تفاوت علم تاریخ با تقویم‌های رومیزی

این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین می گوید: «تحلیل هر جامعه از تاریخ خود، پیش از آنکه معرف حقایق روی داده باشد، شناساننده تفکر حاکم بر زمان حال آن کشور است. چنانچه سهم رسانه‌هایی چون تلویزیون و سینما را در ادای آن حقوق پیش گفته در نظر آوریم، ممکن است به این باور برسیم که آنچه به نام تاریخ ارائه می‌گردد، تبلیغاتی سازمان یافته است که کارش برآورده کردن حوائج جاری است. اما این یک تعریف بدبینانه از تاریخ است.»
این پژوهشگر تاریخ معاصر می نویسد: « تصویری که مدیران هر جامعه از تاریخ خود به دست می‌دهند، فقط تماشاگران داخلی خود را، آن هم گروه‌هایی که تحت تأثیر دریافت‌های مستقیم هستند، ارضا می‌کند. حتی می‌توان گفت تدوین‌گران این تصاویر، خود نیز به عدم کارایی این نگاه رسمی در بیرون از مرزهای کشور باور دارند.ترسیم ادوار گذشته برای مصارف داخلی چیزی است؛ و بازیافت حقایق از رویدادها بر بنیاد اسناد و مدارک چیزی دیگر. تزریق عرق ملی، پرورش حمیت دینی، بازسازی اسطوره‌ها، دمیدن روح میهنی آن هم از طریق تاریخ، عرف همه جوامع است، اما علم تاریخ نسبتی با این نگاه ندارد و تعهدی برای تسلی دادن به ملت‌ها احساس نمی‌کند. همین خصلت – چه بسا بی‌رحمانه – است که از تاریخ معلمی می‌سازد برای همه اعصار؛ آموزگاری که تلخی و شیرینی‌ها را یک جا در آیینه شفاف خود می‌تاباند و درس‌آموزی می‌کند.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.