملا دقیق است زیرا مصر که بزرگترین کشور عربی تلقی می شود کمک های مالی فراوانی از عربستان، قطر، کویت، وامارات دریافت می کند ،لذا این کشورها در شکل دهی سیاست خارجی مصر نقش مهمی بعهده دارند.
وجود بیش از3 میلیون نیروی کار مصری در کشورهای حوزه خلیج فارس بطورطبیعی مصر را بشدت وابسته به این کشورها می کند.
اساسا مصر در 3 حوزه مهم روابط خارجی ، اقتصادی و امنیتی تحت تاثیر آمریکا ، کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس ورژیم صهیونیستی قرار دارد.
این مقوله از زمان به قدرت رسیدن انورسادات رئیس جمهوری اسبق مصر در سال 1970 پر رنگتر شد، هرچند که دردوران جمال عبدالناصر رهبر سابق مصر این رویکرد در حوزه سیاست خارجی نیز وجود داشت اما سیاست خارجی این کشوردر دوران حاکمیت انور سادات 180 درجه تغییر کرد.

در زمان حسنی مبارک دیکتاتور سابق مصر ازآنجائی که کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس بیش از 70 در صد از هزینه 5 میلیارد دلاری اتحادیه عرب را تامین می کردند لذا این کشورها از رهگذر تاثیر گذاری بر اتحادیه عرب ،رخدادهای سیاسی جهان عرب را بر اساس منافع خود مدیریت می کردند. کشورهای عرب حوزه خلیج فارس در دوران حسنی مبارک کمک های مالی گسترده ای به این رژیم می کردند در حالی که آمریکا و اتحادیه اروپا نیراز هیچگونه کمک مالی ، نظامی وسیاسی به رژیم حسنی مبارک دریغ نمی کردند.
پس از سرنگونی حسنی مبارک ،عربستان وقطر در یک رقابت آشکار از رهگذر کمک مالی به مصر تلاش کردند تا مدیریت سیاست خارجی و داخلی مصر را به عهده بگیرند.
در طول 2 سال گذشته عربستان مجموعا 8میلیارد و قطر نیز حدود 12 میلیارد دلار کمک مالی مستقیم در اختیار دولت محمد مرسی قرار دادند در حالی که این دو کشور عربی هریک ابزارهای خاص خود را در داخل مصر دارند.
قطر رابطه تنگاتنگی با اخوان المسلمین مصر دارد واز طریق شیخ یوسف القرضاوی مفتی قطری مصری الاصل که یکی از اعضاء برجسته اخوان المسلمین است با این مجموعه رابطه بر قرار کرده.
شیخ یوسف القرضاوی رئیس اتحادیه علمای مسلمین در قطر که یک برنامه ثابت هفتگی در شبکه الجزیره قطر تحت عنوان" الشریعه والحیاة" (دین وزندگی ) دارد همواره علیه تشیع جریان سازی می کند.
بهمین دلیل شیوخ الازهرکه عمدتا وابسته به جریان اخوان المسلمین هستند به بهانه احتمال گسترش مذهب تشیع در مصر از بر قراری رابطه میان ایران ومصر در حوزه گردشگری جلو گیری می کنند.

سوال اینجااست که چرا الازهر که مدعی است قلعه غیر قابل نفوذ اسلام سنتی در برابر مذاهب دیگر است از حضور شماری گردشگر ایرانی که هیچگونه خطر امنیتی وسیاسی برای مصر ندارند ،وحشت دارد؟
اگر اسلام سنتی که طلایه دار آن الازهر است واقعا در برابر جریان های دیگر مذهبی مقاوم است وحافظ اسلام سنتی است چرا اینقدر از ورود شیعیان ایرانی به مصربیم دارد؟

اتفاقا جامعه الازهر یکهزار سال پیش ودر دوره حاکمیت فاطمیون بر مصر به ابتکار فاطمی ها که پیروان ائمه اطهار علیهم السلام بودند ،تاسیس شد . این امر نشانه خوبی از همزیستی وهم افزائی مذاهب اسلامی تلقی می شود درحالی که شیوخ الازهر تحت تاثیر قطردرلاک خود فرو رفته وبدون هیچ دلیل منطقی علیه مذهب تشیع جریان سازی می کنند.
در مقابل ، سلفی های مصری همواره ازرژیم عربستان سعودی دستور می گیرند که رابط اصلی آنان شیخ "سلمان العوده "یکی از شیوخ وهابی وپرنفوذ وصاحب شبکه ماهواره ای " العوده" عربستان است.
شورای رهبری سلفی های مصر که از شیخ عبدالمنعم شحات، محمد حسان، محمد عبدالمقصود، یاسر برهانی ، سعید عبدالمنعم ، حازم شومان ، خالد سعید ومحمد اسماعیل تشکیل می شود مستقیما از سیاست های رژیم عربستان پیروی می کنند.
تفکرات سلفی ها به قدری عجیب وشگفت انگیز است که اخیرا یکی از شیوخ سلفی مصرخواستار انتخاب یک مسلمان سلفی به عنوان "پاپ" واتیکان شده! .

هر دو جریان اسلام گرا یعنی سلفی ها واخوان المسلمین مصر که در مسائل مختلف سیاسی ، اجتماعی ، اقتصادی اختلاف نظر اساسی دارند در یک موضوع اتفاق نظردارند وآن جلو گیری از بر قراری رابطه میان مصر و ایران است.
با این تفاوت که سلفی ها برای اجرائی کردن شریعت اسلامی از شیوه های خشونت آمیزی استفاده می کنند وحتی حمله به مساجد وحسینیه های شیعیان وتخریب اماکن عبادی شیعیان مصررا مجاز می دانند در حالی که اخوان المسلمین به شیوه های نرم تری معتقدند.

لذا با توجه به این که حاکمیت اکنون در دست اخوان المسلمین است و سلفی ها نیز در جامعه مصر از نفوذ بالائی بر خوردارند وعربستان وقطر نیز بر این دو جریان پر قدرت مصری نفوذ دارند امکان بر قراری رابطه میان ایران ومصر وجود نخواهد داشت.
در این میان نقش آمریکا ورژیم صهیونیستی در تخریب مناسبات ایران و مصر کاملا آشکار است زیرا امریکا ورژیم اسرائیل نزدیکی سیاسی ایران ومصر را چالشی جدی برای امنیت اسرائیل می دانند.